Arkadaşlar Merhabalar,
bundan takriben bi yirmialtı yıl önce açmışım gözlerimi dünyaya ve ikiz olmam münasebeti ile biraz nefessiz kalmışım anne karnında. o yüzden beyinime okşijen az gitmiş tabiatıyla diğer kardeşimden farklı olmuşum.
rahatsızlığım hakknda fazla bir malumatım yok. doktor amcalar cerabler plays mı ne demişler. telaffuzu bile zor bu kelimenin değilki hayatıma zorluğu olmasın.
bilmiyorum sizler ne düşünürsünüz ama ben hiçbir zaman keşke çocuk kalsaydım demedim ve bundan sonrada demem. çünkü engelli bir yetişkin birey olmak, affınıza mahçuben ifade edeyim, avami ifadeyle "topal veya sakat bir çocuk olmaktan çok daha iyidir. bunu şunun için ifade ettim; sizi bilmem ama ben küçükken arkamdan böyle fısıltılar duyardım. şimdilerde ise çok şükür engelli bireyler olduk.
şimdiki durumumu hem fiziken hem haleti ruhiye olarak geçmişimle mukayese ettigim zaman, elhamdulilah çok mesafe kaydeetiğimi görüyorum.
sizlere şöyle bir örnek verebilirim bu husuta; önceleri içtimai ortamlarda bir çay teklifi yapılacak diye çok heyecanlanır sıkılırdım. çünkü ben bir CP li olarak
çayı herkez gibi değil, ancak iki elimle tutarak içebilirdim, ve bundan utanırdım sonraları ben içmeyeceğim demeyi öğrendim. bir beş altı senedir pipeti keşfettim. tabiri caizse bu keşif hayatımın keşfi oldu.
okuduk bir fakülte bitirdim ve şuan kendi ayaklarımın üstünde durabiliyorum, bir işim yani bir kazancım var alllaha şükür.
inşaallah allah siz bütün engelli arkadaşlarıma da nasibeder.
elbette hayatım güllük gülüstanlık değim ama yinede sonsuz şükürler olsun ALLAHA.
sizlerle tanışıp tanışıp konuşmak derlerimmizi paylaşmmak beni ziyadesi ile memnun edecektir inananın.
biliyorum uzun oldu affedin neolur
bundan takriben bi yirmialtı yıl önce açmışım gözlerimi dünyaya ve ikiz olmam münasebeti ile biraz nefessiz kalmışım anne karnında. o yüzden beyinime okşijen az gitmiş tabiatıyla diğer kardeşimden farklı olmuşum.
rahatsızlığım hakknda fazla bir malumatım yok. doktor amcalar cerabler plays mı ne demişler. telaffuzu bile zor bu kelimenin değilki hayatıma zorluğu olmasın.
bilmiyorum sizler ne düşünürsünüz ama ben hiçbir zaman keşke çocuk kalsaydım demedim ve bundan sonrada demem. çünkü engelli bir yetişkin birey olmak, affınıza mahçuben ifade edeyim, avami ifadeyle "topal veya sakat bir çocuk olmaktan çok daha iyidir. bunu şunun için ifade ettim; sizi bilmem ama ben küçükken arkamdan böyle fısıltılar duyardım. şimdilerde ise çok şükür engelli bireyler olduk.
şimdiki durumumu hem fiziken hem haleti ruhiye olarak geçmişimle mukayese ettigim zaman, elhamdulilah çok mesafe kaydeetiğimi görüyorum.
sizlere şöyle bir örnek verebilirim bu husuta; önceleri içtimai ortamlarda bir çay teklifi yapılacak diye çok heyecanlanır sıkılırdım. çünkü ben bir CP li olarak
çayı herkez gibi değil, ancak iki elimle tutarak içebilirdim, ve bundan utanırdım sonraları ben içmeyeceğim demeyi öğrendim. bir beş altı senedir pipeti keşfettim. tabiri caizse bu keşif hayatımın keşfi oldu.
okuduk bir fakülte bitirdim ve şuan kendi ayaklarımın üstünde durabiliyorum, bir işim yani bir kazancım var alllaha şükür.
inşaallah allah siz bütün engelli arkadaşlarıma da nasibeder.
elbette hayatım güllük gülüstanlık değim ama yinede sonsuz şükürler olsun ALLAHA.
sizlerle tanışıp tanışıp konuşmak derlerimmizi paylaşmmak beni ziyadesi ile memnun edecektir inananın.
biliyorum uzun oldu affedin neolur
Bir nevi terfi.. 
