Kullanıcı:
Filtreler
Güncel İçerik
Güncel İçerik

Merhabalar

Engelli haklarına dair tüm içerikten üye olmaksızın yararlanabilirsiniz.

Soru sormak veya üyelere özel forumlarlardan ve özelliklerden yararlanabilmek içinse sitemize üye olmalısınız.

Giriş yap Şimdi kayıt ol
Dikkat!!! Tema lisans bilgilerinize erişilemiyor, lütfen www.xenforo.gen.tr yönetimi ile iletişime geçiniz. Teksan İnovatif Medikal: Engelliler, Engelli Çocuklar, Hasta ve Yaşlılar için emsalsiz ürünler

Engelli kadınların anne olma konusundaki tereddütleri..?

K

kuzu79

Yeni Üye
Üyelik
18 Mar 2010
Konular
3
Mesajlar
10
Reaksiyonlar
0
merhaba

ben 31 yaşındayım ve kas hastasıyım. tekerlekli sandelyeye bağımlı değilim, ama dışarıda kullanıyorum mecburen. ve anne olmayı çok istememe rağmen çocuğuma ilgi gösterememekten ve rahatsızlığım yüzünden ilerde çocuğumla çıkacak sorunlardan korktuğum için annelik ürkütüyo beni
benden çok eşim çok korkuyo ve istemiyorum çocuk felan diyip kestirip atıyo.
bu durumda olan anneler varsa lütfen bana yazın benle paylaşın yaşadıklarınızı...
 
Sayın kuzu 79.ben bir babayım.anne ve baba olmanın zevki muhteşem bir şey.sevginizi ona hissettiremek yada maddi anlamda yetkin olamamak dışında hiç bir engelinizin buna bahane olacağını düşümmüyorum.sevginizi verebilecek ruh salına sahipseniz hiç düşünmeyin.gerisi teferruat.
 
kas hastası tanıdığım 2 tane abla var.onların çocukları var.onlarla konuşurken sizin yazdığınız rahatsız olduğunuz seyleri duymadım.bence anne olun siz buna sizinde hakkınız var.
 
haklısınız belki ama benden çok eşim bu konuda direniyor nasıl ikna edeceğimide bilmiyorum gerçekten çok zor durumdayım
 
Onun kaygıları ney.

Siz bakamazsanız çocuğun sorumluluğunu almaktanmı korkuyor.
 
bakım konusunda yeterli olamayacağımı düşünüyo gerçi bazen bende düşünüyorum.sorumluluğu taşıyamamaktan korkuyo

onun korkusu benim acı çekmem ben haddinden fazla hassasım sen ona yetemezsen kendini harap edersin diyo
 
Gerçekten aklıma takılan bir konuya değinmişsin sevgili kuzu79.ben burda en büyük rolün babada oldugunu düşünüyorum.yani iki tarafında istemesi çok önemli ve senin yetişemediğin konularda kendini ne kadar üzeceğin tabi ki...annelikte şu çok önemli gördüğüm kadarıyla;bana bişey olursa çocugum napıcak ona kim bakıcak?bence bunu kesinlikle düşünmelisin.çünkü bu bir anne için çok hassas bir konu....
Ben ortapedik engelliyim.ilerde kısmetse bir çocugum olmasını çok istiyorum.ama hep düşünüyorum,ya ona yeterince bakamazsam ,ya benden utanırsa ...ya okulda arkadaslarıyla tanıstırmak istemezse...o kadar büyük bir sorumluluk ki bu...ben de çok korkuyorum ama çok isterim onu da biliyorum....
 
bence o duyguyu yaşamalısın arkadaşım en kutsal o en güzel duyguyu ben evli değilim annede değilim ewet bnde engelliyim bazen yapabilir myim bu sorumluluğu üstlene bilirmyim diyorum o cesareti kndmde buluyorum ewet belki zorlnacan sıkıntı çekecen zamanlar olacaktır elbet ama bu gözü korkutmasın arkadaşım rabbim yardım eder merak etme sen herşeyin bi kolayı var bi süre idare edersin olmadı eger maddi durumunda iyiyse bir bakıcı tutarsın yardımcı olur sana bu normal birşey sağlıklı insanlar tutuyoki kaldiki biz tutmuşuz nolucakki iyi düşün o mutluluğu o duyguyu yaşa derim ben
sevgiyle
 
senin düşündüklerini bende düşünüyorum belki eşimde bunu düşünüyo ilerde acaba çocuğumuz benden utanırmı vs. ama anne olmak için benim son 3 senem doktorum 35 yaşına kadar doğum yaparsan tehlikesi olmaz daha sonra tehlikeli dedi .
 
Bir evlilik iki çocuk korkulmayacak endişe edilmeyecek gibi değil valla..:) Ama sen en zorunu başarmışsın evlenmişsin ya daha cesur olmalısın bana göre..:) Ben kendi adıma konuşayım korkularımın beni durdurmasından,hayatımı ertelettirmesinden,aklımı karıştırmasından,isteklerimi bastırmasından nefret ediyorum artık..:mad:

Kurup kuruşturmadan,olur mu olmaz mı düşünmeden ne yaşamak istiyorsan yaşa..Kolayına kaçma.. Yani Kaçma! bacım..yaşa ve gör derim ben..Ömür denen yolun bir sonu var o sona gelene kadar içinden geldiği gibi korkmadan yaşamalısın sana Anne diyen bir bebişinin olmasını mı istiyorsun doğur gitsin ya ..:)

Ben kendimede çok gaz veriyorum ama zor olduğunu biliyorum aşmak zor bu korkuları..Ama olsun be biz bir çıkalım yola gerisi Allah kerim dimi:)
 
kuzu79;
senin yetişemediğin yerde bakacak onu emanet edebileceğin biri var mı?ama hiç kimse anne gibi olmaz ki...o senin kuzucun olcak o senden başka kimseyi istemez ki...of bilmiyorum çok zor bi karar bence...
 
eşimi ikna edemiyorum ve istemediği için ona çok kızıyorum ki eğer anne olamazsam onu hiç affetmeyecem
 
Sevgili kuzu79,
Evliliğin en güzel meyvesi çocuklardır.Her bayan annelik duygusunu ve her erkek babalık duygusunu tatmak ister.

Ben kashastası bir baba adayıyım,eşim şu an 7.ayında.
Evlat sahibi olmak ortak verilecek bir karar.
Kas hastalığı ilerleyen bir hastalık olduğu için evladınızla ilgilenmekte zorluklar çekebilirsiniz ama anneniz,kayınvalideniz yada bakıcı bir bayanla bu zorluğun aşılabileceğini düşünüyorum.
Kısacası eşinizle geniş bir şekilde bu konuyu konuşun.
 
çok konuştum annem kayınvalidem herkes yardıma hazır ama istemiyorum deyip kestirip atıyo
 
Eşiniz istemiyorum diyorsa,yapacak bir şey var mı :(
 
Sorun sende değil eşinde o zaman. Ben sen tereddütdesin zannetmiştim..Eşin istemiyorsa yapılacak birşey yok malesef.. Çocuk istemeyen adamdan hayır gelmez boşa onu bence..:D

Hayret birşey yani garibime gidiyor envayi çeşit insan var bu dünyada kimisi ne pahasına olursa olsun çocuk sahibi olmak için kendini parçalar..Kimiside elinde imkanları varken istemez..Çocukları sevmeyen bir adamla yaşamak çok zor olmalı..Katı kalpli galiba eşiniz..Yada sorumluluktan kaçıyor..
 
eşin istemiyor otur açık açık konuş herşeyi anlat düşündüklerini duygularını yapabileceğini cesaretini göster ona onunda antından kalkacağını izah et tabi birlikte, anlayacağı dilden konuş damarından gir ikna olucaktır yani temennim bu
rabbim yardımcın olsun
 
KUzu 79 bende bir engelliyim gecenlerde enyakın arkadasım doğum yaptı hastaneye ziyaretine gittim arkadasımın hiç bir engeli yok bir an için kendimi onun yerine koydum ve gözümün önünde bir sürü engel oluştu..Karamsarlığa düştüm..Bir kolum olmadığı için cocuğum olsa dahi onu rahatca kucaklayamayacağımı ve emziremeyeceğimi düşündüm..
Benim engelim sabit fakat kas hastalığı ilerleyen hastalık bu acıdan düününce bazı noktalarda aklında soru işaretlerinin olması cok normal..
Eşinede bazı konularda hak ver ortak bir dil bulmanız lazım sonuçta cocuk karar verilirken kesinlikle tek bir karar olmalı..
Ama aşılmayacak sorun yok doğacak çocuğunun engelli olacağını bilemezsin sonuçta insanlar bir cok nedenle engelli olabiliyorlar..
İyi düşünün ve karar verin..Çocuk bir ömür boyu yasamının içinde olacak sorumluluğunu her daim üstünde taşıyacaksın..
 
ben engelli bir anne olarak bu kararı verirken epey zorlandığımı hatırlıyorum aslında benim özrüm o kadar zor olmasa da çocuğun sorumluluğunu düşününce ,bir ömür boyu sizin ilginize ve şefkatine ihtiyaç olacak ağlayacak üzülecek. sonra ne mi yaptım dünyalar güzeli bir kız çocuğu dünyaya getirdim ve bütün zorluklarına rağmen iyi ki getirdim diyorum. Çocuğuma bakıcımla birlikte bakıyoruz ve hayatımızdan gayet memnunuz:)
 
Engelli bir insanın çocuk sahibi olması gerçekten zor.bikere 9ay boyunca karnında taşıcaksın bu arada her ay dr kontrolü tahlildi falan bu bile zor bi aşama. doğum yapıncaya kadar geçen süre.daha sonra uykusuz geceler alt değiştirmeler çocuğun ateşlenmesi diş çıkarma dönemi şusu busu.ama akrabalar özellikle anneler çok yardımcı zaten onlar olmasa benimde var bitane çünki annem olmasa çok zor büyütebilirdim. çünki koltuk değnekleri ile zor yürüyorum.dünyaya geldikten sonra büyüyo cnm kardeşim. bu arada illaki eşinin istemesinede gerek yok benimde eşim istemiyodu ben kendim istedim. eşimlede zaten hamileyken ayrıldık.büyüdü allaha şükür 9 yaşında şimdi bana çok yardımcı oluyor ablası .ben iyiki doğurmuşum diyorum annelik çok güzel.her şeyin bir zamanı var hayatım .yaşı var bence zamanı geçirmeden anne olmak seninde hakkın.allah herşeyin kolaylığını vericidir çabuk büyür engelli annelerin çocukları.eşinide sen ikna edebilirsin konuş onla oda baba olmayı mutlaka ister korkularını yenmesine yardımcı ol sonuçta sen doğuracaksın o bebeği sanki kocanmı doğuracak.allah inşallh sizede tatatırsın bu güzel duyguyu.
 
yaa arkadaşlar kımi der armutun sapı kımi der üzümün çöpüü bız nedesek boşşş
mühim olannn arkadaşın kendısı karar vermelii ben olsaydım şöle yapardım ben olsam böle yapardım bunlar boş laflar hayat buyuk bır mücadele ıstıyor kii bız zaten engellı oldugumuz dan ıkı kat efor sarfedıyoruz bu bide hayat meselesii bence en dogru kararı kendıleri vermerleri olacakk bende englıyım benımde bır çoçugum var vede hiç pişman degılımmm
rızkı veren de ona göz kulak olacakda rabbimmm bız ne kdr sevsekde korusakda faydasız önce tevekkül edeceksın kaderınde varsa zaten evlenıp çoçuk sahıbı olmak
sen ne yapsanda boşşş allah herkese hayırlı evlat versınnn saygılarrr
 
Benim yürüyemeyen bir arkadaşım var çocuğu oldu eşiyle gayet iyi bakıyorlar ve çocuk küçük yaşta o kadar olgun tavırlar sergiliyor ki annesinden yapamacağı şeyleri bildiği için istemiyor...
 
inanın mükemmel bi duygu tarifi yok bunun.ben 5 aylık evliyken bi trafik kazası sonucu omirlik felci oldum kazadan 1 sene sonra hamile oldugumu öğrendim.çok korktum mesane için kullandığım ilaçlar vardı onları bırakmak zorunda kaldım.bu durumda oldugum için kontroller dahada arttı.ama onun tekmelerini hissetmek harika.bi kızım var şimdi 7 yaşında annemle yaşadığım için annem cok yardımcı oldu.ona durumumu anlatmadım kızım farkında benım neyi yapıp neyi yapamayacağımı iyi biliyo.bazen yokuşu çıkarken sandalyemden tutup bana yardım ediyo.okuldan gelmesini 4 gözle bekliyorum onu görünce gözleri parlıyo,engelmiş sağlıkmış unutuyorum kızımı görünce umutsuzluğa düştüğümde kızıma bakıyorum içim ısınıyo.bana umut veren gözle bakıyo.onu cok seviyorum allahım sizede nasipetsin
 
sevgili arkadaşım hayatımda en çok istediğim şey,rabbimizin biz bayanlara en büyük lütfu olan annelik duygusunu yaşamak.yaklaşık 38 yaşındayım ve bekarım en geç 1 sene sonra evleniyorum yaş olucak 39 hemen çocğum olursa oldum 40. yinede hiççççç önemli değil benim için asla vazgeçmicem bu özlemimden neden geçeyimki.bu benim en doğal hakkım bun hakkı bana rabbim vermişken eşimin elimden almasını asla kabul etmem bunada izin vermem.şayet kendi ailemden bana yardım eden biri varsa senin yerinde olsam kocamı dinlemez yavrumu kucağıma alırdım.onun içinde büyüdüğünü hissetmek sütünü vermek varmı bundan daha güzel bir duygu? ve bu duyguyu kocam elimden alıcak öylemi? aslaaaaaaaaaaa .
ayrıca şunuda söylemek isterimki kocan çok bencil hemde çok.lütfen güzel arkadaşım şu hayata tekrar gelmicez sakın annelik duygusundan mahrum bırakma kendini.herkez kendiniz düşünüyor bunuda sakın unutma.
 
Bence geç olmadan bir an önce çocuk sahibi olunuz. Tanıdığım birçok engelli çiftin çocukları var ve gayet mutlular. Bazı sorunlar olmasına rağmen genel itibariyle herşey güzel. Ne kadar erken çocuğunuz olursa o kadar erken büyür ve engelli ebeveynine yardımcı olur.
Rızık ve başka korkularla çocuk sahibi olmaktan korkmayınız buyruluyor...
 
arkadaşlar hepinize teşekkür ediyorum sonunda eşimi ikna edebildik çocuğun geleceği konusundaki endişelerini azalttık doktora gidip hamileliğimin bi sorun olup olmayacağını öğrenmeye karar verdik çok mutluyum heyecanlıyım ne biliyim işte inşallah fiziksel bi sorun çıkmazda bende anne olurum
 
İnşallah Allah gönlüne göre verir bacım...:) Herşeyin hayırlısı olsun hakkında.. Ama baak beben doğunca site albümüne fotorafını ekleyeceksin tamam mı?..:)
 
Çok sevindim adınıza,Rabbim gönlünüze göre versin...
 
inşallah hamile kalmamda bi sakınca yokturda allahım bana bu duyguyu tattırır.zaten eğer hamileliğimde bi sakınca olmazda hamile kalırsam isim konusundada sizlere danışacam :)
 
sen yüreğini ferah tut niyetini sabit kıl.elinden geleni yap takdiri allaha bırak.
mutlaka karşılığını alıcaksın.
 
Cevap yazmak için giriş yap yada kayıt ol.
Üst Alt