biraz ironi yapalım, ben kör ali memurun önüne gidiyorum, kimliğimi yenileyeceğimi belirtiyorum. iyimser hali empatik gücü yüksek bir memur arkadaşımız, düşünmeye başlıyor ében kör olsam tek başıma kimlik alabilirmiyim ? diye ekndine soruyor. yanıt hayır. allah muhafaza başkasının kimliğini bana verirler bende farketmem başıma bürsürü iş çıkar hatta ceza evine düşerimé düşünceler içersinde dönüyor ben kimlik veremem deyip vicdanını rahatlatıyor, karşısınada ne çıksın ékonuşabilen ihtiraz eden zavallı engelli sözde dinlemiyor; en iyisi bunu müdüre gönderelim. müdür bunun hakkından geliré tabi müdür de aynı hassasiyete sahip babacan biri. oda éolmazé deyiveriyor. kanun, insan hakkı, talep eden kişinin eğitimi falan hak getire bizim vicdanlı memurlarımız ve müdürlerimiz varya. memur arkadaşımızda mevzuattan önce kendi görüşleri doğrultusundamüdürünün de onayı ile işlemini yapmanın vicdani rahatlaması onuru ve gururu ile işine devam ediyor. tabi birazda söyleniyor tabi okadar da hakkı olsun artık. bu arada arkadaş böylesi önemli iş nedeni ile masada işte yığıldı özümüz özetimiz bu