Bence en büyük sorun zihniet sorunu, şahsım adına genel olarak engelli derneklerine mesafeliydim uzun süredir, tab^^i daha önce de çalışmalarda bulundum, Üniversiteden geldikten sonra, gerçekten de iş yapan, tanıdığım insanlar olduğu için, çorbada benim de bir tuzum bulunsun düşüncesiyle bir süredir tekrar ilgilenmeye başladım...
Altını çizmek istediğim bazı hususlar şunlar:
1. Bazı dernekler sağa sola kutular koyuyor, bu kesinlikle kaş yapiym derken göz çıkartan bir durum, yıl 2012, her türlü teknolojik imkana sahibiz, gönüllü bağışlar dernekler için önemli tamam, fakat bunu daha usturuplu yapmanın bir sürü yolu yordamı var.
2. bazı insanlar var, hayatını müzikle kazanıyor ya da bu onlar için önemli bir gelir kaynağı olabilir, fakat bunun sunuluş şekli son derece rahatsız edici, yine bir kutu koyuyorlar ve gelen giden para atıyor, kimse kusura bakmasın bu benim gözümde örtülü dilencilikten farksız.
Ne biliym yaptığın müzik türüne göre bir işletmeyle anlaşılabilir, örn: bir türkü bar vs, hem insanların sürekli bir gelir kapısı olur, Hem de bu nahoş görüntü ortadan kalkar, Tab^^i bilet satmak suretiyle de konser verilebilir.
Sosyal sorumluluk projelerinin önemi giderek artıyor, Bizim derneklerimiz de zihniyetlerini yenileyerek herşeyi devlet orjinli düşünmemeyi öğrenmek zorunda.
3. son olarak birşeyi merak ediyorum, istihdam edilmeyi bekleyen birsürü engelli var, peki bu derneklerin istihdam programları geliştirebilecek çapta parası-pulu yokmudur millet sınav sınav kışturuyor?
Derneklerin yerel çapta bazı işletmelerin gelirlerinden faydalandığını biliyorum, fakat; daha geniş çaplı bir organizasyon pek al^^a yapılabilir.
Mesela bu konuyla ilgili merak ettiğim başka bi konu da, derneklerimizin engelli girişimcilere devletin de garantörlüğü kullanılarak uygun krediler, Avrupa birliği fonlarından hiybeler vs sağlanamazmı, bu memur zihniyetinden neden kurtulamıyoruz bir türlü?
Tüm bu konular aslında sadece Görme engelli dernekleriyle ilgili de değil, daha geniş çapta da düşünülebilir.