Uzun süredir en yakın arkadaşımla görüşemiyorduk. O gece onlarda kalmamı istemişti ve yatılı olarak misafirliğe gittim.Güzel bir akşam geçirmiştik kardeşimden falan konuşmuştuk bi kaç kuaför salonu ile masörlük konusunda anlaştığını, orada kadın müşterilere spa masajı yapacağından falan bahsetmiştik.
Çocuğun sonunda şansı güldü nazara geliyor bi türlü dikiş tutturamadı demiştik.Gece saat 1 gibi yattık, saat 02.00'da bilinçsiz bi şekilde uyandım oturdum elime telefonumu aldım rehberde bir anneme, bir kız kardeşimin numarasına gittim geldim.Aramak istedim ama saçmala saat kaç oldu korkutma milleti dedim telefonu yastığın altına attım yattım.Saat 05.00'de bağrımda çok büyük bi ateşle uyandım sanki köz alıp da bağrıma koymuş gibiydi... nasıl yanıyordu içim kalktım neredeyse 1Litreye yakın su içtim ama halen geçmemişti bağrımın yanması... tekrar uyudum sabah uyandığımda evde bi telaş vardı arkadaşımın eşi babasıyla konuşuyor arabayı istiyordu.
Bende bugün pazar herhalde bir yere gezmeye gidecekler erken gideyim eve diye düşündüm.Sonra yanlarına gittim kahvaltı hazırladık, kahvaltı yaptık sonra arkadaşım eve saat kaçta gideceğimi sordu 12 gibi giderim dedim erken gitme dedi.Bende arabayı istediler hem gezmeye gidecekler hemde gitme diyor dedim, anlam veremedim sonra düşündüm annem işte, babamda işte, Kardeşimde arkadaşında kalacaktı evde kimse yok nasıl olsa dedim, tamam bi kaç saat geç giderim dedim. Sonra babam aradı kardeşin bayılmış acile kaldırmışlar hadi gel dedi, bende söylene söylene üstümü giyindim arkadaşım bizde gelelim seninle dediler hazırlandık çıktık teyzemi de aldık evinden, teyzem sürekli ağlıyordu. Acaba dedim kötü bir şey mi oldu ki dedim kendi kendime, sonra içimde tuhaf bi acı oldu benimde gözlerim dolmaya başladı dua etmeye başladım.
Hastaneye vardık kamera odası vardı, oradan yoğun bakımda yatan hastaları izliyordu yakınları... Kardeşimi görünce bunun sıradan bi bayılma olmadığını anladım, simsiyahtı ve şişmişti vücudu, sağ bacağı sargıdaydı.Baba bu bayılma değil noldu noldu diye ağlamaya başladım.Trafik kazası geçirmiş, durumu ağır kardeşin ölüyor dedi... Başımdan aşağı kaynar sular döküldü nasıl ağlamaya başladım kardeşim diye arkadaşıma sarıldım söyleyemedim affet beni, sana söyleyemedim dedi.Meğerse herkesin haberi varmışta bana söylememişler.Yoğun bakımı gösteren televizyon kapandıktan sonra annem nerede, annem diye sordum babama, acilde yatıyor fenalaştı dedi kendimi acile attım.Annem mahvolmuştu kendisi şeker ve hipertansiyon hastasıydı biranda fenalaşmıştı, annem ayakta zor duruyordu sakinleştirici vurmuşlardı. Annemle sarıldık ağladım hıçkıra hıçkıra, bağıra bağıra ağladım, annem geçecek kızım dedi geçecek.Anne nerede olmuş kimle diye sordum. Doğum günü vardı arkadaşının evinde, oraya gitmişlerdi gece arkadaşında kalacaktı.Kaza oradan dönüşte olmuştu, peki kimlerle dedim Meryemlerle dedi, o nerede? dedim o kaza yerinde ölmüş dedi... Bi şok daha yaşamıştım kardeşimin son 6 ayını birlikte geçirdiği, sürekli beraber vakit geçirdiği, zaman zaman yanında kaldığı arkadaşı ölmüştü, o kadar kötü oldum ki duyunca daha da arttı acım yalvarmaya başladım Allah'ım yavrumuzu bize bağışla diye.
Dedemlerde gelmişti köyden bana sarıldı çifte kuzularımdan biri ölüyor diye ağladı.İki gün beyin kanaması yoğun bi şekilde devam etti doktorlar kendinizi en kötüye hazırlayın dediler pek de umutlu değillerdi.Bize pek bilgi vermiyorlardı hastanede staj yapmıştım zamanında şefim vardı onu gönderdim doktorla konuşsun diye.Onlar konuşurken kapıdan duydum ailesine söylemedim ama ölecek bu hasta hiç ümit yok halen beyin kanaması devam ediyor dedi.Yıkıldım anneme babama nasıl söylerdim. Hastanenin bahçesine indim annem ve babam yoktu. Akrabalara söyledim dua edin annemlere de sakın söylemeyin dedim nasıl ağlıyordum, kardeşim diye herkes dua ediyordu. Evde Yasin-i Şerif'ler, Kur-an'lar okundu. Aynı gün Meryemin cenazesi defnedilmiş köyünde.Yavrum olay yerinde vermiş canını... Araç takla atınca arka camdan kızlar fırlamışlar sonra araç sürüklenip üzerlerine düşmüş aracın altında kalmışlar... kardeşimin başından aşağısına düşmüş, meryemin ise başına... yüzü tanınmayacak haldeymiş kafa tası parçalanmış kanlar içindeymiş... kuzeniyle konuştuk sonrasında akan kandan yıkayamamışlar cenazesini... başına poşet giydirmek zorunda kalmışlar.... kardeşimse şans eseri kurtuldu o hurdaya dönen aracın altından... Defalarca enfeksiyon kaptı öldük öldük dirildik ve dualarımız kabul oldu Kardeşim hayata sımsıkı tutundu.Kazayı 18 aralıkta yaptı, bugünse 27 haziran 1,5 ay önce eve çıktı.Şuan konuşamıyor, omurgasında çok şükür bi hasar yok ama uzun süredir yattığı için kireçlenmeler var o yüzden yürüyemiyor, midede hortum var oradan besleniyor, sıvı gıdaları artık pipetle içebiliyor,kendi kendine dönüyor yatakta,başını kaldırabiliyor,sinirlendimi ısırmak için hamle yapıyor,arada bir özellikle geceleri herkes uyurken anne diye sesleniyor.Gözleri ile anlaşıyoruz ve sanırım bilinci de tamamen açıldı ve durumunu kabullenemiyor.Şu sıralar depresyonda bize bakıyor sonra arkasını dönüyor.Sürekli uyuyor arada ağladığını görüyorum sessizce, gözyaşlarını farkediyorum ağlama diyorum geçecek bu günler sen ne durumdaydın ne kadar yol aldın inşallah da iyileşeceksin diyorum.Gözlerinin içine bakıp seni çok iyi anlıyorum diyorum evet diye gözlerini kırpıyor.Ben engelliyim kardeşimse sağlıklıydı fakat şimdi o benden daha ağır durumda bi engelli... Annem yıkılmış durumda en azından kardeşin sana yardımcı olur diyordu şimdi ise ben ona bakıyorum gücüm yettiğince, bırakmamda kardeşimi...
Empati yapmaya gerek yok çünkü aynısını bende yaşadım ameliyattan sonra 6 ay kadar bende yattım,neler hissettiğini, ne acılar yaşadığını çok iyi biliyorum.Kardeşimin ameliyata yada hiç bir şeye ihtiyacı yok sadece fizik tedaviye ihtiyacı var biz zorla da olsa yaptırıyoruz ama inatlaşıyor yapmamıza izin vermiyor. Bir kaç aya kadar Ankara Gata'ya gidecek fizik tedaviye ve inşallah oradan yürüyerek gelecek.Kardeşim ve arkadaşları çok gençti bi doğum günü partisinden gelirlerken alkolde olmadığı halde, aracın çok süratli olmasından, yolda ki gizli buzlanma ve direksiyon hakimiyetini kaybeden arkadaşı yüzünden en yakın arkadaşı 19 yaşındaki üniversite öğrencisi Meryemimizi toprağın altına bıraktık.Kardeşimse şimdi bize muhtaç durumda... Diğer çocuklarsa hiç arayıp sormadılar durumlarıysa gayet iyi, hava yastığının açılması onları hafif çiziklerle çıkardı arabanın içinden. Mahkeme devam ediyor arabayı süren çocuk ehliyetsizmiş ve tutuksuz yargılanıyor. Çok tuhaftır ki diğer çocuk kullanıyormuş arabayı senin uykun geldi kaza falan yaparız sen geç ben kullanayım diyerek direksiyona o geçiyor... O gece belki de kardeşimi arasaydım doğum gününden dönmeyecekler ve orada kalacaklardı ama arayamadım, ateşler içinde uyandım meğerse kardeşim o sırada can çekişiyormuş. O gece o saatlerde annem bir anda uyanmış ve bunlar kaza yapmış olmasın sakın demiş ve sonra saçmalama kötüyü çağırma demiş geri yatmış. Ve enteresan birşey sabah, üstü kir pas içinde bir çocuk annemin iş yerinin orda yanına yanaşıyor acil eve gitmem lazım para verirmisin diyor. Anneme de arkadaşları burda tinerciler çok dikkat et diye uyarmışlar o da öyle bi çocukmuş para versem tiner alır diye düşünmüş, oğlum para yok yanımda ama otobüse benle birlikte bin benim otobüs kartından geçirelim demiş fakat çocuk beklemiş fakat sonra gitmiş ve o gece kaza annemlerin iş yerinin yakınlarında gerçekleşiyor. Annemin tinerci sandığı o çocuk meğerse petrolde çalışan bi çocukmuş, kardeşimi arabanın altından o çocuk çıkarmış.... Ve belki o çocuk çıkarmasaydı kardeşim ölecekti... Annem şimdi diyor ki keşke verseydim istediği parayı diyor belki bunları yaşamazdık ama o an elim cüzdanıma gitmedi diyor... Hayatta hiç bir şey tesadüf değil...
Lütfen hızlı araç kullanmayın biz yandık halende yanıyoruz başkalarının da canı yanmasın... Gencecik çocuklar toprağın altına konmasın, anneler ağlamasın... Kardeşim için dualarınızı bekliyoruz. Sağlıkla ve selametle kalın
Çocuğun sonunda şansı güldü nazara geliyor bi türlü dikiş tutturamadı demiştik.Gece saat 1 gibi yattık, saat 02.00'da bilinçsiz bi şekilde uyandım oturdum elime telefonumu aldım rehberde bir anneme, bir kız kardeşimin numarasına gittim geldim.Aramak istedim ama saçmala saat kaç oldu korkutma milleti dedim telefonu yastığın altına attım yattım.Saat 05.00'de bağrımda çok büyük bi ateşle uyandım sanki köz alıp da bağrıma koymuş gibiydi... nasıl yanıyordu içim kalktım neredeyse 1Litreye yakın su içtim ama halen geçmemişti bağrımın yanması... tekrar uyudum sabah uyandığımda evde bi telaş vardı arkadaşımın eşi babasıyla konuşuyor arabayı istiyordu.
Bende bugün pazar herhalde bir yere gezmeye gidecekler erken gideyim eve diye düşündüm.Sonra yanlarına gittim kahvaltı hazırladık, kahvaltı yaptık sonra arkadaşım eve saat kaçta gideceğimi sordu 12 gibi giderim dedim erken gitme dedi.Bende arabayı istediler hem gezmeye gidecekler hemde gitme diyor dedim, anlam veremedim sonra düşündüm annem işte, babamda işte, Kardeşimde arkadaşında kalacaktı evde kimse yok nasıl olsa dedim, tamam bi kaç saat geç giderim dedim. Sonra babam aradı kardeşin bayılmış acile kaldırmışlar hadi gel dedi, bende söylene söylene üstümü giyindim arkadaşım bizde gelelim seninle dediler hazırlandık çıktık teyzemi de aldık evinden, teyzem sürekli ağlıyordu. Acaba dedim kötü bir şey mi oldu ki dedim kendi kendime, sonra içimde tuhaf bi acı oldu benimde gözlerim dolmaya başladı dua etmeye başladım.
Hastaneye vardık kamera odası vardı, oradan yoğun bakımda yatan hastaları izliyordu yakınları... Kardeşimi görünce bunun sıradan bi bayılma olmadığını anladım, simsiyahtı ve şişmişti vücudu, sağ bacağı sargıdaydı.Baba bu bayılma değil noldu noldu diye ağlamaya başladım.Trafik kazası geçirmiş, durumu ağır kardeşin ölüyor dedi... Başımdan aşağı kaynar sular döküldü nasıl ağlamaya başladım kardeşim diye arkadaşıma sarıldım söyleyemedim affet beni, sana söyleyemedim dedi.Meğerse herkesin haberi varmışta bana söylememişler.Yoğun bakımı gösteren televizyon kapandıktan sonra annem nerede, annem diye sordum babama, acilde yatıyor fenalaştı dedi kendimi acile attım.Annem mahvolmuştu kendisi şeker ve hipertansiyon hastasıydı biranda fenalaşmıştı, annem ayakta zor duruyordu sakinleştirici vurmuşlardı. Annemle sarıldık ağladım hıçkıra hıçkıra, bağıra bağıra ağladım, annem geçecek kızım dedi geçecek.Anne nerede olmuş kimle diye sordum. Doğum günü vardı arkadaşının evinde, oraya gitmişlerdi gece arkadaşında kalacaktı.Kaza oradan dönüşte olmuştu, peki kimlerle dedim Meryemlerle dedi, o nerede? dedim o kaza yerinde ölmüş dedi... Bi şok daha yaşamıştım kardeşimin son 6 ayını birlikte geçirdiği, sürekli beraber vakit geçirdiği, zaman zaman yanında kaldığı arkadaşı ölmüştü, o kadar kötü oldum ki duyunca daha da arttı acım yalvarmaya başladım Allah'ım yavrumuzu bize bağışla diye.
Dedemlerde gelmişti köyden bana sarıldı çifte kuzularımdan biri ölüyor diye ağladı.İki gün beyin kanaması yoğun bi şekilde devam etti doktorlar kendinizi en kötüye hazırlayın dediler pek de umutlu değillerdi.Bize pek bilgi vermiyorlardı hastanede staj yapmıştım zamanında şefim vardı onu gönderdim doktorla konuşsun diye.Onlar konuşurken kapıdan duydum ailesine söylemedim ama ölecek bu hasta hiç ümit yok halen beyin kanaması devam ediyor dedi.Yıkıldım anneme babama nasıl söylerdim. Hastanenin bahçesine indim annem ve babam yoktu. Akrabalara söyledim dua edin annemlere de sakın söylemeyin dedim nasıl ağlıyordum, kardeşim diye herkes dua ediyordu. Evde Yasin-i Şerif'ler, Kur-an'lar okundu. Aynı gün Meryemin cenazesi defnedilmiş köyünde.Yavrum olay yerinde vermiş canını... Araç takla atınca arka camdan kızlar fırlamışlar sonra araç sürüklenip üzerlerine düşmüş aracın altında kalmışlar... kardeşimin başından aşağısına düşmüş, meryemin ise başına... yüzü tanınmayacak haldeymiş kafa tası parçalanmış kanlar içindeymiş... kuzeniyle konuştuk sonrasında akan kandan yıkayamamışlar cenazesini... başına poşet giydirmek zorunda kalmışlar.... kardeşimse şans eseri kurtuldu o hurdaya dönen aracın altından... Defalarca enfeksiyon kaptı öldük öldük dirildik ve dualarımız kabul oldu Kardeşim hayata sımsıkı tutundu.Kazayı 18 aralıkta yaptı, bugünse 27 haziran 1,5 ay önce eve çıktı.Şuan konuşamıyor, omurgasında çok şükür bi hasar yok ama uzun süredir yattığı için kireçlenmeler var o yüzden yürüyemiyor, midede hortum var oradan besleniyor, sıvı gıdaları artık pipetle içebiliyor,kendi kendine dönüyor yatakta,başını kaldırabiliyor,sinirlendimi ısırmak için hamle yapıyor,arada bir özellikle geceleri herkes uyurken anne diye sesleniyor.Gözleri ile anlaşıyoruz ve sanırım bilinci de tamamen açıldı ve durumunu kabullenemiyor.Şu sıralar depresyonda bize bakıyor sonra arkasını dönüyor.Sürekli uyuyor arada ağladığını görüyorum sessizce, gözyaşlarını farkediyorum ağlama diyorum geçecek bu günler sen ne durumdaydın ne kadar yol aldın inşallah da iyileşeceksin diyorum.Gözlerinin içine bakıp seni çok iyi anlıyorum diyorum evet diye gözlerini kırpıyor.Ben engelliyim kardeşimse sağlıklıydı fakat şimdi o benden daha ağır durumda bi engelli... Annem yıkılmış durumda en azından kardeşin sana yardımcı olur diyordu şimdi ise ben ona bakıyorum gücüm yettiğince, bırakmamda kardeşimi...
Empati yapmaya gerek yok çünkü aynısını bende yaşadım ameliyattan sonra 6 ay kadar bende yattım,neler hissettiğini, ne acılar yaşadığını çok iyi biliyorum.Kardeşimin ameliyata yada hiç bir şeye ihtiyacı yok sadece fizik tedaviye ihtiyacı var biz zorla da olsa yaptırıyoruz ama inatlaşıyor yapmamıza izin vermiyor. Bir kaç aya kadar Ankara Gata'ya gidecek fizik tedaviye ve inşallah oradan yürüyerek gelecek.Kardeşim ve arkadaşları çok gençti bi doğum günü partisinden gelirlerken alkolde olmadığı halde, aracın çok süratli olmasından, yolda ki gizli buzlanma ve direksiyon hakimiyetini kaybeden arkadaşı yüzünden en yakın arkadaşı 19 yaşındaki üniversite öğrencisi Meryemimizi toprağın altına bıraktık.Kardeşimse şimdi bize muhtaç durumda... Diğer çocuklarsa hiç arayıp sormadılar durumlarıysa gayet iyi, hava yastığının açılması onları hafif çiziklerle çıkardı arabanın içinden. Mahkeme devam ediyor arabayı süren çocuk ehliyetsizmiş ve tutuksuz yargılanıyor. Çok tuhaftır ki diğer çocuk kullanıyormuş arabayı senin uykun geldi kaza falan yaparız sen geç ben kullanayım diyerek direksiyona o geçiyor... O gece belki de kardeşimi arasaydım doğum gününden dönmeyecekler ve orada kalacaklardı ama arayamadım, ateşler içinde uyandım meğerse kardeşim o sırada can çekişiyormuş. O gece o saatlerde annem bir anda uyanmış ve bunlar kaza yapmış olmasın sakın demiş ve sonra saçmalama kötüyü çağırma demiş geri yatmış. Ve enteresan birşey sabah, üstü kir pas içinde bir çocuk annemin iş yerinin orda yanına yanaşıyor acil eve gitmem lazım para verirmisin diyor. Anneme de arkadaşları burda tinerciler çok dikkat et diye uyarmışlar o da öyle bi çocukmuş para versem tiner alır diye düşünmüş, oğlum para yok yanımda ama otobüse benle birlikte bin benim otobüs kartından geçirelim demiş fakat çocuk beklemiş fakat sonra gitmiş ve o gece kaza annemlerin iş yerinin yakınlarında gerçekleşiyor. Annemin tinerci sandığı o çocuk meğerse petrolde çalışan bi çocukmuş, kardeşimi arabanın altından o çocuk çıkarmış.... Ve belki o çocuk çıkarmasaydı kardeşim ölecekti... Annem şimdi diyor ki keşke verseydim istediği parayı diyor belki bunları yaşamazdık ama o an elim cüzdanıma gitmedi diyor... Hayatta hiç bir şey tesadüf değil...
Lütfen hızlı araç kullanmayın biz yandık halende yanıyoruz başkalarının da canı yanmasın... Gencecik çocuklar toprağın altına konmasın, anneler ağlamasın... Kardeşim için dualarınızı bekliyoruz. Sağlıkla ve selametle kalın
