Merhabalar
Engelli haklarına dair tüm içerikten üye olmaksızın yararlanabilirsiniz.
Soru sormak veya üyelere özel forumlarlardan ve özelliklerden yararlanabilmek içinse sitemize üye olmalısınız.
Dikkat!!! Tema lisans bilgilerinize erişilemiyor, lütfen www.xenforo.gen.tr yönetimi ile iletişime geçiniz.
Serap bacım sıradan bir karamsarlıkla depresyon arasında dağlar kadar fark vardır..Çoğu araştırmalara göre depresyon 6 ay içinden kendi kendine iyileşirmiş...Ama kronik durumlarda yardım almak gerekiyor...
İnsan güçlü olduğunda bir çok şeyin üstesinden rahatlıkla gelebilir,ama birde üstesinden gelinemeyecek durumlar vardır...Ben sorunlarımı kendim yendim deyip yıllarca kendine ve çevresindeki kişilere eziyet eden insanlar var...
O zaman kendi kendinin doktoru olmak yetmiyor,dediğin gibi profosyonel yardım almak gerekir...
Ruh sağlığı ile ilgili sorun yaşayan arkadaşlar, tecrübelerinizi yazar mısınız?
- Konbuyu başlatan volkan33
- Başlangıç tarihi
İnsan kendi kendinin doktoru olmalıdır sözüne çok inanıyorum..Günümüzde karamsarlığa düşmeyen insan yoktur herhalde.. Bende çok sık karamsarlığa düşerim herşeyden herkesten vazgeçerim içime kapanırım asabileşirim en sevdiklerime bile tahammül edemem o anlarda...
Sonra birşey olur çok küçük bir kıvılcım biranda geçer karamsarlığım yeniden sarılırım hayata amaaaa işte bu çok yoruyor insanı kararsız ne istediğini bilmeyen bir insan gibi hissediyorum kendimi o zamanlarda..Sorguya çekiyorum kendi mi neden böyleyim diye haydaaaa sil baştan Bir küçük karamsarlık dahaaa sonrasında...
Kendime kızarım ayarsızsın sen kzım ayyarsız diye.. Çünkü bir ortası yok yaşadığım duyguların ya çok mutlu ya çok karamsarım..
Hayat zor İnsan olmak dahada zor.. sanki yaşanan her acının yada her mutluluğun bir sonu yokmuş gibi kendimizi yoruyoruz bitiyor işte bir yerde kendimizi harap etmeye gerek yok ki..
Ben kendimi karamsarlığa düştüğüm zamanlarda bu düşünceler ile iyileştiriyorum..Geçer geçeer daha öncekiler gibi buda geçeer takma kafanaaa diyorum..
Veee karamsar olduğum zamanlarda fazlasıyla saçmaladığım için utanç duyuyoruum.. Onun içinde zaman zaman karamsarlağa düşeceğimi anladığımda amman haaa sakın bak sen çok saçmalıyorsun karamsarlaştığında duuur orda karamsarlaşma diyorumn kendi kendime..
Ben kendimle ve kendimce sorun olan şeylerle dalga geçerek kurtuluyorum karamsarlıktan ..
Öyle işte..
Sonra birşey olur çok küçük bir kıvılcım biranda geçer karamsarlığım yeniden sarılırım hayata amaaaa işte bu çok yoruyor insanı kararsız ne istediğini bilmeyen bir insan gibi hissediyorum kendimi o zamanlarda..Sorguya çekiyorum kendi mi neden böyleyim diye haydaaaa sil baştan
Bir küçük karamsarlık dahaaa sonrasında...Kendime kızarım ayarsızsın sen kzım ayyarsız diye..
Çünkü bir ortası yok yaşadığım duyguların ya çok mutlu ya çok karamsarım..Hayat zor İnsan olmak dahada zor..
sanki yaşanan her acının yada her mutluluğun bir sonu yokmuş gibi kendimizi yoruyoruz bitiyor işte bir yerde kendimizi harap etmeye gerek yok ki..Ben kendimi karamsarlığa düştüğüm zamanlarda bu düşünceler ile iyileştiriyorum..Geçer geçeer daha öncekiler gibi buda geçeer takma kafanaaa diyorum..
Veee karamsar olduğum zamanlarda fazlasıyla saçmaladığım için utanç duyuyoruum..
Onun içinde zaman zaman karamsarlağa düşeceğimi anladığımda amman haaa sakın bak sen çok saçmalıyorsun karamsarlaştığında duuur orda karamsarlaşma diyorumn kendi kendime..Ben kendimle ve kendimce sorun olan şeylerle dalga geçerek kurtuluyorum karamsarlıktan ..
Öyle işte..
cilginpalet içimizde kopan fırtınaları yine kendi içimizde dindirmeye çalışıyor olmamız çevremize yansıtmamak için çabalamamız içimizde ki manevi gücü kanıtlıyor bence.. O güç bizde var aslında.
Ben arada bir yansıtırım karamsarlığımı çevreme ve sonrasında çok kızarım kendime bu bana acizlik gibi geliyor ve gururuma dokunuyor nedense.. Çünkü başedebilirim geçicidir bu durum bilirim genel halimde değildir ee o zaman neden üzeyim sevdikleri mi. Ben bana yetiyorum sonuçta..
İleri derecede psikolojik sorunlar yaşayan üstesinden gelemeyen insanlar profesyonel yardım almalılar tabi ama "Kendi kendine yardım etmeyi bilmeyene , hiç kimse yardım etmez" derler doğrudur bence..
Ben arada bir yansıtırım karamsarlığımı çevreme ve sonrasında çok kızarım kendime bu bana acizlik gibi geliyor ve gururuma dokunuyor nedense..
Çünkü başedebilirim geçicidir bu durum bilirim genel halimde değildir ee o zaman neden üzeyim sevdikleri mi. Ben bana yetiyorum sonuçta..İleri derecede psikolojik sorunlar yaşayan üstesinden gelemeyen insanlar profesyonel yardım almalılar tabi ama "Kendi kendine yardım etmeyi bilmeyene , hiç kimse yardım etmez" derler doğrudur bence..
Serap bacım,herkes kendinin doktoru olabilseydi keşke,doktorlara gitmek zorunda kalmasaydık...Kendi ameliyatlarımızı kendimiz yapıp sakatlıklarımızdan kurtulabilseydik
Serap bacım sıradan bir karamsarlıkla depresyon arasında dağlar kadar fark vardır..Çoğu araştırmalara göre depresyon 6 ay içinden kendi kendine iyileşirmiş...Ama kronik durumlarda yardım almak gerekiyor...
İnsan güçlü olduğunda bir çok şeyin üstesinden rahatlıkla gelebilir,ama birde üstesinden gelinemeyecek durumlar vardır...Ben sorunlarımı kendim yendim deyip yıllarca kendine ve çevresindeki kişilere eziyet eden insanlar var...
O zaman kendi kendinin doktoru olmak yetmiyor,dediğin gibi profosyonel yardım almak gerekir...
Sehribanu;
Ben küçük karamsarlıklar küçük üzüntüler günlük sorunlar için dedim zaten kendi kendinin doktoru olmalı insan diye meselaa şu an yirmilik dişim ağrıyor amaa çekemem onu uzman bir elin el atması lazım... Biliyorum..
Amaa manevi dünyamda beni inciten beni üzen soyud meselelere "önce ben" mudahale etmeliyim diyorum.. Haa baş edemiyorsam mantıklı olan dışardan yardım almaktır..
Konu "Ruh sağlığı ile ilgili sorunlar yaşayan arkadaşlar" başlığı altında tartışılıyor ama ben "Hayata karamsar ve umutsuz bakanlar, nasıl toparlandınız..? kısmından girdim konuya bacım..
Ben küçük karamsarlıklar küçük üzüntüler günlük sorunlar için dedim zaten kendi kendinin doktoru olmalı insan diye meselaa şu an yirmilik dişim ağrıyor amaa çekemem onu uzman bir elin el atması lazım...
Biliyorum..Amaa manevi dünyamda beni inciten beni üzen soyud meselelere "önce ben" mudahale etmeliyim diyorum.. Haa baş edemiyorsam mantıklı olan dışardan yardım almaktır..
Konu "Ruh sağlığı ile ilgili sorunlar yaşayan arkadaşlar" başlığı altında tartışılıyor ama ben "Hayata karamsar ve umutsuz bakanlar, nasıl toparlandınız..? kısmından girdim konuya bacım..
arkadaşlar bende çok zor günler geçirdim ve hatta zaman zaman geçirmekteym.
ama bi psikayatrisim var sürekli onunla konuşuyorum ve ilaç kullanıyyorum,
psikologlar pek fayda etmiyor sadece konuşuyorlar ama psikiyatristler hem konuşuyor hem de ilaç verebiliyor duruma göre.
iyi bir psikiyatriste gitmenizi tavsiye ederim...
----------
birde malesef beyin sürekli olumsuz şeyleri almaya odaklanmış gibi,yanlız kalınca,susunca sürekli zemberek gibi kafada kurmaya başlıyor ve sonunda iş içinden çıkılmaz hal alıyor,bunlardan kurtulmamız biraz zor,yaşadıklarımız hiç kolay şeyler değil...ama sıkıntıyla sakın olamücadele etmeyin daha çok içine gömülürsünüz!bırakın beyin neyle uğraşmak istiyorsa uğraşsın,sonuçta dediğim gibi uğraştıkça içinden çıkılmaz hal alıyor....
ben olayı şöyle geçiştirmeye çalışıyorum,bu intenet olayı mükemmel bir destek bence.
2 tane web sayfası kurdum,onlarla vakit geçiriyorum ayrıca bir kaç internet safasında köşe yazısı yazıyorum...
başka türlü olmuyor çünkü,betin yanlız kaldıkça birşeylerle uğraşmadıkça sürekli olumsuz düşünüyor buda insanı ruhsal bunalıma itiyor...
ama bi psikayatrisim var sürekli onunla konuşuyorum ve ilaç kullanıyyorum,
psikologlar pek fayda etmiyor sadece konuşuyorlar ama psikiyatristler hem konuşuyor hem de ilaç verebiliyor duruma göre.
iyi bir psikiyatriste gitmenizi tavsiye ederim...
----------
birde malesef beyin sürekli olumsuz şeyleri almaya odaklanmış gibi,yanlız kalınca,susunca sürekli zemberek gibi kafada kurmaya başlıyor ve sonunda iş içinden çıkılmaz hal alıyor,bunlardan kurtulmamız biraz zor,yaşadıklarımız hiç kolay şeyler değil...ama sıkıntıyla sakın olamücadele etmeyin daha çok içine gömülürsünüz!bırakın beyin neyle uğraşmak istiyorsa uğraşsın,sonuçta dediğim gibi uğraştıkça içinden çıkılmaz hal alıyor....
ben olayı şöyle geçiştirmeye çalışıyorum,bu intenet olayı mükemmel bir destek bence.
2 tane web sayfası kurdum,onlarla vakit geçiriyorum ayrıca bir kaç internet safasında köşe yazısı yazıyorum...
başka türlü olmuyor çünkü,betin yanlız kaldıkça birşeylerle uğraşmadıkça sürekli olumsuz düşünüyor buda insanı ruhsal bunalıma itiyor...
psikologlar insanı çocuk yerine koyuyor,resim gösteriyor aaaa bak burda ne var diyor?
çok saçma...
ben zaten psikiyatristimle devamlı görüşüyorum ve ilaç tedavisi de alıyorum,bizim insanımız aslında bu tür durumlarda ilaç kullananların hepsine deli gözüyle bakıyor ama çok yanlış bence...
çok saçma...
ben zaten psikiyatristimle devamlı görüşüyorum ve ilaç tedavisi de alıyorum,bizim insanımız aslında bu tür durumlarda ilaç kullananların hepsine deli gözüyle bakıyor ama çok yanlış bence...
Atoksal saçma dediğiniz bir tıp bilimi.o resimlerde kişilerin iç dünyası yatıyor.o saçma dediğiniz testden ben yaptırdım,çıkan sonuç benim iç dünyamın tam kendisiydi.birçok şeeyi o testler sayesinde bende öğrenmiş oldum.
Benim lise yıllarım çok kötüydü. Ölmeyi düşündüm hep. Kurduğum şeyler yüzünden beynim allak bullak olurdu. Başta kendimden olmak üzere herkesten ve herşeyden nefret ederdim. Ama, hiç kimse ile konuşamadım, başkalarına gülücük de saçmadım. Hep sinirliydim ve kendimi yalnızlığa iterdim.
Sonra üniversiteyi kazandım. Bana değer veren arkadaşlarım oldu. Huzurlu ve neşeli yaşamanın en iyisi olduğunu anladım. Şimdi zaman zaman yine karamsarlığa gömüldüğüm anlarım oluyor. Yine aklıma ölüm geliyor. Kafamı meşgul etmek için farklı şeyler yapıyorum. Ama çok şükür öyle anlarım kısa sürüyor.
Doktora gitmeyi düşünmedim. Çünkü onlara güvenmiyorum. Sadece işini yapma psikolojisi taşıyan bir insana güvenip de içimi dökemem. Beni anlayabileceğini düşündüğüm insanlarla konuşmayı tercih ederim. (Yanlış anlaşılmasın, tabi ki bazı durumlarda doktor ve ilaç tedavisi şarttır).
Kalem'in söylediklerine katılıyorum. Herşeyden önemlisi dost şart.
Allah yardımcın olsun arkadaşım.
Sonra üniversiteyi kazandım. Bana değer veren arkadaşlarım oldu. Huzurlu ve neşeli yaşamanın en iyisi olduğunu anladım. Şimdi zaman zaman yine karamsarlığa gömüldüğüm anlarım oluyor. Yine aklıma ölüm geliyor. Kafamı meşgul etmek için farklı şeyler yapıyorum. Ama çok şükür öyle anlarım kısa sürüyor.
Doktora gitmeyi düşünmedim. Çünkü onlara güvenmiyorum. Sadece işini yapma psikolojisi taşıyan bir insana güvenip de içimi dökemem. Beni anlayabileceğini düşündüğüm insanlarla konuşmayı tercih ederim. (Yanlış anlaşılmasın, tabi ki bazı durumlarda doktor ve ilaç tedavisi şarttır).
Kalem'in söylediklerine katılıyorum. Herşeyden önemlisi dost şart.
Allah yardımcın olsun arkadaşım.
Nur senin yaşadıgın gerçekten çok yıpratıcı bir olay canım ama atlattıgına sevindim. Belki o sıralar şöyle düşünsen o kadar da kötü olmazdın. Düşünsene öyle yapıda bir insanla evlenseydin mutsuzlugun o evlilik boyunca sürecekti çünkü o tür aileden herşey beklenir. Geçmiş olsun ki öyle bir aileden kurtulmuşsun
Bu arada sevdigin insanın bu olaylar karşısında sessiz kalmasıda seni yıpratmıştır eminim canım
O aile herkesin bir engelli adayı oldugunu çoktan unutmuş. Birgün onlarında engelli olayacagının garantisini kimse veremez
Bu arada sevdigin insanın bu olaylar karşısında sessiz kalmasıda seni yıpratmıştır eminim canım
O aile herkesin bir engelli adayı oldugunu çoktan unutmuş. Birgün onlarında engelli olayacagının garantisini kimse veremez
zeycan sevindim atlatmış olduguna zaten bu dünyada kimse üzülmeye degmez. Hayat da en önemli şey saglıktır. Şuan bir tas suyu alamayan insanlar var ve bir tarafta da yüzünde bir sivilce çıktı diye günlerce aglayan sızlayan insanlar var.
birkaçtane piskoloji tanıdıklarım var onları buraya dave edeyimmii istermisnizzz belkii onlar nette yardımcı olur bazılarınızaa?
Sosyal fobi yüzünden 17 seneden beri işkencelerle dolu psikolojik bir geçmişim var benimde.Eskidsen nerdeyse evden sokağa çıkamayacak kadar ağır olan durumumu şu an çok daha düzelmiş hissetsemde yinede devam ediyor sosyal fobim.tabi bu yüzden şiddetli anksiyete atakları ve depresyon nöbetleri geçirdiğim çok oldu. En son grup terapileri için gittiğim doktorda beni ilaçlara mahkum etti her zaman olduğu gibi....Ve benim bünyeme ilaçlar çok ağır geldiği için kullanmayı bıraktım.Çünkü bir ayda iki kere hastanelik oldum ve tam üç adet ilaç değiştirildi.. Doktorum bunu bildiği halde halen ilaç kullanmam konusunda ısrarcı nedense...
kısa süre önce hayatımda yaşadığım en kötü an olan panik atak nöbetinde hissettiğim şiddetli ölüm korkusu sonradan bende aslında hayatın ne kadar boş ve anlamsız olduğu ve sadece mutlu olmak için mücadele etmemiz gerektiği konusunda bir uyarı oldu...Ve bu tecrübe benim zihnimde olumluya doğru yönelmem için yeni bir sayfa daha açtı...
kısa süre önce hayatımda yaşadığım en kötü an olan panik atak nöbetinde hissettiğim şiddetli ölüm korkusu sonradan bende aslında hayatın ne kadar boş ve anlamsız olduğu ve sadece mutlu olmak için mücadele etmemiz gerektiği konusunda bir uyarı oldu...Ve bu tecrübe benim zihnimde olumluya doğru yönelmem için yeni bir sayfa daha açtı...
sevebilsem
serap vuu arkadaşım ben senin gibi düşünemiyorum.gerçekte çok zor günler yaşadım beni duyan anlayan kimse olmadı acımaktan başka hiç birşey duymadım.yaşadığımız yörede bizlere yardımcı olacak çok az sayıda insan var. umarım bizleri anlayan birileri çıkar
----------
şeker kız
bu yaşıma kadar ne bir psikolog nede gurp terapisi alma imkanım oldu.sadece odamda bol bol ağladım beni duyan kimse olmadı.çünkü doktora gitme imkanım olmadı.
allah yardımcımız olsun
----------
beyaz geceler
keşke diyorum çünkü bizim gibi insanların psikologlarla sık sık sohbet etmesi gerek tanıdığın varsa tanışmak isterim
serap vuu arkadaşım ben senin gibi düşünemiyorum.gerçekte çok zor günler yaşadım beni duyan anlayan kimse olmadı acımaktan başka hiç birşey duymadım.yaşadığımız yörede bizlere yardımcı olacak çok az sayıda insan var. umarım bizleri anlayan birileri çıkar
----------
şeker kız
bu yaşıma kadar ne bir psikolog nede gurp terapisi alma imkanım oldu.sadece odamda bol bol ağladım beni duyan kimse olmadı.çünkü doktora gitme imkanım olmadı.
allah yardımcımız olsun
----------
beyaz geceler
keşke diyorum çünkü bizim gibi insanların psikologlarla sık sık sohbet etmesi gerek tanıdığın varsa tanışmak isterim
bu konuda en yaralı ruhsal bozuklugu olanlar ben ankisiyeteyim hemcalışmana engel hemda piskiyatri hastasısın herişte calışamazsın raporun kısmendüzelen olursa yüzde 25 alırsın ne emekliolursun nedecalışırsın calıştın diyelim işyerinde hemen fark edilir alay konusu olmaihtimali cok cok neyse arkadaşlar aranıza yeni girdim düşüncelerimamabu sizietkilerse cok etkilerse bu yazıminanın cok pişman olurumlütfen üzülmeyin
