Engelli haklarına dair tüm içerikten üye olmaksızın yararlanabilirsiniz.
Soru sormak veya üyelere özel forumlarlardan ve özelliklerden yararlanabilmek içinse sitemize üye olmalısınız.
benim her anlamda en büyük yardımcım ailem bir çok şeyi kendim yapmaya çalışıyorum yapamayacağım bişey olursa yardım istiyorum yaptığım her hareketi çok yakından takip ediyorlar ama ben istemeden müdahale etmiyorlar bu bende kendime güveni arttırırken yanımda olmalarını bilmekte rahat hareket etmemi sağlıyor yalnız kalacağımı hiç düşünmüyorum açıkcası çünkü olumsuz duygular gelecekte mutlaka karşımıza çıkıyor allahım yardım edecektir diyorum her zaman ama şu bir gerçekki yanlızlık sadece yaradana mahsus birşey kimse yanlız kalmasın benden başka Aslında yalnız kalmıyorum.Yapacak işlerim oluyor.Gezecek yerlerim.Ağırlanacak misafirlerim,okunacak kitaplarım,söylenecek türkülerim... Lakin başımı yastığa koyduğum zaman "bu gece ölüversem beni kaç gün sonra bulurlar caba?" demekten kendimi alamıyorum.Bana acınmasından nefret ederim ama bazen kendime acıyorum annem babam kardeşlerim var çok şükür ama yalnız kaldığımda benimde aklıma gelir ürperirim :shock: rahmetli orhan veli çok iyi anlatmış şiirinde Bende 1993 yılında kaybettim babamı gerçekten zor çok zor... Ama biliyorsun doğumda ölümde hayatın bir parçası ve bunlar yaşanacaktır... Mühim olan yaşadığın süre içersinde neler yaptığındır...
