Zaten yarınlara en iyi şekilde hazırlamak için o iğneyi yapardım. Tabi burada iğne yapmak kelimesini mecazi. Kalkıp da sağlam doğsa bile niye engelli yapayım? Bu tamamen kader meselesi. Benim söylememle olacak bir şey değil. Ayrıca engel sevmek ile akrabanı engelli yap düşünceleri birbirinden çok bağımsız. Bakın bunu biraz daha açıklamaya çalışayım. Engelli, engelli diyoruz çünkü hayata en güçlü bakan grup onlar oluyor. Bizim cüce bir ablamız vardı adı Zülişdi. Nur gibi insandı. Kendisine bir sanatçı ablamız onun için konser verip gelen gelirle de boyunu uzatma ameliyatı yaptırmayı teklif etti. Cüce ablamız dediği cevaba bakın. "Ben bu zevki satamam ki?" Her şey bu idraki sağlamayla alakalı. Hayatından memnun olmayı, kendi kusurunu Allah'ında bir hediye gibi görüp onu zevk edinmekle alakalı. Yeter ki hayatında memnun olsun, zevk alsın, sevsin. Normal yada anormal doğması önemli değil. Normal insan içinde geçerli bu sadece engelliler buna daha yakın.