ben cocuk felcı gecırmısım 1 yasındayken 6 yasından berıde yurume cıhazıyla ayaktayım.
hayatımda hıcbırsey normal ınsanlarınkınden farklı olmadı aslında . Sadece onlar koştu ben yürüdüm.
onlar ip atladı ben çevirdim.
çalıştım 15 yıl boyunca hiç izin almadan .bir fiil .
yüzebildim.araba kullandım. evlendim bir kızım oldu .
engelliydim aslında ama hayatımda hiç kimseye muhtaç olmadan bu yaşıma geldim .
Ben bu siteye girip arkadaşların sıkıntılarını okuduğumda inanamamaştım. ben felçli deyince herkesi kendim gibi sanıyordum. sanırım 1 yıldan beri ara ara sitede dolaşıyorum.
neyse agustos ayında ayagımı kırdım ve yurutece mahkum oldum.
ve sımdı engelli oldugumu anladım.
oturdugum apartmana 4 basamakla cıkılıyor iniş kolay cıkıs ölüm . tek başıma inemiyorum.
gecen gun bır yemege gıdelım dedık .aman aman . sadece alışıverıs merkezlerine gidişi kolay engelli insanın . diğer ne kadar yer varsa merdivenler ve girişleri uygun değil.
tüm merdivenlerden nefret ediyorum.
herkesin kolayca gittiği yol bir engelli için ne kadar zor muş .diyorum ya yürüme cihazı varken sadece yavaş yürüdüğüm için veya çabuk yoruldugum için söylenirdim. kendime . herzaman halime şükrettim aslında .
ama bazı şeyler yaşayınca ister istemez isyan ediyorum. benim ayağım zaten sakattı birde kırıldı . haksızlık bu .
benim sorunum bayağı bir uzun süreceeğe benziyor. ben aslında öncedende cihazımla yürürken merdivenlerin yanında korkuluk yoksa zorlanırdım .
ama şu durumda benim gibi yürümeye çalışan veya tekerlekli sandalye ile bir yere gitmek isteyenleri şimdi daha iyi anlıyorum.
iyleşirsem ilk işim belediyeye gidip bu tip yerlerin basamaklarının düzeltilmesi veya rampa yapılması için bizzat çalışma kararı aldım.
kendi adıma..
sizler ne dersiniz birşeyler yapabilirmiyiz. fikirlerinizi yazarmısınız.
zor günler geçiriyorum. sizlerle paylaşmak istedim.
allahım herkese güç ver bu sıkıntıları aşmakta .
hayatımda hıcbırsey normal ınsanlarınkınden farklı olmadı aslında . Sadece onlar koştu ben yürüdüm.
onlar ip atladı ben çevirdim.
çalıştım 15 yıl boyunca hiç izin almadan .bir fiil .
yüzebildim.araba kullandım. evlendim bir kızım oldu .
engelliydim aslında ama hayatımda hiç kimseye muhtaç olmadan bu yaşıma geldim .
Ben bu siteye girip arkadaşların sıkıntılarını okuduğumda inanamamaştım. ben felçli deyince herkesi kendim gibi sanıyordum. sanırım 1 yıldan beri ara ara sitede dolaşıyorum.
neyse agustos ayında ayagımı kırdım ve yurutece mahkum oldum.
ve sımdı engelli oldugumu anladım.
oturdugum apartmana 4 basamakla cıkılıyor iniş kolay cıkıs ölüm . tek başıma inemiyorum.
gecen gun bır yemege gıdelım dedık .aman aman . sadece alışıverıs merkezlerine gidişi kolay engelli insanın . diğer ne kadar yer varsa merdivenler ve girişleri uygun değil.
tüm merdivenlerden nefret ediyorum.
herkesin kolayca gittiği yol bir engelli için ne kadar zor muş .diyorum ya yürüme cihazı varken sadece yavaş yürüdüğüm için veya çabuk yoruldugum için söylenirdim. kendime . herzaman halime şükrettim aslında .
ama bazı şeyler yaşayınca ister istemez isyan ediyorum. benim ayağım zaten sakattı birde kırıldı . haksızlık bu .
benim sorunum bayağı bir uzun süreceeğe benziyor. ben aslında öncedende cihazımla yürürken merdivenlerin yanında korkuluk yoksa zorlanırdım .
ama şu durumda benim gibi yürümeye çalışan veya tekerlekli sandalye ile bir yere gitmek isteyenleri şimdi daha iyi anlıyorum.
iyleşirsem ilk işim belediyeye gidip bu tip yerlerin basamaklarının düzeltilmesi veya rampa yapılması için bizzat çalışma kararı aldım.
kendi adıma..
sizler ne dersiniz birşeyler yapabilirmiyiz. fikirlerinizi yazarmısınız.
zor günler geçiriyorum. sizlerle paylaşmak istedim.
allahım herkese güç ver bu sıkıntıları aşmakta .