cocuklugum iyi gecti desem yalan olur
bizim evde hep dayak vardi
18 yasimda girdikten sonra babamin istemedigi biri ile evlendim
evden bir kacis diyebilirim
evliligim cok iyi gidiyordu
calisiyordum birseyler yapmaya calisiyordum, evli olmama ragmen yinede kendi ayaklarimin üstünde durmaya calistim hep.
YIL 2002 yeni ise baslamistim her zaman gibi öglenleri eve gitmeye karar verdim. o gün hayatimin degisecegini hic düsünmedim. Cok kar yagmisti yerler buz tutmustu ve o araba
bi anda kendimi yerde buldum.
Hastaneye kaldirildim aslinda sadece biraz agri vardi bir de tam anlimda kücük bir yara. Doktorlar sonuclari bekleyelim dediler. ic kanama varmi diye bakarken baska biseyin farkina vardilar. bi bebek. evet orda hamile oldugumu ögrendim sasirmistim cünkü beklemiyordum. Doktorlar bu durumda filim cekemeyiz cocuk icin zararli dediler bende fazla agrim yok diyerek o gün eve geldim.
o günden sonra calismadim bi daha hatta isyerinden direk cikis verdiler, üzülmedim cünkü sadece cocugumu düsünüyordum.
2000 YILINDa bir cocugumu kromozom rahatsizligi nedeniyle kaybetmistim, ayni korkular baslamisti acaba bu cocugum sagliklimi diye
hamileligim cok zor gecti sürekli hastane sürekli agrilar ve bel agrilarim o kadar cogaldiki yürüyemez hale gelmistim. Deyneklerle yürümeye basladim. Bu hamilelikte 11 kes hastaneye yattim.
Esim sanirim bunu kaldiramadi benden uzaklasmaya basladi ( daha cok arkadaslariyla bulusurdu).
Dogumdan sonra belkemiginde catlaklik oldugunu ve bunun iyikaynamadigini ögrendim. Düzelme imkani var mi diyeceksiniz..
Belki var belkide daha kötü olabilir
Su an yürüyorum 100 metreden sonra agrilar basliyor. Ameliyetle düzelme imkanim 100 de 5 dedi doktorlar, onun icin ben de vaz gectim.
oglum 1 yasindayken esimle ayrildik. ask sevgi diye bisey kalmadi
ben ise iki sene evden hic cikmadim. bunalima girdim, ailemden bir yardim görmedim neydim ne oldum yani.
Almanyada yasadigim icin Devlet destek cikti bana, yeni bi eve tasindim
kiram ödeniyor giyim yemek paramda veriliyor
oglumla gecinip gidiyoruz
Türkcem zayif oldugu icin hatalarimdan dolayi özür
bizim evde hep dayak vardi
18 yasimda girdikten sonra babamin istemedigi biri ile evlendim
evden bir kacis diyebilirim
evliligim cok iyi gidiyordu
calisiyordum birseyler yapmaya calisiyordum, evli olmama ragmen yinede kendi ayaklarimin üstünde durmaya calistim hep.
YIL 2002 yeni ise baslamistim her zaman gibi öglenleri eve gitmeye karar verdim. o gün hayatimin degisecegini hic düsünmedim. Cok kar yagmisti yerler buz tutmustu ve o araba
bi anda kendimi yerde buldum. Hastaneye kaldirildim aslinda sadece biraz agri vardi bir de tam anlimda kücük bir yara. Doktorlar sonuclari bekleyelim dediler. ic kanama varmi diye bakarken baska biseyin farkina vardilar. bi bebek. evet orda hamile oldugumu ögrendim sasirmistim cünkü beklemiyordum. Doktorlar bu durumda filim cekemeyiz cocuk icin zararli dediler bende fazla agrim yok diyerek o gün eve geldim.
o günden sonra calismadim bi daha hatta isyerinden direk cikis verdiler, üzülmedim cünkü sadece cocugumu düsünüyordum.
2000 YILINDa bir cocugumu kromozom rahatsizligi nedeniyle kaybetmistim, ayni korkular baslamisti acaba bu cocugum sagliklimi diye
hamileligim cok zor gecti sürekli hastane sürekli agrilar ve bel agrilarim o kadar cogaldiki yürüyemez hale gelmistim. Deyneklerle yürümeye basladim. Bu hamilelikte 11 kes hastaneye yattim.
Esim sanirim bunu kaldiramadi benden uzaklasmaya basladi ( daha cok arkadaslariyla bulusurdu).
Dogumdan sonra belkemiginde catlaklik oldugunu ve bunun iyikaynamadigini ögrendim. Düzelme imkani var mi diyeceksiniz..
Belki var belkide daha kötü olabilir
Su an yürüyorum 100 metreden sonra agrilar basliyor. Ameliyetle düzelme imkanim 100 de 5 dedi doktorlar, onun icin ben de vaz gectim.
oglum 1 yasindayken esimle ayrildik. ask sevgi diye bisey kalmadi
ben ise iki sene evden hic cikmadim. bunalima girdim, ailemden bir yardim görmedim neydim ne oldum yani.
Almanyada yasadigim icin Devlet destek cikti bana, yeni bi eve tasindim
kiram ödeniyor giyim yemek paramda veriliyor
oglumla gecinip gidiyoruz
Türkcem zayif oldugu icin hatalarimdan dolayi özür
