merhaba,
7-8 sene önce aynı kaygıları yaşamış biri olarak endişenizi çok iyi anlıyorum. 8 sene kadar önce 2,5 yaşındayken yeğenime her iki kulakta 85-90 db işitme kaybı teşhisi kondu. biz de aynı kaygıları yaşadık ve o zamanlar internette bu kadar bilgi yoktu. yeğenimin işitme kaybı ileri derecede olmasına rağmen düzgün bir konuşması var ve normal öğretime devam ediyor. özel okulda (işitme engelliler okulu değil, paralı kolej demek istiyorum) okuyor ve sağolsunlar öğretmenleri çok özen gösteriyorlar. onun anlayıp anlamadığını takip edip ihtiyaç halinde tekrarlıyorlar. şu anda derslerinde çok başarılı. okul herhangi bir sebeple çocukların birbirleri ile alay etmelerine kesinlikle müsade etmediğinden böyle bir sıkıntı da yaşamadık çok şükür. bu konuda imkanınız varsa size de nazınızın geçeceği özel bir okula göndermenizi tavsiye edebilirim.
Zaman zaman kendi durumunu sorguladığı ve "niçin ben kulaklık takıyorum, büyüyünce ben de sizin gibi kulaklık takmayacak mıyım" diye sorduğu dönemler oldu. bu dönemlerde de avutmak yerine gerçekçi davranmaktan fayda gördük. örneğin babasını ve beni örnek gösterdik, bak baban ve teyzen gözlük kullanıyorlar. bazı insanlar iyi görebilmek için gözlük takmak zorunda kalabilirler, bazı insanlar da iyi duyabilmek için kulaklık kullanmak zorunda kalabilirler şeklinde örnekler verdik. Şu anda çok şükür özgüveni yüksek, kulaklıklarının varlığını değil de, denize havuza girerken kulaklık takamayışını sorun eden bir çocuk. inşallah ergenlik dönemini de böyle atlatabiliriz.
En önemlisi, çocuğunuzu muhakak anadolu üniversitesine bağlı olarak hizmet veren içem işitme engelli çocuklar merkezine götürmenizi tavsiye ederim. yeğenimin takibi orada yapılıyor. hem kendi durumunuzda insanlarla tanışma imkanınız oluyor hem de Türkiye'de bu konuda en bilgili isimlerden tavsiyeler ve yönlendirmeler alıyorsunuz. belirli aralıklarla sizi kontrole çağırıp çocuğun durumunu ve gelişmesini kontrol ediyor ve yönlendirmelerde bulunuyorlar. Türkiye'nin neresinde olursanız olun böyle bir imkanı değerlendirmek için imkanlarınızı zorlamanızı tavsiye ederim
ve son olarak şunu söylemek istiyorum, çocuğunuzun bu durumu nasıl karşılayacağı sizin nasıl karşıladığınıza çok bağlı. ben doğuştan 6 derece hipermetrop, bir gözünde kayma ve tembellik olan bir çocuk olarak, yeğenimden daha fazla "özürlü" hissederek büyüdüm. onun maruz kalmadığı alaylara maruz kaldım. onu normal kabul ederseniz o da kendini normal kabul edecektir ve ona kendini korumayı öğreterek en büyük hediyeyi vermiş olursunuz.
Sormak istediğiniz şeyler olursa her zaman elimden geldiğince cevaplamaya çalışırım.
sağlıcakla kalın