Bir insanın acısı diğer insanın eğlencesi olabilir mi?

Bir insanın acısı diğer insanın eğlencesi olabilir mi?

Aslında ben fiziki olarak engelli olanların, görme engelli insanların, işitme engelli insanların arkasından umursamazcasına alaycı ifadeyle adeta o insanları küçük görürcesine gülen, hatta bazı gereksiz serzenişte bulunan insanların olmadığını düşünmek istesem de düşünemiyorum.

İnsanların yüzüne tatlı tebessümlerle yaklaşanların arkasından acı bir tebessümle alay etmeleri çok acı bir tablodur. Engelli olan birçok arkadaşımın arkasından sırf engelinden dolayı onu önemsemeyecek şekilde ifadedeler kullanan insanlar gördüm. Bunu bizzat yaşadım. “Ateş düştüğü yeri yakıyor.” Yani insanlar engelli olmayınca bazı duyguları tam manasıyla anlayamıyor. Belki o yaptığı hareketin cehalet olduğunu bilmeden, ne kadar acımasız davranarak önyargılarının esaretinde olduğunu fark etmeden…

Hele bir de engelli insanların engelini taklit ederek kendisine eğlence bulanlara söylenecek ne gibi bir söz olur bilemiyorum. Bir insanın acısı diğer insanın eğlencesi olabilir mi? Bir insan fiziki rahatsızlığıyla hayat mücadelesinde tutunmaya çalışırken, diğer bir insan onunla alay edebilir mi?

Evet, ediyor işte maalesef… Oysa bir kişinin acıları üzerinden kendimize eğlence bulmak ne insanlığa sığar ne karaktere yakışır. Ama bunu kendi insanlığına ve karakterine yakıştırarak kendisine eğlence çıkartan insanların olması üzücü bir durumdur.

Bu hareketler yapılırken şu soru soruluyor içten içe kendi kendine kendiliğinden…. “Acaba bana damı aynı hareketler yapılıyor? Benim arkamdan damı konuşuyorlar?” Diye. İşte bunu düşünen bir insanın duyguları ne şekilde olur? O insanın morali ne olur?

Diyoruz ki takılmayalım tafsilâtlara ama ne kadarda takılmasak o an moralimizi bozmaya yetiyor. Her ne kadar gülüp geçsek de içimizde bir ukde kalıyor.

Evet, belki insanlarımız kötü niyetli değillerdir. Belki burada yaptıkları cehaletin farkında bile olmayabilirler. Ama engelli insanlara adeta ikinci sınıf insan muamelesinde bulunan insanların bulunduğu bir toplumda bu tür olayların olması doğrusu benim yüzümde acı bir tebessüm oluşturuyor. Hemen şu soruyu sordum kendi kendime “Keşke engellilere bu durumlarıyla alay edilmese, keşke engelli insanlar fiziksel ayrımcılığa uğramasa, keşke engelli insanlara da diğer insanlar gibi muamele yapılsa.” Ama bunların hepsi hiç kullanmak istemediğim “Keşke” cümlesinde kalıyor.

güzel bir yazı olmus tsk ler öncelikle ...Birincisi bizim ülkemiz müslüman gecinen ama bir o kadarda müslümanlıgın bir cok gereksimini yüzde olarak versem yüzde 60 larda yapmıyan bir toplum...Kuranı Kerim'de ne dior "benden olanı benden geleni hor görme" ama ne yazıkki dünyanın hic bir ülkesinde tr de oldugu kadar engeliye bakıs böle komik soytarı tarzı deil cünkü egitim yok yada egoizim cok fazla yada yadaa biz allaha inanan insanlarız deipde maske takan insanlar cok..!!allaha inanan insan o elinde olmadan engelli olupda zaten büyük savas veren kisiye yardım edecegine taklit edip gülmesini ne din ne kuran nede iman kabul eder...

cok guzel anlattmiisnizzz elinizee.... saglikk boyle dalga gecennlerinn allah belasinii versinnn... kimse diyeemzz ala etmiyor bal giibide ediyorlar....

Yazınızı bir solukta okudum kısa ve öz aktarmışsınız yaşadıklarımızı yüreğinize sağlık.Nekadar takmıyoruz desekte bir yanımız evet bu durumu kabul etmiyor ama dediğiniz gibi herşey o cümlede kalıyor...."keşke"

keşke kelimelerini hayatımızdan nasıl çıkarabiliriz?

keskeleri hayattan cıkarmak cok ama cok zordur her insanın hayatında keskeler vardır ..cok kısa 5 harfden olusan ama o kadar cok derin bir cümledir ki tek cvp yine aynısı 5 harflı neyse deip gecistirmektir hayat cünkü devam edior vede edecekte öyle yada böyle nede olsa sonucu belli olan vede dünyada tek deismeyen tek son var en iyi yasıyanda oraya gidecek cok kötü yasayanda ondan ki no problem...

Yazımı okuyarak değer veren bütün arkadaşlarıma teşekkür ediyorum. Engelimizle yaşarken hayata tebessüm dolu bakışlarla bakmayı kendimize yakıştırarak, yaşamda bizim acımızla mutlu olan insanlara bile fırsat vermekten vazgeçmemeliyiz. İnsanları kazanmak için bazen konuştukları dilleri iyi anlamak gerekiyor. Yüreğinin sesini iyi hissetmek gerekiyor….

Keşke demediğimiz ve pişmanlık duymadığımız bir yaşam olmasını hepimiz çok arzulardık. Ama insan bazen hayattan istemeyerek de olsa pişmanlık, kırgınlık, sitem v.b. gibi durumlarda kalabiliyor.

Engelli olan insanların yaşamlarındaki süreç; her zaman için hep psikolojik anlamda hem de hayat bağlamında zorlu ve güç isteyen bir yaşam türüdür. İnsanların bizi anlamasını beklerken bazen öyle acımasız bir durum ve hal ile karşı karşıya kalınarak insan adeta kendisini sorgulayabiliyor.

Bizim engelimiz bir başkası için mizah oluyorsa, bizim engelimizle insanlar kendilerini eğlendiriyorsa, bizim taklidimizi yaparak o insanlar mutlu oluyorlarsa o insanları kendi değerinde bırakmak en doğrusudur sanırım.

Mizah anlayışlarında bir engellinin fiziki durumu ve yaşadığı zorlukları kendilerine alay konusu yaparak o insanların yüreklerini paramparça etmekten çekinmeyen bir kişinin benim gözümde insan olarak hiçbir değer yoktur.

bende birkaç kere yaşadım bu tarz olayları. Anlamaya çalışıyorum ama anlayamıyorum. Karşındakini vuracak başka silahın yoksa en zayıf noktasından vurursun. Bu kendilerini bir süre güçlü hissetmelerine neden olur. Anlayış bekleyemeyiz bu tür insanlardan yoksunlar çünkü. Başarılıysan, seviliyorsan ve parmakla gösteriliyorsan seni üzmek isteyen çok insan çıkar karşına. Kıskanılırsın ve engelinle vurulursun. Maalesef üzücüdür ama gerçektir.

Hayatımız keşkeler çöplüğü olmasın,Eshat...Keşkelerle ne hayatımız değişir ne de geçen zamanı yerine getirebiliriz...O nedenle hayattaki keşkeleri bir kenara koyarak mutlu olmayı öğrenmek gerek..
İnsanlar,engellilerin eksikliğiyle alay ediyorsa bu bizim sorunumuz değil alay eden kişinin kendi eksikliği ve sakatlığa karşı bir tür savunma mekanizmasının devreye girmesidir...Kimse sakat olmak istemezdi ve o kişilerin sakat olayacağının garantisi de yok..
Bu durumda sakatlığı kabul ederek yaşamak dışında başka bir seçeneğimiz mevcut değil..İnsanlar benimle alay edecek diye korka korka yaşarsam hayat anlamsız olur..İnsanlar benim engelimle mutlu olacaksa,insanlık için faydalıyım demek ki varsın mutlu olsunlar...

Şehri elbette engelli insanla alay edenlerin bu durumları kendi sorunları ve kendi tahayyülleridir. Buna bizim müdahale etme imkânımız bulunmayacak kadar azdır. Hiçbir insanın hayatta garantisi yoktur. Kim ne olur? Ne şekilde yaşam sürer? Bugünlere de elinde olan imkânlar yarın olur mu bilinmez?

Aslında güzel bir espri yapmışsın “insanlar benim engelimle mutlu olacaklarsa varsın olsunlar” diye… Belki lâtifen yerinde ama her insan senin gibi düşünemeyebilir. Bazı insan vardır en ufak bir olayı bile kendine sorun edebilir. Bu biraz kişilikle ve insanların yaşama bağlılığıyla alakalıdır. Ben burada bazı konulara değindiğim zaman oranların en genelini almaya çalışırım. Toplumumuzda bu tür olaylar her ne kadar tavsif edilmese de bu yaşamımızın bir gerçeği olarak hayatımızda kalıtsal hale gelmiştir.

Engelli insanların yaşamsal alanındaki bu tür sorunların olması, bir insanın acısıyla bir başka insanın mutlu olması etik bir olay değildir. Bunu umursamayan insanların olduğu bir toplumun olması için engelli insanların bilinç birer birey olarak kendilerine güvenleri sağlanmalıdır.

Eshat,insanların kendilerine güveni sağlamak için alınganlığı ve keşkeleri bir kenara koymak gerektiğini düşünüyorum,naçizane..
Çıkılan yol çok meşakkatli.. İnsanlar beni hor görmesin,alay etmesin diye beklersek daha çok bekleriz...O nedenle alanlara çıkmalıyız...Şu andaki insanlar 10 yıl önceki insanlar değil,zamanla herşey değişiyor farkındaysan..Engellilerin topluma çıktıkça,toplumda engellilere yer açmak zorunda kalıyor..Bu durum arz talep meselesi birazda...Talep etmezsek bize birşey sunulmaz..Hakkımız olanı gidip alacağız,o kadar..

eshat işte benimde aslında anlatmak istediğim tam olarak bu insanların bilinçsizce ve dengesiz davranışları bende senin gibi keşke olmasa demekten başka bişey yapamaıyorum

ya hayatın derinliklerinde kimse kaybolmasın...illaki sorunlu bir yasam insanlıgı beklior vede herkesin normal olsun engelli olsun hayatta keskeleri olcaktır ...cvbı olmayan bir keske icin yıllarca sızlanmak bos bir harcama olur...onun yerine daha cok topluma entegre olup en sert saglam durusu sergilemek daha insanlara cok sey kazandırır ondan ki keskelerden bence uzak kacınızz...cünkü cvb ı suanlık yok...!!

Olayı çocukluk olarak nitelendirmeniz karşısında görüşünüzdür saygı duyarım. Her hangi bir tarzı tarafıma veçhe biçmek hiçbir zaman kendi hayatımda olmayan bir haldir.

Olaya yaklaşım olarak farklı düşünceler beyan etmek bunların oransal olarak az olduğunu göstermez. Belki burada yazılarım genel anlamda duygu içeriklidir. Bu şekilde bir yaklaşımın olması polemiklerden uzak kalma içindir. En radikal bir şekilde de kendimi ifade ederim en mütevazı bir dille de kendimi anlatırım. Bu konuda benim hiçbir sorunum bulunmamaktadır.

Aslında burada bir şikâyet de yoktur. Kimi kime şikâyet edeceksin onu merak ettim. Ben asla duygusal içeriklerle kendime yer edinme gayretinde değilim. Bu konuda rahat olabilirsiniz…

Şehri elbette arz talep meselesi vardır. Hak verilmez alınır ben bunun aksini iddia etmedim ki aynı veçhedeyiz….

Aynı cephe mi yoksa yanlış mı anladım Eshat
Cebhelerimiz taban tabana zıt gibi geldi bana...
Hayata nasıl bakarsan öyle görüyorsun..
Düşüncelerini değiştirdiğinde duyguların da,algıların da değişiyor,Eshat...İnsanlar engellilerle alay ediyor demek yerine,insanlar beni farklı algılıyor,ben farklı olduğum için onların böyle düşünmesi normaldir dediğimizde herşey çok farklı olacaktır..Biz farklıyız bunu inkar edemeyiz..Farklıyız ama bu dünya hepimizin..

Biraz rahat olun hemen kızmayın sevgili pasaman;

Bu ne şiddet bu ne celal böyle, bir tebessümle kendine gel bir hele, sonra hasbıhal ederiz konuları yeter ki gönüllere zarar gelmeye…

Burada bir tartışma yaparak ne senin ne de benim bir birimizi itham etmemiz benim aklımın ucundan bile geçmez. Zira bilirim ki Pasaman kendini bilen, saygılı, efendi ve kendince farklı bir tarzı olan bir insandır. Bundan dolayı en ufak bir tereddüt yaşamadım…

Ben zinhar sizin beni itham ettiğinizi beyan etmedim öyle olsa bunu söylemekten neden çekineyim. Bu sezgileriniz sizi yanılttı maalesef; her ne kadar sezgileriniz güçlüymüş gibi görünseniz de… Doğrusunu söylemek gerekirse bende seni anlamadım yazdığınız bazı konularda ama anlamaya çalışmadığımı düşünme…

Burası bir engelli sitesi ise ve konuda engelliler ise engelli sorunlarını konuşmaktan daha doğal ne vardır? Ben burada diğer insanlarla alay edilmiyor mu dedim? Eğer alaycılık varsa alayına karşıyım merak etmeyin. Siz bu konuda da rahat olabilirsiniz.

Ben yaşamın zorluklarını kendimce yaşarım ve bende bu hayatın içinden biri olarak bunu çok iyi bildiğimi düşünüyorum. Yaşamla ve yaşamakla benim sorunum olmadı, olmazda, olamazda. Yaşam benim, ben ise yaşamın içindeyim…

Olayları değerlendirme tarzı olarak haksızlık yaptığımı düşünebilirsiniz. Ama benim haksız olduğumuz veya haksızlık yaptığımı düşünmeniz insanların bir başkasının fiziki sorunuyla eğlenmesini haklı hale getirmez.

Hayatın yaşmasal mücadelesinde bu tür olguların olması elbette ki kaçınılmazdır. Bir insanın meramını anlatması çok olağan bir şeydir. Yani insanlar hakkını aramayı bilmelidir. İnsanlar kendilerini ezdirmemelidir. Bu bilinci verdiğin insan neden içine kapansın? Zaten şu an birçok engelli sadece bireysel olarak hak arama peşinde değil mi? Kaç engelli hak aramak için bir araya gelebiliyor? Şu an ki hali vaziyetten memnunmuş gibi imaj vermek haksızlığın ta kendisi olmuyor mu?

Hayatın gerçeklerini münferit olarak değerlendirmek bunları tekil bir düzeyde düşünmek bana hiç inandırıcı gelmiyor. Ya siz çok bilinçli ve arif bir tolumda yaşıyorsunuz? Ya benim bulunduğum tolumda cehalet almış başını gidiyor. Toplumsal bağdaşmada sanırım farklı portrelerdeyiz…

Sevgili Şehri;

Aslında çıktığımız yolun farklılığından çok veya aynı istikamette ilerlemekten çok aynı noktada buluşabilmek daha önemlidir. Bunun için sorun etme sen veçheleri cepheleri… Savaşmayı çok seviyorsun sanırım ama ben barış adamıyım. Yanlış yerdesin. Kılıcını, miğferini takan bir asker gibi savaşmak ruhuyla çıktığın yolda barışın varlığını da unutma.

insanlari sen degistiremezsinki eshat
neden kendi dogrularinla yasayip velevki alay olsun haksiz olduklarini bildigin halde uzulursun pasaman dogru soyluyor ben kendimi bildigimden beri hemde ileri isitme kaybimla cok alay edilip gulunmusumdur cocuklar arasinda o zaman uzulurdum cunku donanim yok dil ikna kabiliyeti yok
simdi artik kendimi kanitlayip hayatta kendi olculerime gore basarili olunca o eski gulen alay edenler pek olmuyor olsa bile kim takiyor
neden o bu bizim engelimize guldu diye hayati kendimize zehir edip mutsuz oluyoruz
moral bozucu dusunceler ve yanlis anlamalardan uzak mutlu yasamlar dilegiyle

Arkadaşım ben zaten üzülmüyorum merak etmeyin..

Ben hayata küsmedim, hayattan çekilmedim… Hayatın tam içindeyim. Bu konu dikkatimi çekti gündeme getirdim. Zira bu olaylar böyle diye karalar bağlayarak yaslara bürünmüş bir kişi olduğumu düşünüyorsunuz sanırım.

Benim için bir sorun mevcut değildir. Bir insan ile alay eden kişi kendi karakterini ortaya koyar. Bu nedenle üzgün gözlerle hayata bakarak, kendimi kahretmiş değilim. Sizin bu yazdıklarınızı okuyunca kendimce sadece bir tebessüm ediyorum..

Yaşamdan aldığımız zevk hiç bir zaman eksilmesin....

Barışlar güllerle kazanılmıyor ki...Hangi barış savaşsız yapılmış hem...
Kılıçları ve kalkanları alıp yollara düşmek lazım sevgili dostum...

Kılıç ve kalkanla çıktığın yolda sana başarılar diliyorum.

Unutmaki artık savaşlar masada kazanılıyor... Teknolojiyle kazanılıyor.

Ben güllerle bekliyorum seni sen kılıcını çeksende, hatta komutandan vur emri gelse de... savaşı herkes kazanır ama gönülleri herkes kazanamaz değerli dostum Naçizane....

Teşekkür ederim...Güllerle gelen barışlar varsa paylaşabiliriz

Seninn yüreğinde barış olsun yeter ki... Barışı savaşa feda etme yeterki..
Savaşmak gerekirse savaşada gideriz. Ama biz barış gönülüsüyüz..
Bazen barış bir gül ile gelir bazen bir tebessümle ifade edilir.

pasaman bey eshat bey hislerini yada gördüklerini yada yasadıklarını yazmıs anlatmıs burda dram yapmak gibi bir lüksü kimsenin zaten yok sonucda herkes bu kaderin yolcusu kimisi daha agır kimisi daha hafif....aynen siz gibi bende her kesim insanlan muhattap oldum okumusundan en yüksek mevkisine ..gerci okumak okumamak deil mevzu ..mevzu hayatı bilen vede nerde ne konusacagını bilenin bir engelliye yaklasımı vardır birde hayata haha bakan vede kendi egosu icin herkesi eglence gören insanlar..eshat beyde dememis zaten herkes tr de böle bakıo diee ...ama sonucda her tarz yaklasımı olan var...kisiye göre muamelede cabası...sana gücü yetmez beyni yetmez ama baska birine yeter vede dalga gecer bu hayatın kanunu olmus ...benim sol ayakda yüzde 40 aksaklık var vede allaha sükür gücüm herseyim yerinde bana kalkıpda kötü söz demeyi bos ver soru bile kimse soramaz ama baskasına yapılıor biliorum vede bu yüzden en az 10 kisiyi baya kötü hırpaladım ...gurur duyulacak birsey deil belki yaptıgım ama allahdan gelen birseylen kimse dalga gecemez babam bile olsa düskün birine yanlıs söz desin en sert sekilde ya cvbını yada hakkını alır ..!!

Özellikle kırsal kesimlerde zihinsel engellilerle yapılan alaylar en başta gelir bu konuda.. Ben küçük bir ilçede yaşadığım için bazen gittiğim köylerde ve çevremde çok karşılaştığım bir durum o kişiyle dalga geçip eğlenmelerini gördükçe üzülürüm kızarım bazen sert tepki veririm aynı şey sizin başınızda olsa sizinle dalga geçilmesi hoşunuza gidermiydi diye sorarım kendilerine.. Genelde verecek cevapları olmaz karşıdakilerin.. Maalesef hiç hoşlanmasakta hala günümüzde bunları görüyoruz.. Sadece insanların cahilliğine veriyorum artık ne mezunu olursa olsun, mevkisi makamı ne olursa olsun, birinin engeliyle ve zayıf noktasıyla alay eden insan cahilin tekidir.. Allah bildiği gibi yapsın diyorum onlarıda..