Hiç derdinize mektup yazıp onunla yüzleşmeyi düşündünüzmü? Size okunulası güzel bir örnek. İnanın yüzleşmek de yenmek ve başa çıkmak kadar etkili.. Sevgilerimle Özge Deniz
Sevgili kanserime mektup (1)
Seninle yaşamayı öğrendim be kanser! Günlerce haftalarca hatta yıllarca kavga ettik seninle. Sen birçok kez üstünlüğü ele geçirdiğini sandın ama bende her seferinde bir taktik vardı sana karsı uygulayacağım. Bunları zaman zaman kendim geliştirdim, çoğu zamanda sana galip gelmiş dostlarımdan yakınlarımdan öğrendim. İlk öğrendiğim şeylerden biri sana boyun eğmemekti. Ne olursa olsun ne kadar belden aşağıda vursan da senin karşında eğilmeyecektim.Kimi zaman kanamalarla kimi zaman çok ağır ağrılarla saldırdın. Evet bazen kısmi başarıların oldu ama bu başarıların karşısında dik durmam öğretilmişti bana. Şimdilerdeyse yeni taktiğim seni dışlamak seni görmezlikten gelmek değil, bilakis seni daha iyi tanımak zayıflıklarını bilmek ve en önemlisi seninle aynı bedende yaşamayı öğrenmek. Evet.. Madem sen benim vücudumdan ayrılmak istemiyorsun bende bu vücudu sana teslim etmek istemiyorum! O zaman yapacağımız tek birşey var; beraber yaşamayı öğrenmek. Ama bu sana teslim olduğum mesajını vermesin yada vazgeçtiğim! Sadece taktiğimi değiştiriyorum sana karşı. Senin sevmediğin şeyleri yapacağım. Mesela uykuma dikkat edeceğim, yemem gerekenleri yiyeceğim, yememem gerekenlerden uzak duracağım yada seni yaraladığını bildiğim bol oksijenli ortamlarda olmaya devam edeceğim ve tabiki biliyorum sende boş durmayacaksın. Şu an yaptığın gibi gittikçe ağırlaşan ağrılarınla sinirimi bozup başka organlarıma yerleşme çabasında olacaksın. Bu arada sana kötü bir haber; yerleşeceğin çok organım kalmadı. Elinden geleni ardına koyma ama bilki ben nasıl seninle yaşamayı öğrendim sende öğreneceksin. Belki bugün belki yarın ne zaman bilmiyorum ama öğreneceksin. Satırlarıma son verirken sevgili kanserim ben yeni bir kavgaya her zaman hazırım ‘ne zaman istersen buyur gel başımın üstünde yerin var’ diyemeyeceğim ama senden de yılmayacağım ve kaçmayacağım...
Sevgili kanserime mektup (1)
Seninle yaşamayı öğrendim be kanser! Günlerce haftalarca hatta yıllarca kavga ettik seninle. Sen birçok kez üstünlüğü ele geçirdiğini sandın ama bende her seferinde bir taktik vardı sana karsı uygulayacağım. Bunları zaman zaman kendim geliştirdim, çoğu zamanda sana galip gelmiş dostlarımdan yakınlarımdan öğrendim. İlk öğrendiğim şeylerden biri sana boyun eğmemekti. Ne olursa olsun ne kadar belden aşağıda vursan da senin karşında eğilmeyecektim.Kimi zaman kanamalarla kimi zaman çok ağır ağrılarla saldırdın. Evet bazen kısmi başarıların oldu ama bu başarıların karşısında dik durmam öğretilmişti bana. Şimdilerdeyse yeni taktiğim seni dışlamak seni görmezlikten gelmek değil, bilakis seni daha iyi tanımak zayıflıklarını bilmek ve en önemlisi seninle aynı bedende yaşamayı öğrenmek. Evet.. Madem sen benim vücudumdan ayrılmak istemiyorsun bende bu vücudu sana teslim etmek istemiyorum! O zaman yapacağımız tek birşey var; beraber yaşamayı öğrenmek. Ama bu sana teslim olduğum mesajını vermesin yada vazgeçtiğim! Sadece taktiğimi değiştiriyorum sana karşı. Senin sevmediğin şeyleri yapacağım. Mesela uykuma dikkat edeceğim, yemem gerekenleri yiyeceğim, yememem gerekenlerden uzak duracağım yada seni yaraladığını bildiğim bol oksijenli ortamlarda olmaya devam edeceğim ve tabiki biliyorum sende boş durmayacaksın. Şu an yaptığın gibi gittikçe ağırlaşan ağrılarınla sinirimi bozup başka organlarıma yerleşme çabasında olacaksın. Bu arada sana kötü bir haber; yerleşeceğin çok organım kalmadı. Elinden geleni ardına koyma ama bilki ben nasıl seninle yaşamayı öğrendim sende öğreneceksin. Belki bugün belki yarın ne zaman bilmiyorum ama öğreneceksin. Satırlarıma son verirken sevgili kanserim ben yeni bir kavgaya her zaman hazırım ‘ne zaman istersen buyur gel başımın üstünde yerin var’ diyemeyeceğim ama senden de yılmayacağım ve kaçmayacağım...
