Merhabalar,
Bu hastalığa 2 yaşından beri sahip olan biri olarak bende yazıyım dedim
öncelikle şu ana kadar bu hastalık yüzünden allaha şükür herhangi bir can tehlikesi falan atlatmadım. vucudumda belli başlı yerlerde ama daha çok dizimde çıkan bu kemikler bende sadece hantallık yarattı. Dizde alt tarafta çıkan kemikler secde şeklinde oturmamı engellemekte. sağ bacağımda dışardan görülebilen bir miktar yamuklukta var bu sebepten. Sol kol bileğimde de bir yamukluk var. ayrıca her iki kolumda normale göre daha kısa ve sol kolum sağdan daha da kısa. Fakat bunlar gerçekten bakınca fark edilen şeyler.
Hastalığı çocuğunda olan biri için bir kaç tavsiye vermek isterim.
Hastalığın can sağlığına herhangi bir zararı yok. Bence en önemlisi bu. artı kemikleri almak için yapılan operasyonlar sadece 15 günlük bir dinlenme süresi gerektiriyor. Yürümeye falan başlıyorsunuz. eski hayatınıza dönebiliyorsunuz. İşin gerçeği şu ki (bence çocuğunuz için önemli olanı) estetiğinizi biraz kaybediyorsunuz. Bende dediğim gibi bacağımı ve bileğimi yamultmasından başka kötü bir etkisi olmadı. Yane en azından bir bacağı düzeltme işlemi gerekmedi. böyle bir işlem beni 3 ay yatağa mahkum edebilirdi. Futbol oynayabiliyorum. Ama bir robokop vucuduna sahip olduğunuzu hissettiriyordu. Bu sebeple bu tür koşu sporların bana uygun olmadığı gerçeğiyle yüzleştim ve kabullendim.
Bu kötü bir durum olabilir ama bence evebeynlerin bu durumu göz önünde bulundurarak çocuklarını başka yönlere yönlendirebilme yetisi olması gerekiyor. Mesela çocuğunuz futboldan veya basketboldan uzak kalıyorsa ona başka türde sporlara, sanata yönlendirmesini yaparak o iş üzerinde kendine güven kazanmasını sağlamaları gerekiyor.
Bence çocuğunuza bu durumu kabul ettirmek sizin elinizde. Etrafta olan binlerce engelli insan (bence bu hastalığa sahip olan biri kesinlikle engelli değildir.) onlara örnek gösterilerek en azında onlardan kat kat şanslı olduğunu ve özel bir insan olduklarını akıllarına işlemeli evebeynler.
Pozitif düşünce önemli. Evlatlarınıza pozitif düşünmeyi ve hayatı güzel yönlerini görebilmeyi öğretebilmelisiniz.
25 yaşındayım. iyi bir işim dünya güzeli bir kız arkadaşım var. Hayattan beklentilerim var.
Dediğim gibi evebeyn in yapacağı tek şey evlatlarına kendine güveni aşılamaları. Başka bir şey yok.
lise zamanında bana serkül dediklerini hatırlarım (o aralar pop starda bir engelli kardeşimiz vardı bu isimli)
Kendine güvenmek, o duyguyu evlatlarınıza aşılamak önemli. En engellinin bile yapabileceği engelsizin yaptığından çok daha fazla.