Kabus dolu 18 yılım... [O an]

selam arkadaşlar.

lise 1e gidiyordum. tam sınav zamanıydı ve yazılılara çalıştığım bir gece şiddetli sırt ağrım başladı. annem sıcak su koydu sabaha kadar uyumuşum. sabah ezanında lavoboya gittim ben orda 2 saat kalmışım farkında olmadan. annem ışıklar niye yanıyor diye bana bakmaya geldiğinde benim musluktan tutunup kalkmaya çalıştığımı gördü ve bana yardım ederek içeriye götürdü.
babam okula gitmede doktora git dedi. annem çay yapıyordu bana hazırlanmamı söyledi ama ben bacaklarımı hissetmiyordum. anne dedim bana bişey oluyor bacaklarım yok gibi hissetmiyorum deyince annem ne naz yapıyorsun tut elimden otur bakalım diye elini uzattı. ben annemin elini tutup kalkmaya çalışırken ayağımın biri bir tarafa diğeri öbür tarafa boş çuval gibi gitti. ben ağlamaya başladım annem bir taraftan beni giydiriyo diyer tarftan babama ulaşmaya çalışıyor.
beni sırtına bindirdi ve komşuyla hastaneye götürdü. ben annemin sırtındayken idrar kaçırmaya başlamışım ben hiç hissetmedim kaçtığını. hasnenenin aciline gittik beni muayene etmeden serum taktılar çocuk felci serumu taktılar. serum bitince ben yine kalkamadım. babamı bulup özel doktora gittik. doktor annemle babama çok kızdı ne yaptınız bu çocuğa öldğrdükten sonramı getirir insan deyince babam ben evden çılkarken iyiydi ne yapmışsa ssk yapmış dedi. ben limon gibi sararmışım doktor bu çocuk kansız kalmış derhal 7 ünite kan verilsin diye yazmış
.tekrar sskya geldik doktoru bekliyoruz doktor geldi beni fakülteye sevk etmiş ama haberimiz yok. babam neden beklediğimizi sorunca ambulansın şoförü yokmuş onu bekliyoruz dediler. babam benim özel arabam var neden 2 saattir söylemiyorsunuz diye tartıştıktan sonra biz erciyes üniv. tıp fakültesine geldik. orada baştan aşağı yapılan tetkiklerde birşey bulamadılar ben boyun kısmıma kadar tutulmuştum ağrıyı bilmiyordum hareket edemiyordum tam bir robot olmuştum adeta. beni içeriye aldılar hafta sonu olduğu için 2 gün bişey yapmadılar. bu iki gün içinde yatak yarası açıldı beni özel camlı bir bölüme aldılar. yanıma da annemi koydular sık sık dönmem gerekiyordu tekrar yara açılmasın diye.
ailemi araştırmaya başladılar. akraba evliliği vardı ailemde. ablamla kardeşimi de muayene ettiler ama yine bişey bulamadılar. 26 gün bana teşhis koyamadılar ailem çıldırmak üzereydi. annemin deseler de tek kanser desinler diye ağladığını duyardım. babam bize bilgi verin diye isyan edince doktor omurilikte bir virüs bulduk bu virüsü kurutmaya çalışıyoruz dediler ve hastalığıma transfersmiyelit tanısı kondu.
doktorlar ölecek gözüyle bakıyordu bana.... ben hastanade yatmak istemedim eve çıkmak istedim. doktorun teki evde ne varsa getir burda yapalım deyince ben ablamla kardeşimle kavga etmeyi özledim dedim. doktorun gözü doldu tamam çıkarın bu hastanın morale ihtiyacı var dedi. ben allahım tavanı izlemekten sıkıldım oturuyum başka bişey istemem diye dua ediyordum.
eve çıktığımda kollara hareket gelmişti evde fizik hareketi yaptırıyordu ailem. önce emekledim sonra yürümeye başladım tek deynekle yürüyordum işimi yapıyordum ama sık sık düşüyordum. dışarıda bisiklete binebiliyordum evlendim herşeyi yapıyordum taki 2007 yılına kadar
o yıl düşme sonucu ayak bileyim kırıldı. doktorlar beni tekra gözetim altına aldılar. çekilen emarda omurilikte T7 C1 seviyesinde kitle buldular ve kavernom dediler. beni acil cerrahpaşaya anjioya gönderdiler. anjio yapacak doktor epikrizi okurken kızım sana yanlış tedavi uygulanmış 16 yılını heba etmişler deyince dünyam yıkıldı.
anjioyu oldum açılmadı ameliyat olucaksın dedi .biz de yanlış tedaviyi duyunca Türkiyedeki bütün beyin cer. doktorlarına gittik tekrar yanlış tedavi olmasın diye. gittiğim bütün doktorlar aynısını dediler yanlış tedavi uygulanmış ameliyat olması gerek yoksa başka tehlikeler doğar yaşı gençken olsun dediler.
yapacak birşey yoktu mecburen ameliyat oldum ve ameliyat olalı 2yıl oldu. ameliyat sonrası parapleji gelişti şimdi fizik tedavi alıyorum.

Ne denir ki? Kime isyan edilir ki? Kim bunun diyetini öder, kim bilebilir ki? Allah yardımcın olsun arkadaş. acil şifalar dilerim yürekten.Kal sağlıcakla.

Öncelikle çok geçmiş olsun. Talihsizlikler, yalnış teşhis ve tedavi gerçekten çok zor günler geçirmişsiniz. Umarım bundan sonra herşey istediğiniz gibi olur. Yaşama sevincinizi ve azminizi kaybetmemeniz dileğiyle...

çok geçmiş olsun ne desek boş maalesef tıp bazen saçmalıyor.. kimseyi suçlayamıyorsun.. en iyisinide bulmaya çalışırken en acemiye raslıyorsun kader diyelim buna.... tekrar geçmiş olsun şimdi nasılsın..?

çok büyük geçmiş olsun allah acil şifaversin inşallah fizik tedavinin sonucunu alırdın arkadaşım ... Hayat bu acımasız hayat ama 4 elle sarılmalıyız hayata... Hayata yenik düşmemen dileğiyle herşey gönlünce olsun.

ameliyat sonrası yaşadıklarım

ameliyat günü geldi çattı.bende hem korku hem heyecan başlamıştı.çünkü doktorum ameliyatımın çok riskli olduğunu söylemişti.gerçi olsanda risk olmasanda demişti.hemşireler beni hazırlayıp ameliyathaneye götürdüler.asasöre binene kadar annem eşim yanımdaydı.beni bekleme yerine aldılar ben dua okuyum diyordum ama korkudan bildiğim duaları bile unutmuştum ve titriyordum öyleki yattığım sedye sallanıyordu.içeriye aldılar narkozu verdiler uyumuşum....uyandığımda hemşire bana nasılsın diye sorduğunda abla çok acıyo abla diyerek ayıktığımı hatırlıyorum.5,5 saat süren bir ameliyat sonrası beni odaya getirdiler ölü gibi yatıyordum.doktorlar sık sık gelip ayağımı çekmemi söylüyorlardı ve ağaklarıma iğne ile his yoklaması yapıyorlardı.1 hafta sonra stajyer doktorlardan biri beni çıkarmak istediğini söyledi ben çıkmak istemiyordum çünkü daha oturamıyordum.benim doktorum gelince beni çıkarmak istiyorlar ama ben eve ceset gibi gitmek istemiyorum oturmaya başlayım öyle çıkayı m deyince doktorum tabi dedi oturana kadar burda kalabilirsin sen istediğinde çıkartırım dedi.konsültasyon için fizik tedavi doktoru çağırdılar.stajyer doktor gelip baktı bize GATA da tanıdığınız biri varsa oraya başvurun bu kızı ora kurtarır dedi.ne yapmamız gerektiğini sorduk bize askeriyede tanıdığınız varsa o başvursun dedi.bizde kardeşimi aradık kardeşim eskeri personeldi kardeşim orayla bağlantıya geçti.benim doktorum profesöfizik tedavi doktorunun gelip bana bakmasını söyledi.fizik doktoru geldi muayene etti (doktor beni tanıdı çünkü 16 yıldır onların hastasıydım) fizyoterapist geldi (oda beni tanıyordu) bize hareketleri gösterdi bunları sık sık yapın dedi.bana yaptıracak kimse yoktu çünkü babam bileğini ağrıtmıştı annemde bel boyun fıtığı vardı ben hareketsiz yatıyordum.sağa sola dönmek dursun kıpırdayamıyordum bile.taktıkları diren sırtıma oturmuştu bunu görünce havalı yatak serdiler altıma fakat fişi takmayı unuttukları için şişmedi biz farkedip söyledikten snra taktılar fişi.2 hafta sonra beni doktorum oturtmaya çalıştı tabi çok zor oldu bize günlük böyle yaparak alıştırın diye talimat verdi bizde yaptık.3 haftanın sonunda birazda olsa oturuyordum yanlarıma arkama yastıklar koyarak oturabiliyordum doktoruma çıkmak istediğimi söyledim ve beni çıkardı.çıkarken evde biraz dinlen fizik tedavi için arayacağız seni dediler ve çıkardılar.beni eve götüreceklerdi fakat yataktan arabaya oturmam gerekti ama bunu bir türlü başaramıyorduk.annem babam kayınbabam çok çabaladık olmadı.sonra bana bir cesaret geldi ayaklarımı yere bastırın dedim ben deneyim.yapmaya çalışıyordum ama ayakta his olmadığı için ayaklarım boş çuval gibi boşluğa yığılıyordu son anda babamlar kucakladılar beni arabaya oturttular.evimize gelmiştik binamızın girişinde 9 basamak vardı.beni arabadan plastik sandelyeye koydular ve komşularımın yardımıyla asansöre ordanda yatağıma yatırdılar.evde yatığım sürece sık sık pozisyon değişikliği yapmamızı söylediler.ben birinin yardımı olmadan birşey yapamıyordum çok üzülüyordum.beni sevindiren tek şey doktorumrn bana 4-5 ay sonra düzelirsin umuduydu resmen gün sayıyordum bak bugünde bitti diyerek.banyo yapamıyordum ve kendimi çok kötü hissediyordum annem sık sık saçlarımı yıkayıp vücudumu ılık suyla siliyordu.fakülteden haber geldi tedavi için yatış vermişlerdi.eve geldiğim şekilde fakülteyede öyle gittim.yatışımı yaptırdık sbshın olmasını bekliyordum tedavi başlayacak diye.eski fizyoterapistim yaptıracaktı tedaviyi.ilk tedaviyi yattığım yerden yapmak istedi ama olmadı 2.gün aşağıdaki tedavi yerine istedi nasıl gidicez diye düşünürken ordaki hasta bakıcı ve temizlik görevlisi(allah onlardan razı olsun) beni kucaklayıp sandelyeye koydular tedavi bitincede aynı şekilde yatağıma koydular.4. tadeviden geldikten sonra GATAdan gelinimizi arayıp hastanızı getirin demişler.bende ailemde sevinçten uçuyorduk çünkü stajyer doktor oranın beni kurtaracağını söylemişti.fakülteye durumu bildirdik doktorumun bilgisi vardı zaten bizi çıkaracaklardı ama ameliyat eden doktorum emar istemişti benden.gece acil emar çekildim ve sabah beni yaburcu ettiler.GATAya gitmeme 3 gün vardı bu seferde kayınvalidemgilin evine çıkardılar.tabi yine plastik sandelyeyle.emar sonucunuda doktoruma gösterdik.doktoruma göre artık bir problem yoktu yapılacak şey fizik tedaviydi. devamı var...

Öncelikle hikayeni bizlerle paylaştığın için teşekkürler sevgili derya eren. Büyük bir ilgiyle okudum ve devamını bekliyorum. Çok zor günlerin olmuş. Umuyorum artık hepsi geride kalmıştır.

Geçmiş olsun öncelikle, plastik sandalye benimde cok işime yaramıştı, evden hastayı cıkarmada birebir.

devamı

beklenen gün geldi ankara yolundayız GATAya gidiyoruz.büyük umutla gidiyorum çünkü doktorum 4-5 ay dediği için gün saymam devam ediyordu.hastaneye gelmiştik bizi bekleyen doktorla görüşüyorduk doktor bize beni alamayacağını söylüyordu çok şaşırmıştım ben geri nasıl gidecektim gelene kadar zaten yorulmuştum giderkende yorulacaktım bizi bırakıp odadan çıktı gitti ailemle ne yapacağımızı şaşırmıştık.geri kendimi nasıl toparlayacaktım.doktor bizi dinlemiyordu bile.babam hocam geri gönderirseniz bu kızı öldürmüş olursunuz ameliyatlı haliyle getirdik geri götürürsek durumu daha kötü olur demişti.biraz sakinleşip gelmişti biz durumun ne olduğunu anlamamıştık.bize hastaneden çıkıp gelmişiniz şimdi biz hastaneden hasta kaçırmış gibi olduk deyince bende Kayseri'deki hastanenin bu durumdan haberi var beni onlar gönderdiler zaten buranın faydası olacağını söylediler deyince Kayseri'yi arayıp sordu.kayseri'deki hastane aynı cevabı verince zorda olsa kalmıştık hastanede.beni yıkayacaklardı nasıl yapacağımı bilmiyordum arabada yıkıcaklar beni nasıl olacaktı.ben korkuyla beklerden sorumlu hemşire bir makineyle geldi.beni makineyle sandelyeye koydular çok sevinmiştim hiç bir yerim ağrımamıştı çünkü.beni makineyle tekrar yatağıma yatırdılar.salonlara gitmeye başladım ben anlayamıyordum Kayser'de bana bacaklarıma hareket yapılıyordu GATAda ise kolları kuvvetlendirme transfer çalıştırıyorlardı.ilk zaman çok kızıyordum bana faydalı olacağını zannetmiyordum ama şimdi iyiki öğretmişler diyorum.doktorlar bana ameliyat seviyemi soruyorlardı ben söyleyince şaşırıyorlardı inanamıyorlardı.ben neden şaşırtıklarını sorduğumda böyle seviyedeki hastalar kollarınıda kaybederlermiş benim kollarıma bakınca şaşırmışlar.bana çok şanslı olduğumu söylediler şans bir kez daha bana gülmüştü.salonlara gidip geliyordum doktorlar tekerlekli sandelye raporu yazmışlardı fakat ben istemiyordum ve sürekli ağlıyordum.benim sandalyeye ihtiyacım yok ben zaten yürüyeceğim yazmayın diyordum.fizyoterapistim benimle konuştu elbette yürüyeceksin yürüyünce birine verirsin ama ayağa kalkana kadar kimseye muhtaç olma diye veriyoruz deyince kabul ettim.8 haftalık tedaviden sonra beni taburcu ettiler hastaneden.evimize gelmiştik artık ne yapıcağımızı bilmiyorduk.tekrar fakülteye gittik oradaki tedavi yarım kalmıştı çünkü fakülte biraz gün verdi bize.akrabamız olan fizyoterapist bize oradan haber gelene kadar kendi çalıştığı hastanede tedavi aldırdı daha sonra fakülteden aldım.o sene kışa kadarda özel hastaneden aldım tedaviyi çok güzel gidiyordu tedavi.ama aksilikler bırakmıyordu ben şiddetli boyun ağrısına yakalandım yaklaşık 7 ay ne hareket yapabildik ne yürüyüş hiç birşey yapamadık.geçen sene ramazanda akrabamız yine tedaviye aldı beni bu seferde hastaneye giderken trafik kazası yaptık ben arçta sıkışmıştım beni kurtardılar çok şükür kırık yoktu fakat et eziği oluştuğu için yine 2ay hiç birşey yapamadık.arkadaşlar bizim durumdaki hastaların durumundan faydalanan insanlar var.bende onlardan birine kapıldım umut dünyası işte.güya doktor beni yılda yürütecekti.İstanbul'daydı ve beni oraya çağırıyordu gittik bizde bize dediğinin hiçbirini yapmadı bizi oyaladı.baktım olmuyor benim için zaman önemli ben bırakıp geldim.gelince yine tedaviye başladım halen alıyorum.benim yaşadıklarımı fizyoterapisler dinleyince bana senin başına gelenlerde pişmiş tavuğun başına gelmemiştir diyorlar. arkadaşlar bizim için moral çok önemli lütfen moralinizi bozmayın bizde ayağa kalkıp yürüyeceğiz birgün

Allah acil şifalar versin cok çok geçmişler olsun üzüldüm herşey gönlünce olsun!!!benimde kolumu kestiler tamamen doktorların ihmali suçu!Allah cümlemize yardımcı olsun !

acil şifalar dilerim aynı şeyleri bizde yaşadık erciyes insanları iyi etmek için değil dahada kötü etmek için yapılmış şimdi durumunuz nasıl şanslısınız çünkü her zaman yanınızda olan bir aileniz var umarım bu azminizle yürürsünüz.

Büyük gecmiş olsun..Herseyin daha güzel olduğu günler diliyorum..Acil şifalar diliyorum.

slm

teşekkür ederim yaşar bey.şu an ayağa kalkıyorum fakat adım atamıyorum.daha iyi olacağımı umut ederek bekliyorum

çok geçmiş olsun derya hanım gercekden büyük badereler atlatmışsınız.. Allah bol sabırlar ve acil şifalar versin ..

Öncelikle azminiz için sizi tebrik ederim sizin yaşadıklarınızın çoğunu bende yaşadım sizi çok iyi anlıyorum bu azminizi ve gücünüzü kaybetmeyin inşallah dediğiniz gibi hepimiz birgün ayağa kalkacağız...
ALLAH YAR VE YARDIMCIMIZ OLSUN...

öncelikle geçmiş olsun canım, Deryam hikayeni okurken adete benim hikayemi anlatıyor sandım tıpa tıp aynı olmasa engelli olma yaşımızda tutta yanlış tedaviye omurilikte vürüse kadar hepsi aynı .
umarım her şey ensonda yazdığın gibi olur bizde ayağa kalkıp yürüyeceğiz birgün

Geçmiş olsun
Rabbim şifalar versin inş.

Derya ewt okudum.Ve gerçekten hani derlerya gün görmemiş annenin çocuğu diye aklıma gelen bu oldu.Geçmiş olsun.Ama bak bende yüksekten düşme sonucu praplejiyim.Benide gata tsk.ftr.ayağa kaldırdı.uzun süre tekerlekli sandalyede kaldıktan sonra bir gün Allah'tan bir güç geldi ve yürümeye başladım.Allah bu güzelini yapar.Sanada Allahtan acil şifalar dilerim.Canım kardeşim.

teşekkür

arkadaşlar öncelikle hepinize teşekkür etmek istiyorum.hikayemi okuyup bana destek verdiğiniz için.umudumu kaybetmedim bekliyorum inşallah birgün bizlerde yürüyeceğiz

Çok geçmiş olsun arkadaşım.İnşallah yürüyeceksin.Allah derdin dermanını da vermiş unutma.Sen sabret yeter

allahım acil şifalar versin

geçmiş olsun canım ya üzüldüm okuyunca çok zor gerçekten ama şunu unutmuyalımki bazıları doktor hatası bazılarımızın tıpta olan yanlışlıklar yanılgılar sonunda bizler çekiyoruz zorluklarını tabiki ama herşeyde vardır genede bir hayır diyoruz kader yazı çekilcek çilen varsa hiç biryere gitmiyor allah beterinden korusun ve nerde varsa yar ve yardımcısı olsun acil şifalar dilerim

mrb

geçmiş olsun kardeşim ...bak benım durumum da şu ...ben suan lise son sınıf öğrencısıyım hem okuyorum hemde calışıyodum bundan 4 ay önce pazar gunu babamın calıştığı fabrıkaya yardım amaclı gıttım ve calıştığım sırada sağ ayağımı helozyon makınesıne kaptırdım ve sağ ayağım dızaltından koptu şuan 18 yaşındaydım basket oynuyodum ama suan hıç birşey yapamıyorum sadece zorla ayaklanıyorum ama yapacak tek bişey var ŞÜKRETMEK onun dışından yapacak bişey yok kendımızden kötülere bakalım hayat devam ediyor yapacak bişey yok maleseff...

Çok geçmiş olsun arkadaşım gerçekten çok üzüldüm.Ama üzülme böyle olması gerekiyormuş şükret sen en azından görüyorsun duyuyorsun göremeyen duyamayanlarda var allah acil şifalar versin

çok geçmiş olsun.doğru tehşisin ne kadar önemli olduğu yazında ortaya çıkıyor.

bize mora lazım demişsin çok tuttum bu lafını...

evet ve bunu umutlarımızlada olsa hobilerimizlede olsa bir sevgilide bir eşte çocuğumuzda yda sımsıcak bir gnaydın kelımesınde de bulabılırız.....

öyle çooook uzak hayellerde aramaya gerek yok...
güzel haberlerini bekliyoruz,okuyoruz sevgiyle kal

geçmiş olsun,tekrar tekrar okudum çok etkileyici bir yazı,tedavinizin ilk aşamasında yanlış tanı koyan doktorları kınıyorum,yazıklar olsun onlara,emin olmadıkları halde nasıl tanı koyarlar,bence onları mahkemeye verin ,hakkınızı arayın,böyle ciddi bir durumda hiç bir doktorun yalnış tanı koyma hakkı olamaz,neyse tekrar tekrar geçmiş olsun ,bu dünya üç günlük zaten,lütfen bozmayın morelinizi

Çoğu yürüyende yok sendeki umut, bende bile. Aslında herkes özürlü bu dünyada. Doktorum abim gibidir (bölüm başkanı bir proftur kendileri), en son derneğimizin sempozyumunda sohbet esnasında aile fertlerinden bir yada birkaçının kaybı bile özürdür dedik, baktık öyle, gülmedik, ağlamadık. Sadece baktık. Aslında her eksiklik bir özür hayatta * adını bilmediğim bir düşünürün dediği gibi "Zenginlik çok şeye sahip olmak değil az şeye ihtiyaç duymaktır"
Mutlu olabilmek elimizde, sadece farkında değiliz.

dualarım seninle derya

rabbim yardımcımız olsun mükafatımız cennet olsun biz isteyerek ve bilerek yapmadık almadık özrümüzü rabbimiz bizi seçti seçtiğindede vardır bir hikmeti ilahisi geçen hergün acılarınızı alıp götürsün alışmak ve dayanmak sabrı versin rabbim