Üniversitede sakat olmak nasıl bir şey? Ne tür zorluklar yaşadınız, nasıl aştınız? [Soru]

Üniversitede sakat olmak nasıl bir şey? Ne tür zorluklar yaşadınız, nasıl aştınız? [Soru]

Merhaba arkadaslar;

Bu siteye yeni üye oldum. Ben de seneye üniversiteya hazırlanmak istiyorum. Yazılanları okudum. Çok zorluklar yaşamışsınız. Ben de bunları yaşamaktan ve canımın yanmasından çok korkuyorum.
Ben liseden sonra kendimi duvara çarpmış gibi hissettim... O zamana kadar herşey iyiyidi. Çocuktum öğrenciydim. Güzel bir çevrem vardı. Ama o liseden sonra hayat aşılması zor bir duvar gibi geldi gözüme.. Sonra istemediğim halde açıköğretim işletmeye kaydoldum. Oysa benim hayalim farklıydı .Bir kere ben örgün öğretim istiyordum. Ondan sonra da toparlanamadım zaten. Bir yıllık depresyon süreci, daha sonra psikologa başalayısım. Şimdi eskiye göre çok daha iyiyim. BAzı şeyleri hala kabul etmiş değilim ama yavaş yavaş basarıyorum sanırım.
Dediğim gibi tekrar üniversiteye hazırlanmak istiyorum ama korkuyorum. Ben üniversitede gercekten beni anlayan insanların olabilecegi, insanları ergenlik psikolojisini coktan aşmış, fikirleri davranışları hayata bakısı, ürettikleri ile degerlendirecek insanların var oldugu düşüncesinden dolayı istiyorum biraz da.. Belki de biraz değil birazdan da fazla...
Siz neler düşünüyorsunuz? Mesleğiniz dısında nasıl bir sosyal ortama sahiptiniz? Arkadaslık kurmakta zorlandınız mı mesela? Nasıl insanlar vardı cevrenizde?
Paylasırsanız cok sevinirim.
Sevgiler

neden kimse bişey yazmıyor

dostum üniversitede arkadaşlık ortamın tabiki senin iletişim becerinle paralel olucaktır. pek kimsenin taktığı yok zaten bu engelli olduğun için değil genel olarak böyle. biz engelliler bunalım takılmak için neden bulmakta hiç zorlanmayız sanırım ama neden yaratmadığımız taktirde bir sorun yok!... tabiki mimari engeller dışında!..
örnegin ben okurken celal bayarda 2. sınıf üst katlardaydı. merdiven çıkmama rağmen bazı durumlarda zorlanıyodum yönetimden rica ettim onlarda sınıfı kantin ve yemekhanelerin olduğu alt kattaki başka bir sınıfa aldılar bizi orada eğitime devam ettik. mimari çok zor, ulaşım çok zor ama arkadaşlık iyidir!.

saygılar

arkdaşım olayı özetlemiş zaten. en büyük engel dış engeller yani sağlam insanlara göre yapılmış merdivenler sınıflar vb. onun dışında her şey insanın kendinde bitiyor. diğer bölümlerde görme engelli bir arkadaşımız vardı bütün okulun göz bebeğiydi tanıyan tanımayan herkes onunla konuşup dertleşmekten mutlu olurdu. tabii ilk aylar biraz zorlanırsın çevre edinene kadar ama sonradan mutlu bir okul hayatına geçireceğine eminim
başarılar

tesekkür ederim arkadaslar cevap verdiğiniz için cok sağolun

Üniversite hayatı insanın yaşamına ve kişiliğine çok zenginlik katan bir yer...Tabi alabildiğin kadarıyla....Çok farklı insanların bir araya geldiği,zengin bir kültürel mozaik ve bilim dünyasıyla içiçe olacağın bir yer....Her insanın yaşaması gereken bir güzellik diyebilirim....Ah şimdi o yıllara gittim,hatıralarım canlandı....Çalışmak zorunda olmasaydım ömür boyu üniversite okuyabilirdim,mesleğim üniversite öğrencisi olsaydı fena olmazdı...

Merhaba kardeşim ben ilkokuldan sonra ameliyatlar sebebiyle okuyamadım, 19 yaşımda tekrar eğitimime devam etmeye karar verdim ve orta okulu dışardan bitirdim. Daha sonra 2 ay arayla iki ameliyat daha oldum ve 1 yıl daha kaybettim sonra açık öğretim lisesine başladım kredili sistemdi en erken 2,5 yılda bitebilirdi mecburen. Ben 46 kredi fazlayla 2,5 yılda bitirdim ve üniversite sınavına başvurdum dershaneye gittim o yıl trakya üniversitesi fen fakültesi kimya bölümüne yetiyordu aldığım puan ama ben tercih etmedim. O zamanlar ÖSS ve ÖYS vardı ve tercihler ÖYS sınavına girmeden yapılıyordu. Neyse ertesi yıl İstanbul Üniversitesi Mühendislik Fakültesi Kimya Bölümü'nü kazandım. İngilizce hazırlık yılıyla 5 yıldı. Hiç uzatmadan okudum 5 yılda bitirdim 2003 yılında mezun oldum. O 5 yıl hayatımının en güzel 5 yılıydı diyebilirm. Gerek yurtta oda arkadaşlarım, gerek fakülte arkadaşlarım çok iyiydiler. Kampüs içinde asla kendimi kötü hissetmedim çünki o kapasitede gençler dolu gençler ve asla seni kıracak bir hareketleri olmuyor. Kampüs dışında bazen kıranlar kırıcı davrananlar oldu mesela yaşlı bir teyze tam yanımdan geçerken ahh canımmm yazık gibi bence çok gereksiz cümleler kurdu. Bu tip şeyler oldu ama bunlar kampüs dışında oldu. Ben arkadaşlarımla her haftasonu sinemaya gittim, pikniğe gittim gezdim eğlendim. Çok güzeldi. Okuldan mezun olduktan sonra iş arama kısmında biraz üzüldüm çünki ülkemizde eğitim 2. hatta 3. planda malesef. 1. planda beden önemli siz süper zeki olun eğitimli olun ama engelsiz bir lise mezunu sizden daha tercih edilir olabiliyor. Amaaaaa bu seni yıldırmasın beni hiç yıldırmadı 2003 de mezun oldum 2004 nisan'da yağ fabrikasında üretim sorumlusu olarak işe başladım, 1 yıl orada çalıştım kendi isteğimle ayrıldım çalışma koşulları bozuk olduğundan dolayı. Oradan ayrıldıktan 2 ay sonra başka bir özel yem fabrikasına engelli kadrosundan girdim burada bir memur gibi çalışıyorum 3 yıl oldu burada. Aynı zamanda mezun olduğumdan beri özel ders veriyorum İngilizce, Matematik ve Kimya derslerinden. Çok şükür hergün öğrencim var, işten sonra eve geliyor öğrencilerim. Diyeceğim şu ki kardeşim oku ve hiç korkma sana olumsuz konuşanlara da aldırmaaaa engel herkesin başına heran gelebilir. Surviver olmak lazım Hoşçakal... Başarılar ve Mutluluklar seninle olsun...

üniversitede engelli olmak

MERHABA ARKADAŞIM.
EĞER KARARLIYSAN HİÇ BİR ENGEL SENİ YILDIRAMAZ.
EN MÜHİM SORUN ARKADAŞLIK.
SENİN GİBİ OLMAYAN KİMSELERLE ONLARIN ŞARTLARINA YETİŞMEYE ÇALIŞARAK GEÇİRECEĞİN BİR EĞİTİM HAYATI SENİ BEKLİYOR.
SENİNLE DERS ARALINDA SOHBET EDECEK BİRÇİFT İÇTEN BAKIŞI BULDUĞUN ANDA DEĞME KEYFİNE...HANİ DERLER YA TADINDAN YENMEZ ÖYLE İŞTE.
1989-1993 YILLARI ARASINDA İSTANBUL ÜN. EDE. FAK. KÜTÜPHANECİLİK DE OKUDUM.20 YILDIR GÖRÜŞTÜĞÜM GAYETTE SAMİMİ OLDUĞUM ARKADAŞIM BİR TANE AMA YETİYOR.

İNAN SANA KALACAK OLAN MESLEK+DOSTLUK.

YOLUN AÇIK OLSUN YERALTI KARDEŞ

ben genelde okulda olsun hayatta olsun arkadaşlık kurmakta çekingenimdir.ilk adımlar bana hep karşı taraftan gelmiştir çoğunlukla.üniversitenin ilk yılındada öyle oldu çok tatlı birkaç arkadaşım oldu ,arkadaşlıklarım gelişebilirdide .benim içinde yol sorun oldu okulumuz uzun bir yokuşun altındaydı ve beni çok yoruyordu okula gidişlerim gitgide azaldı ve sonunda sadece imtihanlara katılır bir hale döndü.yoksa diğer bir arkadaşımızın dediği gibi üniversite çağındaki insanlar bilinçli oluyorlar kırıcı bir yanları olmuyor ,esas zorluk bence ortaokul yıllarında oluyor herkesin başında bunalımları olduğu yıllardayani.ilk okul yıllarım çok mutluydu sonra orta ve lisede baya bir yalnızlık hissettim. sen kendine güvenirsen güçlü olduğunu hissettirirsen insanlarda bence o oranda daha rahat yaklaşacaklardır gibi geliyor..

Herşeyden önce İnşallah iyi insanlarla karşılaşırsın yeraltı_86...

Arkadaşların da belirttiği gibi engellilerin karşılaştığı tek zorluk mimari yapıdan kaynaklanıyor.Tek zorluk dedim de ulaşımı da unutmamak lazım...Bu ikisini oturtursan kendine güvenin seni bulması çok uzun sürmez...Tabi arkadaşlarının da... Hayatımın en güzel yıllarını Üniversitede yaşadım.Keşke hep öğrenci kalsaydım diye hayıflanıyorum bazen. Ben de tedavilerden dolayı eğitimime ağır aksak devam edenlerdenim.Liseye kadar sınıf arkadaşlarım hep benden 2 yaş küçük oldu.Üniversitede bu yaş barajı aşıldı.Kendi yaşıtlarımla,benden küçüklerle,benden çok büyüklerle,baba ya da dede dediğimiz arkadaşlarla mükemmel bir ortam kurduk,sıra paylaştık...Yaşanılması gereken bir dönem...İnsan olana çok şey katıyor.Hakkında herşey güzel olur umarım...

benim en çok zorluk çektiğim şey herkesin kız arkadaşı varken benim olamıyordu. herkes gibi normal yaklaşımlar , gerekli insani davranışlar sergilememe rağmen. başkalrı gömlek gibi sevgili değiştirirken, biri bile benimle sevgili olmak istemedi. benim en çok sıkıntısını çektiğim konu buydu.
ben diğer sorunları ikincil sorunlar olarak görüyordum benim için. sevgilerimle)

yühh be kardeşim. bu ne beklenti çılgınlığı böyle :mrgreen: eğer şöyle bi ortam hayal ediyosan yanılıyosun. üniye kaydolmuşsun. herkes kampüsün çimlerinde oturmuş daha önce hiç görmedikleri E.T. benzeri varlığı keşfetmek ve onu daha yakından tanımak için etrafında toplanmışlar. durmadan bişeiler soruyolar, heryerde ilgi odağısın. evine sınıfına plaketler geliyor. fonda yedi karanfilden acıklı bi parça ve ışıl ışıl başarı öykün slaytlarla dev bir sinevizyonda durmadan dönüyor. batır toplu iğneyi bu baloncuğa hemen. yok öle bişei.

evvela üniversite ortamı her ne kadar farklı bi ortam olsada türkiye standartlarının üzerinde çok fazla bişei bekleme. orada da odun oğlu odunlar kazmaya sap olacakken insan olarak dünyaya gelmiş sığırlar var. en makul talepler tokat gibi yüzünde patlayabilir. özrünün içeriğini bilmiyorum ama kar yağmayan ve ulaşım yönünden kolay bi yer tercih etmeni şiddetle tavsiye ederim. ben yılın neredeyse 5 ayının kış olduğu bi yerde okudum. kış en büyük problemdi benim için. hatta bi keresinde hiç unutmuyorum yerler donan yağmur suyundan o kadar berbat bi hal almıştı ki minibüsten inmeden kapısına geri dönen bi otobüsü yaklaştırıp yere basmadan sıcak evimin yolunu tutmuştum.

kampüsün yeni olması önemli. eski binaların merdiven basamakları, asansör ve korkuluk gibi hergün yüzyüze kalacağın için seni ciddi anlamda etkileyecek sorunları olabilir. aç bi telefon öğren. insan olan anlatacaktır. veya forumlara katıl orada öğrenim görenlerden bilgi al elini kolunu bağlaması muhtemel durumlar hakkında. hemde en ince detayına kadar.

tabi birde bazı derslerin özellikle ortak veya özel labaratuvar, çizim odaları gibi tek bir yerde yapıldığı durumlarda 1 saatlik ders için kalkıp ebesinin nikahına gideceksin. bunlarıda dikkate al.

kabul görme olayına gelince. kural çok basit bana göre. kendini kabul ettiğin kadar insanlarda seni kabul eder, kendine duyduğun saygı kadar saygı görürsün. ama korkma hiçkimse seni parmağıyla gösterip "aa sakata bak" demez. çünkü bunun ne kadar çiğ bi davranış olduğu orada fazlasıyla kabul görmüştür. ama terside geçerli. kimse seni sakat olduğu için tutupta akşamki orgy partisine davet etmes :wink:

velhasıl ne yapıyosan kendin için yaptığını unutma, o kapıdan girdiysen oradaki herkesle aynı olduğunuda. gerisi zamanla oturacaktır. ha bide bizim sakat camiasında azda olsa görülen zırlak mağdur rollerine girme. gerçekten gerekli olduğu hallerde taleplerde bulun ki geri çevrilmeyesin. kolay gele...

kızlar çok acımasızdır. seni başkalarını kabul ettikleri gibi etmezlerken, ama aynı zamanda iki ayaklıların birlikteliklerinden doğan birbirlerini aldatmlardan dolayı yaşadıklları acımasızlıkları gelip sen ağlama duvarymışsın gibi detlerini anlatabiliyorlardı. zzaten bir dostum şunu demişti. kızların en iyi arkdaşları özürlüler ve eşcinsellerdir demişti. çünkü onların kendilerini rahat ve korunabilecekleri insanlar olarak görürlermiş.
dolayısıyla sen ne tutarsan tut ağzında sana şans yoktur sevgili olma konusunda. şekilsel olarak sen doyurucu değilsen allahın bilmem neyi olursan ol gene nafile.

Ne güzel yazmışsın gerçekten,valla ellerini öpesim geldi

Bi ekte ben yapıyım , hoşlandığım bi kıza açılmıştım, kız baya bozulmuştu, benimle konuşmadı falan.
Neden konuşmadığını sordum, senin erkek olduğunu unuttum kusura bakma Bizi taştan yapılmış yaratık olarak görüyolar galiba .

Neyse ; yeraltı_36 ben okulda çok zorluklar yaşadım onlarca merdivenlerle boğuştum. O merdivenlerden inerken çıkarken insanların tuhaf tuhaf yüzlerime bakması çok sinirimi bozuyodu, ama alıştım bir süre sonra. Bu sıkıntıyı 2 sene yaşadım daha sonra okulumuz yeni binasına taşındı, orda asansörler olduğundan çok rahat ettim,okulda istediğim gibi gezip dolaşabiliyodum. Bence kendini sıkı tut, binlerce kişinin arasında farklı olmak tuhaf gelebiliyo.İlk sene zorluk çekebilirsin ama daha sonra arkadaş ortamın oluşunca baya güzel oluyo.Herşey yinede sende bitiyo, hiç bir şeyden çekinme, eninde sonunda zorda olsa bitiriyosun okulu :wink:

üniversite yıllarım çok zevkliydi.asla bi dışlanma falan hissetmedim aksine her sene en popüler öğrenci seçildim sınıfta.üzerinize afiyet hocaların bi çoğunu delirttimde ))) e kardeşim benim gibi adamın dersine 22 yaşında dünya güzeli bir ingilizce hocası verirsen sonucuna katlanırsın nolmuş yani iltifat ettiysem alla alla )))))))))) :twisted: demek istediğim tadını çıkarmayı biliyosan engel mengel yoktur abicim.hayat neticede geçiyo günlerimizi tükeniyo.ağlayıp sızlayıp neden mahvedelim yaşamı.sarılın 4 elle gitsin anasını satam ))))))

BEN ÜNİVERSİTEDE OKURKEN KAZAMI GEÇİRDİM.TABİKİ ZORLUKLAR YAŞADIM ENGELLİ BİR ÜNİVERSİTE ÖĞRENCİSİ OLARAK.AMA İNAN YAŞAYACAĞIN EN GÜZEL YILLAR.AYRICA EMİN OL ARKADAŞLARIN SENİN İÇİN BÜTÜN ZORLUKLARI KOLAYLAŞTIRMAYA ÇALIŞACAKTIR.

bu konuda bende bi ekleme yapmadan geçemeyeceğim çünki 3 ünv değiştim...

istanbul, 9 eylül, marmara....

ilk olarak kışın yoğun olduğu yerlere gitme...

derslere kendini ispatlamak için girme... keyif almaya bak ama benim gibi de sırf keyif için okul değiştirme...

kızlarla olabildiğince birarada olma... sana kendini kötü hissettirebilecek het türlü şeyi bilerek veya bilmeyerek yaşatırlar...

kalacağın yer çok önemli... mümkünse yurtta kal (insanların sadece allah rızası için yardımcı olmaya çalıştığı ve öğrencilerinin ahlak yönünden seçilerek bi araya getirildiği özel yurtları kasdediyorum... umarım anlatabilmişimdir...)

son olarakta mümkün se istanbuldan çıkma..nerede olduğunu bilemiyorum ama gerek burs gerekse diğer imkanlar göz önüne alındığında ist en iyisidir...

bazı arkadaşlar kız arkadaş konusuna ciddi şekilde kafayı takmış gibiler... bence sen onlar gibi olma... eğer birgün sana biri gelip teklif ederse eywallah ama sen sakınola böylesi bi riske girme derim... yada gireceksen benim gibi git en güzeline teklif et... en azından reddedilsen bile diğer arkadaşların nazarında cesaretinle beğeni toplarsın....

inşallah herşey yolunda gider...

ben 3. sınıfa geltim halen üni. de de okumaktayım , ortopedk engelliym
öncelikle merdivenler senin için sorun olabilir , ancak arkadaşlarının yardımıyla ya da çözümlerle bunu aşabilirsin.
(sen merdivenlerden çıkarken bakanlara aldırma bile )
arkadaşların da dediği gibi yoğun kış şartlarının olduğu şehrleri tercih etmemeye çalış.
ben ısparta da okuyorum kış ayları bayağı da zor oluyor. ancak arkadaşlarımın yardımı ile bunu çöze biliyoruz. ( bazen derse gitmediğim gün de oldu ayağımı kırmayı göze alamadım )
özel yurtta kalıyorum şöyle bir avantaj yaptım kendime birinci katta kalıyorum ve merdivenleri az.
ilk sene zorluk çekersin ama sakın moralini bozma. bakışlara ,sorulara alınma.kendin ol. zamanla arkadaş çevreni kurunca her şeyin tadına daha iyi varacaksın.
zorda kaldığını hissettiğinde kendine çözümler üret.
ben ailemle okumuyorm mesela.tek okumayı ben istedim ama inan inanırsan istersen her şey oluyor. yeter ki kendine güven başarabileceğine inan.
şimdiden başarılar..

Üniversite hala gülümseyerek hatırlıyorum. ben çok zor şartlarda okudum.Ama haytatımın en güzel yıllarıydı.Oncelikle ulaşım bir arabamız yoktu ben özürlü 3 tekerlekli motorumla gelip gidiyodum.Akdeniz üniversitesinde okudum.kış çok çetin değil ama kış boyunca motorla gitmek baya zordu ama iyi ki pes etmemişim.Sonra merdivenler en büyük kabusum ben tekerlekli sandalyede hareket edebiliyorum düşünün artık arkadaşlar sagolsun hiç yalnız bırakmadılar hep taşıdılar çok alıngan olmayacaksın.şimdi üniversitemde 1 asansör var ben mezun oldum ama ben ve benim gibiler engellerine takılıp vazgeçselerdi bizden sonrakilerde faydalanamayacaklardı değilmi imkanlardan.Sonra sosyal çevre orda kimse seni özürlü olarak görmüyo bence sen de kandini dışardan hep o kalıpla bakma insan olarak değerlendir Dünyada iyi insanlarda var kotulerde bunun özürlülükle bir ilglsl yok sana kendini kötü hissettiren insanlar inan bana sen özürlü olmasaydında bunu başarabilirlerdi bu yüzden keyfine bak ...Sonra mutlaka üniversite bitir ilerde iş hayatında çok yardımı olacak iyi yerlere gelebilirsin.Ben vergi dairesinde gelir uzmanı olarak çalışıyorum.benim yerimde olmak isteyen bir çok saglıklı insan var ama devlet beni tercih etti çünkü bu formasyona sahip özürlü sayısı az ve o özürlü çalıştırmak zorunda neyse bu kadar yeter başarılar diliyorum sana...

cok zorluklar yasadım yasanmıyor degil.. universiteyi kazandıgımda kaza gecirmemiştim... gayet egleniyordum sene 98de kendi evim vardı, basketbol takımındaydım, derslerim superdi, her aksam biyerlerde geziyorum, daha once iki universiteye baslayıp bıraktıgım için sınıftaki diğer ogrencilerden yasım buyuktu, zaten kolej mezunu oldugum için ingilizcem superdi, acaip egleniyordum zaten fakultede kusadasında daha ne olsun.. bayagı populerdim.. cep tlfnum 5 dk susmazdı hatta kaza yaptıgımda arabamda 3 bayan vardı..(final haftası)allahtan onlara bişi olmadı.. tabiiki kazadan sonra okula donusum suskun olmustu.. malesef o popülarite falan kalmadı.. hep etrafımda olan kızlar erkekler degişiverdi ama genede bi tane arkadasım kaldı bana hep destek ki kazadan once onunla o kadar samimi degildik.. kız arkadas mevzusuna girince sonu husran olsada ki bu her ilişkide olabilir..kazada sag koltugumdaki kızla 4bucuk ay beraber yasadık benim için super bi olaydı daha ben kendimi kabul etmemişken.. birisinin beni kabul etmesi.. sonra ben hastanede rehab yatarken ayrıldık o da ayrı bi konu tabii.. ben sunu soyleyeyim sosyallikmiş askmıs meskmiş bunlar gercekten cok zor seyler degil.. senin kendine guvenin olsun.. sen insanlara duvar ormezsen hayatına kimler giriyor kimler cıkıyor.. gelelim okula gidiş donus.. tabiiki kaza oldu.. hastane masrafları vs malum bide ustune deprem yasadık ne para kaldı ne araba ne ev.. ilk zamanlar annem sagolsun ustte balıkcı yagmurlugu, bacaklarda cop torbaları, elde semsiye, arkada elli kusur yasında anne tam reha muhtarlık gittik geldik.. 7 ay rampa yapılmasını bekledik kulakları cınlasın(!) o zaman ki okul mudurunun.. 7 ay rampa yapmadıgı gibi, bizim yapmamızada izin vermedi.. neymiş kamu malına dokunamazmısız.. okulun yanındaki cafeye rampa yaptık o duvara kapı acalım dedik..yok ortakmıymıs derler.. duvarı yapıp kapı yapıp kilit koyalım anahtarı size verelim falan.. biz bi daga tırmanmak istiyomusuz, yok ozel uniye gitcekmişim yada acıkogretime vs vs derken (buarada annemim mudure cevabı cok hos: bırakın biz daga tırmanalım,tırmanamadıgımız yerde inmesini biliriz..)neyse olmadı olmadı olmadı.. taki ben bigun kaza yaptıgım için tek girecegim turk dili sınıvına basamaklarda tasınmayayım(cunku akut zaman ne olacagı belli diil..yurur de yuruyemezdeee..) basamakların esiğinde gireyim dedim mudur yardımcısına..oda muduremi ne sordu.. ozgur uzatma gireceksen gir girmeyeceksen girme dedi..bende haklı olarak dellendim.. takımda oynarken alkıslamayı biliyordunuz..kep torenlerindede varsınız.. bu ne biçim iş,kimse işini yapmıyo burda..boyle işin bip bip bippp dedim.. mudur yardımcısıda bana dogru konus oraya gelirsem seni doverim dedi.. bende dahada dellenip.. gelde döv dovmezsen bende senin biip bip biipppp diyip defter ve cep tlf fırlattım sonra annem kalbim sıkısıyo diyince sustum buarada ayaga kalkmayada calıstım ama olmuyo sadece turk filmlerinde oluyo(17 agustostada denemiştim!!) neyse sonra iş buyudu.. dekanlık disiplin cezası falan aldım 30 gun uzaklastırma bi ama olsun rampam yapıldı.. cok dik olsada 3 kişi cıkartabiliyordu..3-5 ay sonra biraz daha duzeltildi guclu bi kişi yada orta kuvvette iki kişi yetiyordu..sonra ben hastanede yatarken okul basında bu sefer rektorle muhattap oldum dedim ben bi 4-5 ay daha hastanede yatıcam,okula gelemicem dedim..olsun olum senin saglıgın onemli bizim için dedi..ee dedim devamsızlık.. raporun olucak ya olum hallederiz sorun diil dedi sırtımı sıvazladı allah razı olsun(!) ama ben hastaneden cıkıp okula hergun(ishal oldugum bigun haric) 50kusur yasında annemle yukarda anlattıgım reha muhtarlık halimle gidip geldim hatta oglenleride okulda wc olmadıgı için eve geldim dondum.. ee sınav haftası ne goreyim.. ozgur ozbey devamsızlıktan kalmıs iki dersten sonra..ogrenci işlerine, bi ona bi ona biz iş duzelsin derken bi baktım 5 dersten devamsızlıktan kaldım.. sebep rektor raporu imzalayıp onaylayıp dosyaya koydurtmadıgı için herkesle yuzlestim hocalar, mudur rektor.. boyle dediniz, sizde vardınız.. ozgur valla ben duymadım.. ben hatırlamıyorum..?? ne demişler it iti ısırırmı ısırmazzzzz..
sonra YÖKe tlflar, faxlar, emailler.. anlat derdini onlarca marco pasaya sonuc elde var sıfır.. neymiş universiteler ozerkmiş onlar bişi yapamazmıs, mahkemeye verecekmişimde vs vs.. ama allah razı olsun.. bi sene kaza(aslında o hakkımında saklı olması lazım malum komadayım sınav zamanı) bi senede rektor kazıgı.. oldumu 2 yıl okul uzadı.. o durumda napcaz anne dedim sana ehliyet alalım araba alalım bi 124 yada lada tavria.. yok kullanamam ozurlu arabaları varmıs vs borc harc araba sahibi oldum rektorumun sayesinde.. neyse cok yazmısım uykum geldi.. sonrası biraz daha rahat oldu.. ama cokta kolay olmadı tabiiki ama bi şekilde oluyo.. sonucta diplomamı da aldım hatta not ortalaması yuzunden ustun basarı belgemide!! dedim zaten madem bu kadar ustun basarılıydım niye yordunuz beni bu kadar diye.. tabi arada mimari sartlar yuzunden staj yapamadım naylon yaptım.. yazın iş bulamadıgım gecim sıkıntısı yuzunden yeri geldi ing dersi verdim, yeri geldi korsan taksi havaalanına yolcu tasıdım, yeri geldi 3kurus için pastanenin pastalarını tasıdım arabamla.. yetmedi yettiremedim.. sener senden alıntı.. derken bi ufak iş yeri actım ama seyahat işletmeciliği(acentacılık) mezunuyum cafe-bar işletmeye basladım.. hala yetiyormu hayır!! (tek basıma ev gecindiriyorumda bi annem var haa bide kopegim) bi yandan emlakcılık yapıyorum, bazen ben musteri gezdiremediğim için adına calıstıgım insanlar musterimi calıyo ama napalım: oturdugu yerden basarıya ulasan tek canlı tavukmus???? araba alıp satmaya calısıyorum.. sanat galerisinde tablo satıyorumdum yuzde on komisyona ama bu sene cagırmadılar hiç gozleri kaldı herhalde gerci kendileride beceremiyolar ama.. neyse sunu dicektim bolumunu lutfen diikatli sec.. ben bilseydim sakat kalacagımı ya bilgisayar yada mimarlık secerdim.. tekerlekli sandalyeye uyumlu işler neyse zaten bu aksam karar verdim yurt dısına gocmenlik basvurusunda buluncam.. yoruldum artık.. benimde adım hıdır! elinden gelen budur!! neyse kalın saglıcakla..hersey gonlunuzce olsun.. basarılar,saglık,mutluluk vs vs vs..
yukarıda bahsi gecen okul adnan menderes uni turizm işl ve otelcilik yuksek okulu 4 yıllıktı 5 oldu şimdi.. onunde rampası mevcut asansoru var.. ama sartlar pek rahat diil tavsiye etmem.. buyuk uni tercih sebebiniz olsun..

ben össde hiç bi sıkıntı yaşamadım hatta diğerlerine oranla çok daha rahattım çünkü bütün engelli öğrencilerin başında özel iki öğretmen vardı ve tek kişilik odalardaydık rahattık yani rahat rahat sigaramı bile içebilmiştim...SAYGILARIMLA...

arkadaslar ilgilendiğiniz ve cevap verdiğiniz için çok teşekkür ediyorum...yazdıklarınız cesaretlendiriyor beni...umarım bu sene hazırlanıp kazanabilirim...aslında bazen vazgecmeyi de düşünüyorum...ailem açısından zor olucak, mesleğimi elime almam gec olacak,ulasım zor olacak diye..22 yasındayım ve herhangi bir iş deneyimim yok...Şu işi yaparım diyemiyorum hiç...ben İstanbul'da oturuyorum ve psikoloji bölümü istiyorum.İstanbul dısında bir yer kazansamda gidemem...aynı zamanda acıköğretim işletme okuyorum 4 gectim...dediğim gibi bazen vazgecsem mi diyorum...ama vazgecersem de kötü hissedecegim biliyorum...cünkü bu meslegi yapmak istiyorum...kafam cok karısık...bu sene dershaneye gitmeyi düşünüyorum ama belli de değil...

Puanın, istanbuldaki bir devlet üniversitesine yetmiyorsa, istanbulda ne kadar özel yani vakıf üniversitesi varsa hepsine git , ordaki rektör yada üst düzey kişilerle konuş, durumunu anlat, belki seni burslu okutabilirler ve bunu yapacak güce sahiptirler. Ama sen tabikide sınava iyi çalış olmazsa senin için bir alternatif olur.

Planlı,programlı,disiplinli çalışırsan,dersaneye bile gitmene gerek kalmaz.Hedefini belirlemelisin,net olmalısın ki neye odaklanacağını bilesin.Psikoloji ,benimde sevdiğim bir branş...İnşaallah Boğaziçi Psikolojiyi kazanırsın.Yeraltından notlara önem ver.

arkadaşlar yine ben....öncelikle yazdıklarınız için tekrar tekrar teşekkürler...ama benim hala kafam karısık...yani daha önce de söyledim açıköğretim 4e gectim...tekrar hazırlanırsam işe başlamam cok gec olacak...yani otuzlu yaslarda filan...ama şimdi belki bir işte çalışabilirim...tabiki o kadar kolay değil ama ne bilim okumak için vereceğim mücadeleyi çalışmak için verebilirim...bir yandan da istiyorum okumayı...kendi mesleğimi secmeye hakkım oldugunu da düşünüyorum...ama sonucta ne kadar çabuk kendi ayaklarım üzerinde durursam o kadar iyi...acaba hem okuyup hem de çalışma imkanım olabilir mi? siz olsaydınız ne yapardınız? neyi tercih ederdiniz?

sıkıntım olmadı

Ben hiç bir sıkıntı ile karşılaşmadım.Oraya gelen insanlar bazı şeyleri aşmış olduklarından sakatlığın yüksek tahsil hayatında sorun teşkil etmez buna emin ol. Ama sıkıntı karşına mimari engeller olarak çıkabilir, onu da anlayışlı bir fakülte yönetimin varsa halletmemen için bir neden yok.

İlk dönemden 1 ay sonra atıldım :]]

Ne yazık ki sizinki gibi hawli engellere sahip değilim ağır engelliyim ben