Üniversiteyi yeni kazanmıştım. Stresi az da olsa atmak için memlekete yani köye gitmiştik. Çok güzel geçiyordu memlekette günlerim fakat kazadan önce son bir kaç gün bir çok badireler atlattım. Sanki bir şeylerin olacağının habercisiydi bunlar.
Yine bir akşam arkadaşlarla toplandık köyün birkaç km uzağında ateş yakıp çay yapıp patates haşlayıp yiyecektik. Her zaman yapardık ve çok eğlenceli olurdu. Hatta ben arkadaşlarıma gidip kasabadan arkadaşımın motorsikletiyle bir şeyler aldım ve geldim. Bu arada motorun sahibide arkamdaydı .Arkadaşlarımızın yanına gelmiştik. Arkadaşlarımla çok eğleniyorduk ateşi yakmıştık. Sohbet,muhabbet,gırgır şamata derken birimiz köyde bir lastik kaldığını ve onuda getirip yakarsak iyi olacağını söyledi.
Ben giderim dedim.Motorun sahibide;beraber gidelim dedi.Bana motorunu vermek istemiyordu sanırsam. Ben onun arkasına bindim ve gittik köye. Lastiği aldım onun arkasına bindim ve yola koyulduk.
Sonrasını hatırlamıyorum.Saat akşam 10 civarıydı. Gözlerimi açtığımda ambulanstaydım ve yeni bir hayata gözlerimi açmışım farkında değilim. Yanılmıyorsam o ambulanstaki doktor gibi görünen bayanlara A.T.T deniliyor. Hemen sordum ambulansta ki A.T.T 'ye bana ne oldu diye. Kaza yaptınız dedi. Aileme bir şey oldu mu dedim. Bu arada benim aklıma hiç motor kazası yaptığımız gelmiyo. Arabayla yaptığımızı düşünmüştüm o an. A.T.T' de bana siz motorsiklet kazası yaptınız dedi ve o an hatırladım yaptıklarımızı.
Başım komple yarılmış, kollarım da hep sıyrıklar yüzüm mahvolmuş, dudaklarım patlamıştı.Hastaneye girdiğimde bütün ailem yanımdaydı. Mr filan çekildi.Abimi gördüm ve ona sarıldım sonra babamı gördüm ona da sarıldım. Herkes ağlıyordu benim için ama ben hala hiçbir şeyin farkında değildim. Onları teselli ediyordum ben iyiyim diye.
Doktor yüzümü dikti ve bana omurgamda t 6-7-8 inci kemiklerin kırıldığını ve 7.sinin battığını söyledi.Acil ameliyat olmam gerektiğini ve büyük hastaneye sevk edilmem gerektiğini söyledi. Bütün doktorlar gelip hep ayaklarımla uğraşıyorlar , bana durmadan ayağını çek oynat vs. gibi şeyler söylüyorlardı. Ben onların dediklerini yapmaya çalışıyordum fakat ayaklarımı hiç bir şekilde oynatamıyordum. Ağrılarımdan ayaklarımı düşünecek halim kalmamıştı.
Zorlu ve sıkıntılı bir yolculuğun ardından Erzurum 'da ki hastaneye gelmiştik.Orada da MR filan çektiler. Kıpırdamak dahi istemiyordum. Çünkü o zaman ağrılarım daha da çoğalıyordu.
2 gün sonra ameliyata girdim.Ameliyatı bir kurtuluş gibi görüyodum kendimce. Ameliyattan çıktım. Durumum daha da ağırlaşmıştı. Benim ameliyatımı yandan girerek yapmışlar ve Akciğerlerimin birisini söndürmüşler ameliyat esnasında. Ameliyattan sonra nefes almakta zorluk çekiyordum. İyice hayatım kabusa dönüşmüştü ve bir gece tansiyonum 0' a düştü ve gözlerim kaydı. İnsanları dahi duyamıyordum neredeyse. Akciğere emboli atmış. Doktorlar aileme hatta hazırlıklı olun bile demiş o gece.
Onu da atlattım.12 gün sonra taburcu oldum İstanbul'a evime geldim.
Olay anına gelicek olursak arkadaşlarımızın olduğu yere yakın bir yerde kazayı yapmışız .Motoru süren çok süratliymiş ve virajı alamamış çalıların içinden uçmuşuz bir tarlaya. Arkadaşlarımız yardıma gelmiş. Onda bir şey yokmuş fakat benden oluk oluk kan akıyormuş ve ben tepkisiz bir şekilde yatıyormuşum. Kazadan öncede motoru süren Çok afedersiniz ŞEREFSİZE yavaş bizi mi öldürücen diye bağırıyormuşum.
Olay bundan ibaret yaklaşık 15 aydır hayatımı tekerlekli sandalye de devam ettiriyorum. Yine de halimize binlerce kez Şükrolsun...
Yine bir akşam arkadaşlarla toplandık köyün birkaç km uzağında ateş yakıp çay yapıp patates haşlayıp yiyecektik. Her zaman yapardık ve çok eğlenceli olurdu. Hatta ben arkadaşlarıma gidip kasabadan arkadaşımın motorsikletiyle bir şeyler aldım ve geldim. Bu arada motorun sahibide arkamdaydı .Arkadaşlarımızın yanına gelmiştik. Arkadaşlarımla çok eğleniyorduk ateşi yakmıştık. Sohbet,muhabbet,gırgır şamata derken birimiz köyde bir lastik kaldığını ve onuda getirip yakarsak iyi olacağını söyledi.
Ben giderim dedim.Motorun sahibide;beraber gidelim dedi.Bana motorunu vermek istemiyordu sanırsam. Ben onun arkasına bindim ve gittik köye. Lastiği aldım onun arkasına bindim ve yola koyulduk.
Sonrasını hatırlamıyorum.Saat akşam 10 civarıydı. Gözlerimi açtığımda ambulanstaydım ve yeni bir hayata gözlerimi açmışım farkında değilim. Yanılmıyorsam o ambulanstaki doktor gibi görünen bayanlara A.T.T deniliyor. Hemen sordum ambulansta ki A.T.T 'ye bana ne oldu diye. Kaza yaptınız dedi. Aileme bir şey oldu mu dedim. Bu arada benim aklıma hiç motor kazası yaptığımız gelmiyo. Arabayla yaptığımızı düşünmüştüm o an. A.T.T' de bana siz motorsiklet kazası yaptınız dedi ve o an hatırladım yaptıklarımızı.
Başım komple yarılmış, kollarım da hep sıyrıklar yüzüm mahvolmuş, dudaklarım patlamıştı.Hastaneye girdiğimde bütün ailem yanımdaydı. Mr filan çekildi.Abimi gördüm ve ona sarıldım sonra babamı gördüm ona da sarıldım. Herkes ağlıyordu benim için ama ben hala hiçbir şeyin farkında değildim. Onları teselli ediyordum ben iyiyim diye.
Doktor yüzümü dikti ve bana omurgamda t 6-7-8 inci kemiklerin kırıldığını ve 7.sinin battığını söyledi.Acil ameliyat olmam gerektiğini ve büyük hastaneye sevk edilmem gerektiğini söyledi. Bütün doktorlar gelip hep ayaklarımla uğraşıyorlar , bana durmadan ayağını çek oynat vs. gibi şeyler söylüyorlardı. Ben onların dediklerini yapmaya çalışıyordum fakat ayaklarımı hiç bir şekilde oynatamıyordum. Ağrılarımdan ayaklarımı düşünecek halim kalmamıştı.
Zorlu ve sıkıntılı bir yolculuğun ardından Erzurum 'da ki hastaneye gelmiştik.Orada da MR filan çektiler. Kıpırdamak dahi istemiyordum. Çünkü o zaman ağrılarım daha da çoğalıyordu.
2 gün sonra ameliyata girdim.Ameliyatı bir kurtuluş gibi görüyodum kendimce. Ameliyattan çıktım. Durumum daha da ağırlaşmıştı. Benim ameliyatımı yandan girerek yapmışlar ve Akciğerlerimin birisini söndürmüşler ameliyat esnasında. Ameliyattan sonra nefes almakta zorluk çekiyordum. İyice hayatım kabusa dönüşmüştü ve bir gece tansiyonum 0' a düştü ve gözlerim kaydı. İnsanları dahi duyamıyordum neredeyse. Akciğere emboli atmış. Doktorlar aileme hatta hazırlıklı olun bile demiş o gece.
Onu da atlattım.12 gün sonra taburcu oldum İstanbul'a evime geldim.
Olay anına gelicek olursak arkadaşlarımızın olduğu yere yakın bir yerde kazayı yapmışız .Motoru süren çok süratliymiş ve virajı alamamış çalıların içinden uçmuşuz bir tarlaya. Arkadaşlarımız yardıma gelmiş. Onda bir şey yokmuş fakat benden oluk oluk kan akıyormuş ve ben tepkisiz bir şekilde yatıyormuşum. Kazadan öncede motoru süren Çok afedersiniz ŞEREFSİZE yavaş bizi mi öldürücen diye bağırıyormuşum.
Olay bundan ibaret yaklaşık 15 aydır hayatımı tekerlekli sandalye de devam ettiriyorum. Yine de halimize binlerce kez Şükrolsun...
Allaha emanet olun. 
