Arkadaşlar ben Allah'ın bildiği konuyu kul'dan saklamam ama İslam değerlerinin alaya alınmasını da tasvip edemem, bizler engelli insanlar olarak inançlı kişileriz, bizde aklımıza takılan sorular ve yorumlar varsa bu platformda özgürce ve kırmızı çizgiyi geçmemek şartıyla paylaşabiliriz...
Biz engelliler doğuştan ya da sonradan kaza, hastalık vs. sebeple bu dünyada engellimizle hayatımızı sürdürüyoruz. Ben şahsen engelimin bana maddi ve manevi zararını liseyi bitirene kadar algılayamadım, taa ki gerçek dünyayla başbaşa kalana kadar. Arkadaşlar ben çocukluğumdan beri etrafıma hep güleryüzle ve pozitif bakan birisiyimdir ama çokta duygusal bir insanımdır. Ben bir engelli olarak liseyi bitirdiğimde üniversiteye maddi imkansızlıklardan gidemedim, günler geçti, aylar geçti hala ben evde zaman geçiriyorum o zaman bana kimse ne iş veriyor, ne de birisi bana yol gösteriyor. Ailem artık benden sıkılmıştı onlar bile bana, "Sen sakatsın sana kimse iş vermez" diye beni dışlardı. Mahalle arkadaşlarımla takılıyım derdim ama onlar beni aralarına pek almazlardı çünkü onlar paralı ben ise işsizdim. İş aramak için komşulardan yol parası isterdim kimse para vermezdi çünkü benim parasız ve işsiz olduğumu biliyorlardı nasıl geri verebilirdim ki aldığım parayı. Manevi yönden anlatırsam benim karşı cinsten 3-4 kişiden hoşlandığım ve sevdaya tutulduğum kızlar da oldu hayatımda, bir tanesi lisede sınıfta "Demet Uçar" diye bir kız vardı ben onu her gördüğümde heyecandan dilim tutuluyordu onun için evden 5-6 km yürürdüm ama o engelsiz biriyle evlendi. Diğer kız uzaktan akrabamdı, anneme söyledim ama o benim sakat olduğumu belirterek bana istemedilerve o kız başkasıyla evlendi. Zaman su gibi akıp geçiyordu. Boş geçen zamanımda halı sahada arkadaşlarımla top oynamak istedim defalarca arkadaşlarıma söyledim ama nafile, onlarda biliyordu bende para olmadığını ama doğru ya engelliyim. Her 14 Şubat geldiğinde ben hep dört duvar arasında saklanıyordum dışarda el ele tutuşanları görmemek için.
Aslında anlatacağım çok şey vardır ama ben kısaca şunu demek istiyorum; İyi ki İslamiyet var, iyi ki bizi ayakta tutan ve bizi hayata isyan ettirmeyen Allah'ımız var, iyi ki de sevdiklerimizin duaları var. Arkadaşlar biz engelli insanlar olarak Allah olmasa, bizim Allah inancımız olmasa ve sevdiklerimizin duaları olmasa biz nasıl ayakta durabilirdik. O yüzden diyorum ki Herşeye rağmen Allah'a şükürler olsun, eğer biz bu dünyada sıkıntı çektiysek ve çekiyorsak bu da bizim kaderimizdir. Demek ki Allah bizi böyle sınıyor. Allah hepimizin dualarını kabul etsin ve affetsin...
