Kendi engelinizle barışık mısınız?

Ben derdime derman arar idim,
meğer derdim bana derman imiş!

Teşekkür ederim ,metehodra bana verdiğin destek için...Ben özgür bir insanın,hareket kısıtlılığım da çok fazla değil,sadece at süremiyorum... Vallahi bir de at sürsem var ya mutluluktan uçarım...Hayatı seviyorum,mutlu ve huzurluyum ama ben Karadenizliyim,karedenizin çılgınlığını seviyorum.Rüzgarla dans etmek özgürlüğünü isteme gibi bir lüksüm yok,ama yine de rüzgarlarla dans etmek istiyorum....Benim hayat felsefem:"Gerçekçi olmak inadındayım,mümkün olan umrumda değil,imkansızı iştahla istiyorum." ama gel gör ki serde sakat olmak var,her istediğimize sahip olamıyoruz...Sağlık olsun deyip hayata devam edip yaşamın tadını çıkarmaktan başka çare yok...Hayat güzel ve bir daha bu dünyaya gelme gibi olasılığımız yok....

Kaç yaşıma geldim, eşşek kadar adam oldum yine de barışamadım engelimle. Hep saklamak istiyorum herkesten ve saklıyorum da. Toplum içine çıkamıyorum engelim görülmesin, dikkat çekmeyeyim diye. Kimine saçma veya çok kolay üstesinden gelinebilecek bir konu gibi geliyor, tamam bana göre de bir yere kadar saçma bir takıntı ama gelin görün ki bu sorunu bir türlü aşamıyorum. Evliyim, 2 çocuğum var, öğretmenlik yapıyorum ama yine de engelli olduğumun belli olmasını istemiyorum (ama herhalde tanıyanların çoğu bunu biliyordur.)

Çook uzun yıllardır sakatım.
Engelimle aram iydir. O beni üzmez bende onu zorlamam.
Çevreye gelince hiç umurumda olmaz ne dedikleri ne düşündükleri.
Ben rahatıma ve keyfime bakarım.

Bana ögretin

Slm ben 2003 yılında gecirdigim bir kaza sonucu sol ayagımı kayıp ettim ve ve bunu kabul edemedim bir türlü ve yaşamın boş oldunu anladım ölümü bile düşündügüm anım oldu ama şuan daha iyiyim ama kesinlikle kendimle barışık degilim bunu nasıl başaracagımı bilemiyorum tam herşeyi unutup dışarı cıkacagım insanların bana bakması ile herşeyi tekrar kamcılatıyor bunu yenen arkadaşlar oldugunu8 gördüm bunu formulunu banada rica etsem ögretirmisiniz acaba

bende engelimle barışığım.günlük hayatımda herşeyi yapabiliyorum.ya daha kötüsüde olabilirdi.merak edip soran olursada anlatıyorum..

Bir engelli olarak engelinizle barışık mısınız?

Engelinizle aranızdaki diyalog nedir?

Bir engelli olarak engelinizle barışık mısınız? Engelinizin size vermiş olduğu psikoloji bir baskı var mıdır?

Engelinizin size hissettirdikleri nelerdir?

Engelliler olarak birçok konuda psikolojik olarak baskı altında kalabiliyoruz. Aslıda bu psikolojik baskılardan kurtulmak, biraz kişilikle alakalı olduğu gibi, bir çabanın, bir direncinde etkisi de yok sayılamaz. Böyle bir durumda gösterdiğimiz çaba ve direnç ne kadar çok ise, yaşadığımız olayların psikolojik etkilerinden kurtulmak da o kadar kolaydır.

Engellide olsak, ben engelliyim diyerek olayları kendi haline bırakmamalıyız. Bedenen engelli de olsak, unutmayalım ki; bazı işler yürek ister. Bu yürekliliği, en cesur bir şekilde ortaya koyarak, kendimizi hak ettiğimiz yere ulaştırabiliriz.

Engelimizle yaşamasını bilmek, Fakat ben engelliyim psikolojisini kafamızdan silmek Hayatımızda birçok yerde bize çok yarar sağlayacaktır. Ben engelliyim diye hayata küsmek hem engelliye yakışmaz. Hem de bize bir fayda sağlamaz.

Eshat bey sizin olanaklarınız çok iyi sanırım.İnsanlar,diğer insanları değerlendirirken,değerlendirmeyi kendi imkanına göre yapıyor,bu konuda empatik olmak gerekiyor diye düşünüyorum..
Engelli insanların bir çok olanağı kısıtlıdır,tavsiyelerinizde bu yönde olursa,en azından ben engelliyim diğeri de engelli o halde sorun ne diye insanların depresyon yaşamasına neden olabilirsiniz...
Bir insanın ekonomik problemi çözülmemişse,eğitim problemi çözülmemişse,toplum tarafından geri plana atılmışsa,psikolojik olarak insanların kendini kötü hissetmesi gayet doğal...Psikolojik baskının ortadan kalkması bireysel değil çoğu zaman çevresel yani toplumsaldır,önce engelsiz insanlara bu konuda eğitim verilmelidir,sonra da engellilerin kendini ifade etmesini sağlanmalı...Burada engelli insanlar çaba göstermesin,hep başkalarından bir şey beklesin,eğer olanak olursa bir şeyler yapsın gibi pasif bir konuma koymak değil niyetim,tabiki de elinden gelen her şeyi yapsın,kadercilik oynamasın.Kader dediğimiz, caheletin insanlara öğrettiği ve her şeyi sineye çekmeyi sağlayan pasifize eden bir şeydir.Engellile fırsat verildiğinde çok başarılı,çok azimli ve çalışkan olduğunu görürsünüz,ama çoğu zaman olanaklar kısıtlı olduğu zaman da yapacak fazla bir şey yoktur...Her zaman sorunun kaynağı ve çözümü kişi de değildir...Sorun sağlıklı insanların engelliler hakkındaki önyargıları ve engelli mekanlardır...Bu sorunlar çözüldüğünde engelli insanlar mutlu,engelleriyle barışık ve psikolojik baskıdan uzak mutlu bir hayat yaşayacaktır...

engelimle aramdaki diyalog....

ben: naber gözüm bugün nasılsın?
gözüm: valla nolsun moruk hala az görüyom

Şehribanu Hanım,
Her şeyden evvel yorumunuz için teşekkürler.

Benim açtığım konulara bakarsanız olaylara nasıl bir empatiyle yaklaştığımı sanırım daha iyi anlarsınız. Benim durumumu gelince Allah’ şükür iyi sayılır, sizin tarif ettiğiniz kadar iyi olmasa da. Fakat şu durumuma gelebilmek için, çok büyük mücadeleler verdim. Halada vermeye devam ediyorum. Hakkım varsa eğer, bu hakkımı her makamda, her mevkide en büyük mücadeleleri vererek ararım. Bundan dolayı bu güne kadar hiç geri adım atmadım.

Engellilerin birçok olanaklarının, hem fiziki olarak, hem de kanuni olarak kısıtlı olduğunu biliyorum. Bende burada kısıtlıda olsa, haklarımızı aramak konusunda birçok yazılar yazdım. Birçok kişiyi bu konuda bilinçlendirme çabası içinde oldum. Psikolojik baskıda çevrenin etkisini büyüktür. Fakat bu baskılara boyun eğmek yerine, direnç göstermek bir azmin bir çabanın sonucu değil mi? Kimin morali bozulmaz sen engellisin hiçbir işe yaramazsın deseler. İşte bunu içine atmak, burada susmak kabullenmek değimlidir. Oysa bunu kabullenmek yerine bütün azmimizle ve gayretimizle mücadele etsek toplumun bu önyargısını ortadan kaldırmak için, daha yerinde olmaz mı?

Burada önce topluma eğitim verilmeli demişsiniz. Bana göre önceliği yoktur bunun, herkese eğitim verilmelidir. Engelli kişilere de toplumda karşılaştığı, psikolojik sorunlarda nasıl davranması gerektiği konusunda bilinçlendirilmelidir. Engelli susmamalı, yeri geldiği zaman gerekli cevabı en net bir şekilde verebilmelidir. Zaten biz hep sustuğumuz için bu hallerdeyiz ya!

Ben birçok yazı ve yorumlarımda engellilere fırsat eşitliğini konu almışımdır. Fırsat verildiği zaman ben birçok engellinin, birçok konuda başarılı olacağı konusunda zerre kadar olsun şüphem yoktur.

Ben şunu da iddia etmiyorum. Siz sanırım biraz öyle algılamışsınız. Kesinlikle sorunun çözümü de, kaynağı da kişi değildir. Bu konuda size katılıyorum. Burada toplumumuzun engelli insanlara karşı bakış açılarının da olayların kaynakları ve çözümlerin konusunda etkili olduğu bir gerçektir.

İşte bu önyargıların ortadan kalkması içinde bizim toplumumuza kendimizi iyi ifade etmemiz gerekmektedir. Biz kendimizi toplumumuza kabullendirebilmeliyiz. Bunun içinde en iyi mücadeleyi azimle verebilmeliyiz diye düşünüyorum.

Sehribanu' Alıntı:

tabiki de elinden gelen her şeyi yapsın,kadercilik oynamasın.Kader dediğimiz,caheletin insanlara öğrettiği ve her şeyi sineye çekmeyi sağlayan pasifize eden bir şeydir.

Genişletmek için tıkla ...

Yaptığınız bu açılamayı büyük bir talihsizlik olarak değerlendiriyorum....

Eshat bey, engelin kader olarak öğretildiğini,oysa engelin kader olmadığını,engellilin de insan olarak hayatın içinde,pasifize edilmeden yaşaması gerektiğini belirtiyorum,siz olayı başka bir boyuta taşımaya çalışıyorsunuz...

şehribanu
kadercilik oynamasın.Kader dediğimiz, caheletin insanlara öğrettiği ve her şeyi sineye çekmeyi sağlayan pasifize eden bir şeydir.DEMİŞSİNİZ
Siz kadere ister inanırsınız ister inanmassınız herkesin kendi cüzi iradesi vardır.siz belki o kasdettiğiniz boyuta inanmaya da bilirsiniz ama unutmayınız ki herkes sizin inandığınıza inanmak zorunda da değil.eshat arkadaşımız gibi düşünen bir çok üye vardır sitede siz bir mederatör olarak bunu saygıyla karşılamanız gerekmez mi bu tartışma niye anlıyamıyorum...

Kaderim cekerim anlima ne yazildiysa o ... engelli dogdum engelli yasadim engelli bir sekilde yasamaya devam edecegim ... polyana nerdesin canim gelde bardagin dolu tarafi neyse onu goster bana ... belediye sandalye gonderdi bana en ucuzundan en kalitesizinden 9. katta pencere dibinde carsinin girisini izliyorum ne mutluluk degilmi polyanaaaa gel canim hadi birlikte cay icelim yanlizmligima ortak ol aaaaa sen aslinda yokmusun varmis gibi davranmisim sanaa... alismak ise alistik baristikmi hayir asla gencligim elimden kaydi gidiyor iyiki boyle dogmusum demiyorum demem de ...

yuzlerce milyon dolar harcaniyor arastirmalara birileri cebini dolduruyor evet isyanim var adaletsizligi kokumsu pis sisteme duzene evet isyanim var insanlara ... onlarca insan tanidim nette uc bes gun canim cicim olduk sonra hastaligi duyduklarinda nasil degistiklerine sahit oldum herkes gorunurde insandi ama insanlik naminza zerre yurek tasimiyrolardi...

feyyam_5,biz esatla tartışmıyoruz ,ben nedenini açıkladım,başkasının yerine konuşmayın,lütfen...Esat bey kendi adına konuşabilecek ,yetişkin bir insan.Ben moderatörüm diye kimseye saygısızlık yapmıyorum,gayet saygılı bir şekilde cevap verdim.Saygı karşılıklı olduğunda anlamlı oluyor aynı zamanda...

hayır barısık diilim hiç sevmiyorum kendisini ama şöylede bişi var, hep "EN KOTU BARIS,EN İYİ SAVASTAN İYİDİR" derler ama ben savastıgım için güç alıp inadaın hayat mucadeleme devam ediyorum, kabullenip engelimle barısırsam kendime olan guvenimi mucadelemi bırakır, evin için kapanır hayattan koparım diye dusunuyorum.. inadına yollardayım ben

Helal sana Nova..
Bende başka bir başlıkta, engelden nefretin yaşama kazandırdığı dinamizmden bahsetmiştim.. Nesiyle barış yapacağız bu musibetin derim hep.. En iyisi nefret etmek ve onu yok etmek için, onla savaşabilmek için, ona karşı koyabilmek için stratejiler geliştirmek ve silahlanmak..

Sehribanu' Alıntı:

Eshat bey, engelin kader olarak öğretildiğini,oysa engelin kader olmadığını,engellilin de insan olarak hayatın içinde,pasifize edilmeden yaşaması gerektiğini belirtiyorum,siz olayı başka bir boyuta taşımaya çalışıyorsunuz...

Genişletmek için tıkla ...

Sizin yazdığınız cümleden, benim anladığım Kaderi bir cehalet olarak tanımladığınızdır. Benim sizin yazdığınız cümlenizi aynen alıntı yaptım. Birde siz okuyun bakalım. Oradan ne anlıyorsunuz. Belki düşünceniz öyle olmayabilir. O zaman bunu açıkca ifade etmenize bir engeli bulunmamaktadır.

Ben olayları farklı bir sürümcemeye taşıma çabasında değilim. Hiçbir zamanda böyle bir düşüncem olamdı. Olamazda. Sizin yazınızı defalarca okudun acaba yanlış mı? Anladım diye. Fakat siz bu konuda kaderi cehaletle tanımlamıyorsanız zaten sorun bitmiştir.

Ben engelimle barşışığım ama tam işler yolunda giderken engelli olmayan birinin gelip topal demesi bu barışı bozuyor.

kafanı takma onlar basit seyler en guzelı insanın kendi ozuruyle daga gecmesi mesala benim sol far dogustan kırık yolda bır tanıdıgı gormezsem bahane hazır soldan gelme saga geccccc

evimde barışıgım taki dışarı çıkıncaya kadar

ben de doğduğumdan beri engelliyim. iyi bir hayatım var aslında. memnunum. bazı insanlar soruyolar ya hani kaza mı doğuştanmı sonradan mı diye. bu beni üzmüyor aslında ama insanların düşüncesizliğine kızıyorum. karşılarındaki insanı düşünmeden soruyolar. sanki öğrenince ellerine ne geçicekse? bi de acımalarına sinir oluyorum. aslında onlar acınacak haldeler bence . (sadece engelimi görüp yüzümdeki gülümsemeyi göremeyenler için söylüyorum.) hoş o tavırlarından sonra yüzümde gülümseme filan kalmıyor ama...

LODOS DENiZCiSi;
zaten sen engeline küs diye topal demişlerdir sana,engelli olmayıpta mutsuz ve hiç bir işe yaramayan niceleri var..kıskanmışlar seni

Madem engelli olarak gelmişim dünyaya ve değiştiremiyorum bu durumu.. Karalar bağlayıp hayatı kendime zehir etmektense bu durumu bir an önce kabullenip neler yapabilirim hayata karşı dik durabilmek için ona baktım ilk önce.. İnsanların sakat görüp acıma dolu bakışlarıydı beni hep üzen.. Bunu değiştirmek için hayata daha sıkı tutunmak, bir şeyler başarmak, güçlü olmak ve her zaman çok pozitif olmak gerekiyordu.. Zaten bunları öğrenip başarabildikten sonra herşey düzeliyor ve insanların bakışıda değişiyor yavaş yavaş..

ben engelımle çok barışığım bazen oturup düşündüğümde iyi ki engelliyım dıyorum neden mı nedenı çok acık çünkü engelliyim bu bir gerçek ama hayat denılan acımasız yaiantı yalandan ibaret.... birgün ruhum bedenımden çıkacak ve gün gelecek o beden tekrar vücüdum olacak ve o zaman her şey gerçek olacak yanı bir rüyadayız.. belli kötü bir rüya rüyamı güzelliklerle süslemelıyım uyanınca mutlu olmak için...

çocukken yamuk yürüdüğüm için yürüyüşüme baktıkları zaman utanıyordum. şimdiyse utanmaktan çok kızıyorum bakanlara. bazen benden beter ol diyorum içimden. insanlar çok kötü bakıyor gerçekten. merakla gözlerini alamayanlar özellikle de kadınlar daha çok bakıyor. onlar bakınca bende onlara cins cins bakıyorum ama farketmiyorlar bile gözlerini ayaklarımdan alamıyorlar sanki. aslında kızmamalıyız kimseye çünkü bu bir sınav. allah bizi de böyle sınıyor işte

ben arasıra diyorumki iyiki engelliyim hayata bakmak yeterli krizin en son uğrayacağı kişiler bizleriz cünkü dert edecek kadar paramız yok
engelli olmanın güzellikleri bir cok engelli sabahın erken saatinde kalkmaz zorunda değil yada öğlenin o insanı deli eden sıcağında calışıp paramı alıp alamayacağım düşüncelerinden uzağız
kısacası bu dönemin reklamlarında söylenen bir sözünü söyleyeyim
yiyoz iciyoz geziyoz para vermiyoz cünkü yok )))
bizler birer örneğiz maddi sıkıntılar ve bedensel sıkıntılar içinde hayatın ne kadar güzel olduğunu görebiliyoruz eh buda engelsiz engellilere baya fark atıyoruz kendi adıma engelli olduğumu sadece kaldırımları binemediğim otobüs ve tranvayları görünce hatırlıyorum ))


bana engelin ne dediklerinde defoluyum diyorum üretim iyi ama ambalajda cizmişler diyorum ))
dışarıya cıktığımda bana bakan insanları fark etmiyorum cünkü umurumda değil ve söyle düşünün güzel bir bayan olsanız yada yakışıklı bir bey osanızda bakacaklar hatta o zaman baksınlar diye çaba sarfedecektik )

beni görüpte aaa sakatmısınız diyenlere dönüp kibar bir şekilde evet sakatım sizin için bir sakıncasımı var dedikten sonra karın boşluğuna yumruk yemiş boksor gibi kalmalarını izlemek güze oluyor

ben engelli olmanın tadını cıkartıyorum
kaldırımlar ve toplu taşıma aracları hariç onlarada binememek bi yerde iyi oluyor uzun süre temiz hava alıyoruz akülü araba ile ))

(sonhan)dışarıya cıktığımda bana bakan insanları fark etmiyorum cünkü umurumda değil ve söyle düşünün güzel bir bayan olsanız yada yakışıklı bir bey olsanızda bakacaklar hatta o zaman baksınlar diye çaba sarfedecektik )

çok güzel bir bakış açısı. ama o zaman bakmalarını isteyecektik. şimdi istemiyorum bakmalarını.

Engellimi kabul etmek onunla mutlu olmak zorundayım.kızım boşuna ağlamanın yakınmanın anlamı yok sakın sızlanma diyorum kendime ve o sebepllede kendimle barışık yaşamaya çalışıyorum.Arada bir bu barışı taarruzlar sebebiyle bozmak zorunda kalabiliyorum.iyi niyetle yada kötü fark etmiyor öyle can damarımdan vuruyorlar ki savaşımı bile kendi içimde yaşamak zorunda kalıyorum, sırf aileme yansıtmamak için.Ama genelde hayatla barışığım.bu dünyaya geldim ne yapsam etsem kar,eğer kısıtlarsam kenara kendimi cekersem sadece istediğimi yapamadan seyirci olarak bu dnyadan göcer giderim derim. ama benim hiiiiçte gözü acık gitmeye niyetim olmadığından gönlümce yaşıyorum.


bana engellimi soranlara sıkılmadan cevap veririm uygun uslupla tabi .genelde herkes merak ediyor insan olmanın bi tabiatı bu terslemem sorcak tabi derim hiç gocunmadan anlatırım tabi bazen bu çok az sayıda olsada uslubunu sevmediğime ters tepki veriyorum ama nasıl o cevabı verdim diye ben bile şaşırıyorum.içgüdüsel oluyor galiba

Merhabalar arkadaşlar...
Benimde birbuçuk yıl oldu kaza geçireli ve maalesef hala alışamadım.Ama benim alışamadığım insanların sormaları değil birçok konuda birilerine bağımlı olmak.İstediğim bir eşyayı alamamak,biryerlere kendi başıma gidememek, en çokta tekerlekli sandalyeye alışamadım ve barışamadım.Kazadan önce güçlü kendi ayakları üzerinde duran biriydim ama kazayla birlikte sanki tüm gücümde gitti.Şimdilik sadece yaşıyorum belki zamanla hayatla barışır ve gerçekten yaşarım.