[HasanDOGREN] Ben Bir Bipolarım

BEN BİR BİPOLARIM
Ben bir bipolarım.
Kimi zaman ateş dağları sarar çevremi ,
Kimi zaman güneş doğmaz pencereme .
Kiminde yanar yıkar bir volkan ,
Bazen de çaresiz bir serçeyim yaralı .
Siz bilmezsiniz neden un ufak olur dağlar ,
Nedendir bir çocuğun kimsesiz hissedişi .
Hiç büyümeyen bir çocuğum ben
kalburüstü mekanlarda göremezsiniz beni.
Kİmse cevap veremez sessiz çığlıklarıma
Umarında olmam sarhoş bedenlerin .
Ben bir bipolarım ,
sebepsiz hıçkırıklar boğar kulaklarımı ,
yüksek tepeler arşınlanamaz da
kitaba uymaz mesafeler .
Çoşkun bir seldir içimde kaynayan uğultu ,
en yakınlarım uzaktır şimdilerde bana .
sevmekse cehennemin dibine kadar ,
yalnızlık cenneti düşlemek gibi .
sağır kulaklar duymaz feryadımı ,
iniltiler sarmıştır üstelik şehri .
öksüzken kelimeler bir gün
gülünmeyen bir fıkrasıdır soytarının .
ben bir bipolarım ,
hem çok yakın hem bir o kadar uzaktır o derin mavi .
sandalları ufka yol alan hırçın bir denizdir hayatın çoşkusu bana .
yelkovan kovalıyorken akrebi
kadranı öksüz körpe bir saatin ,
ilerleyişi anlamsızdır tik-takların .
med-cezirler sarar ruhumu ,
bir öyle bir böyle raks eder durur eşsiz ,
vaveylası cümbüşüdür dansözün
gözyaşları elbette ölümsüz.
ben bir bipolarım ,
balçık tarlasında yüzmeye niyetli ,
manzarası bir o kadar kasvetli ,
imdat çaağrısı cevapsız ,
ilaçlara gark olmuş üstelik ,
yarım bir hayat sürecek besbelli ,
figüranlar ne kadar da şevksiz.
senaryosu delik deşik bir film şimdi malum gidişatım ,
başrole talip benim edepsiz zevatım .
ben bir bipolarım ,
öyle hemen cephe almayın n'olur..
anlayın, belki herkes bir gün kör olur .
gözlüklerin arkasında ifrit yüzler ,
maskeleri dağıtılmamıştır arşınlayan adımlar ,
bu hayat ite kaka dostlar ,
hani nerede kimliksiz şahitler ?