Oğlum bu günlerde, "ben güçlüyüm" kompleksine girdi [Yaşam]

arifle bu ara sonrunumuz...4 haftadir bir mikrobu vucudundan atamadik...hala ugrasiyoruz...
ama benim en buyuk sorunum...
arifin bu ara ben gucluyum kompleksine girmesi...
ve diger arkadaslarinin yapabildiklerini gorunce kendini kabugunas cekip uzulmesi...
aslinda ona akilin gucten daha onemli oldugunu ispatlamaya calisiyorum bu ara....
akilli olursan en guzel isler en guzel gelecek seninle olur falan diye ama cok guclu akilsiz bir insaniun hic bir sey sahibi olamayacagini anlatiyorum...ama........
peter pan,kaptaan haak...
bunlar hep onun guc sembolu olduilar...
aslinda egitimli bir anne olarak diger engelli bir cocugu gordugumde arifte muthis bir ozguven ve kendine inanci goruyorum...aslinda onun egitiminin en iyisini verdigime inaniyorum..
bunu diger engelli arkadaslariyla karsilastiginda rahatca gorebiliyorsun...arif kendine daha guvenen bir cocuk...
o zaman aferin zerrin iyi bir cocuk yetistirdin diyorum...
bazen evde onun mutsuz gordugumde ise...
zerrin sen ne bicim annesin birde bu isin egitimini aldin nasil cocuk yetistiriyorsun diyorum...
ama inanin egitimini almak guzel ama benim oglumun sorunlari cok farkli egitimsiz biri olsaydim inanin arif bu halinin onda biri olamazdim....
ne maymunluklar yapiyoruz esimle ikimiiz...
hem engelli bir cocugun ic dunyasi cok ama cok farkli onun cozebilmek o kadar zor ki...
bilmiyorum bazen karamsarliga kapilsamda basarilarini gordukce iyi bir cocuk yetistirdigime inaniyorum...
umarim bu en guclu sevdamizdanda vazgeceriz...

sizinde arif' in de doğru yolda olduğunuzu düşünüyorum.

Bu konudaki son durum nedir?
Aşabildiniz mi bu kompleksi? Ve tabii aştınızsa nasıl?