Bayram gelmiş neyime

Yoruldum, bıktım artık ya.
Her bayram böyle olmak zorundamı
Kendimi doğru düzgün ifade edemeceğim için bayram bana zehir oluyor. Bayramın gelmesini istemiyorum.. Ne kolu komsuya gidiyorum nede akrabalara 2 bayramdır bıraktım hiçbir yere gitmiyorum..
Evde bayram neyime şarkısını açıp ağlıyorum 2 bayramdır.. Şuanda ağlıyorum bu şekilde içimden geçenleri yazayım dedim.

22 senedir evet 22 senedir hayattayım ama ne zaman bu kekemelik basıma geldi 6-7 yaslarından itibaren o zamandan sonra sıkıntılar baş gösterdi. Derdimi anlatamıyorum zorlanıyorum Allah kahretsin.

İnanırmısnız bakkala bile gitmiyorum, gidersem kağıda yazıyorum insanlar dalga geçmesinler diye.. Allahım bu bir imtihan biliyorum ama çok zorlanıyorum heleki yaşım büyüdükçe dahada zorlanıyorum,hep küçük ufak kalmak istiyorum...

Şİmdi annemler akrabalara gittiler ve ben evdeyim çok kötüyüm resmen Arkadaşlar herkes bayramda gezip tozarken , gülüp eğlenirken ben ve benim gibilerin bu durumu çekmesi revamı...

Buraya yazıyorum içimden geçenleri bi nebze olsun rahatlarım diye. Cidden artık yaşamak mutlu etmiyor beni. Evden dışarı çıksam acaba biri birşey sorarmı die korkuyorum. birisi birşey sorduğunda acaba kendimi ifade edebilecekmiyim düşüncesi hakim..
Eskiden bayramlarda ailemle giderdim bayram ziyaretlerine ama artık gidemiyorum eskiden bana soru sormazlardı küçük oldğum için anneme babama sorarlardı onlarla konusurlardı ama şimdi böyle değil. benle konusuyorlar ve bende tıkandığım için çok kötü oluyorum. Allah kimseyi böyle imtihan etmesin. Yaşayan bilir bu durumu.

Çok özeniyorum şu sıkı mıkı konusanlara inanın. Ben neden konusamıyorum diyorum. Allahım neden diyorum.. Nedennn...

Telefonlarıma bile bazen açmıyorum. heleki yabancı ve sık konusmadığım biri ararsa kesinlikle açmıyorum. Telefonda daha zorlanıyorum

Buradaki ortam aile ortamı ve hepimizin birer engeli var olduğundan buraya içimi dökmek istedim.
ALLAHIM KİMSEYİ ENGELİ İLE İMTİHAN ETMESİN RABBİM...

İyi bayramlar, en neşeli, huzurlu bayramlar sizlerin olsun..

İyi bayramlar..
Kekemeliğin tedavisi var..Önce kaygınızı kontrol altına alabilmek için psikiyatrist ve psikologlardan yardım alabilirisin.Ayrıca, konuşma terapistinden bazı teknikler öğrenerek kekemeliği kontrol altına alabilirsiniz...Üzülmeniz ve toplumdan uzaklaşıp kendinizi yanlızlığa mahkum etmeniz sorununuzu daha fazla artırır...

hic uzulme kimse dort dortluk degil bu dunyada. benim arkadasimda kekemeydi. Ismini bile soyleyemezdi. doktora gitti 5 sene boyunca psikolojik tedavi aldi. simdi gayet iyi konusuyor yabanci ortamlarda. kafanin bosalmasi lazimki rahat konusasin eger surekli birseylerle doluysa heyecan yapip insan konusamaz cok rahat olacaksiniz. pisikolojik tedavi alin, pisikoloji ilaclari cok iyi ise yariyor.

ben kekeme değilim ayaklarımda sağlam.yatalakta değilim.bende diğer günler gibi bayramdada evdeyim.

Yorumlarınız için teşekkürler.

Arkadaşlar güzel söylemiş kardeş.
Müzik ile aran nasıl? Geçen Yetenek Sizsiniz de senin durumunda birisini gördüm. Rep söyledi çok şaşırdım.
Sanatçı Hüseyin Turan da var bu şekilde. Galiba ritmle alakalı bir durum. Bağlama, gitar gibi enstrüman çalıp şarkı, türkü söylesen terapi gibi faydası olur galiba. diye düşünüyorum.


Ne haliniz varsa GÜLÜN !
Herkese iyi bayramlar.

Bende burhan çaçanın bir türküsü sandım konuyu

merhaba arkadaşım,bendede kekemelik var 5-6 yaşlarında başladı,özellikle lise döneminde çok zorlandım içime kapandım,sınıfta hiç konuşmazdım,zaten konuşsamda heyecandan konuşamazdım kalırdım öyle,ancak bende kalça çıkığıda var(aksayarak yürüyorum)bunun tedavisi bende yok,yani bu yaşıma kadar bacağım hep ön planda oldu bacağıma üzülmekten kekemeliğe sıra gelmedi çünkü kendim kabul ettim bunun düzeltilebilir hastalık olduğunu. doktora gittim bunu kafaya takmamayı alıştırdım kendime.zamanla azaldı azaldı hala var ama çok az.özellikle iş görüşmelerinde zorlanıyorum ama buna şükür.yani ben kekemeliği hastalık sakatlık olarak kabul etmediğimden bu sitede profilime bile yazma gereği duymadım,iş başvuru cv.lerimde belirtmem kesinlikle.seni çok iyi anlıyorum senin yaşlarındayken bende öyleydim,belliki benden küçüksün,kendini motive etmen lazım, başarma kararında olman lazım bunun tedaviside senin elinde,daha fazla ilerlemiside.biran önce kendini toparla.geçmiş olsun