25 sene oldu... Engelli olduğumu kabullenmeye çalışıyorum

tam 25 sene önce bir trafik kazası geçirdim. ayak bileğimde deformasyon oluştu. kaza sonrası 6 ay yatarak tedavi oldum ve 6 ay gibi bir süre de bastonlarla yürümeye çalıştım. ve ayağımda hareket kısıtlılığı oluştu. bu dönem de yaşanan psikolojik durumumuzu anlatmaya gerek yok sanırım. ama zamanla bunu atlattım.
şu anda 33 yaşındayım. ve ayağımda artık dayanılmaz olan ağrılarla doktora gittim. bana kemik dondurma işleminin yapılması gerektiğini söyledi. %50 gibi olan hareketin tamamen kalkacağını söyledi. ikinci bir doktara gittim o da aynı tedaviyi önerdi. psikolojim alt üst oldu. büyük ihtimalle işimi kaybedeceğim, eşime çok üzülüyorum onun bana acımasını istemiyorum.
en büyük zevkim olan, çocuğumla gezinti yapamayacağım....
kendi kendime "engelli miyim ben" diye sormaya başladım. evet cevabını vermek o kadar zormuş ki. ...

ne demeliyim sağlıklı her insan bi özürlü adayıdır derler diiii doğruymuş ! sizin başınıza gelende bu türden, kemik dondurma ameliyatı gelecekte benimde başıma gelecek miş dr söyledi bende 2 yaşında çoçuk felçi oldum .sağ ayak yürüme cihazıyla yürüyor sağlık olsun psikolojimiz bile polyanna her zorluktan tutup çıkarıyo siz ben engellimiyim diyormuşsunuz ben iyiki ben engelliyim diyorum ya kardeşlerimden biri olsaydıııı bunu düşününce zor kolaylaşıyo biz güçlü kişileriz var bundada hi hayırrrr diyin sırtlanın yük o kadarda ağır değil zamanda yardım ederr olur biterr.
işinizi neden kaybedeceksinizki eşinize üzülmeyin sizi sizz olduğunuz için kabullenir adı üstünde eşinizzzz çoçugunuzla gezersiniz ama nöbetle şimdi siz onu sonra o sizi hem sevinin bi eşiniz ve evladınız var bizim oda yok acaba daha kötü olursak bize kim bakar ölünce arkamızdan okuyup mezar başımıza gelecek evladımız yok diyoruzz aaaaaaaa sizde pek sorun etmişsiniz bakın bizdeki sorunlara GÜLÜMSEYİN VE GÜLÜMSETİN HAYATINIZDAKİLERİ YOLLL UZUNN

Herşeyde bir hayrın olduğu muhakkaktır. Fakat kendinizi bu kadar bırakmayın. hayatın her aşamasının bir mücadeleden ibaret olduğunu hepimiz biliyoruz sanırım. Bunun için ne olursa olsun içimizdeki azmi hiç bir şekilde eksiltmeden içimizdeki o yaşama sevincini bitirmeden hayata tutunmak en güzeli olacaktır.

Unutmayın ki yaşama bağlılığınız hem sizi hem de ailenizi dimdik ayakta tutacak en önemli etkenlerdendir. Önemli olan bunu kaybetmemektir.

selam,ağrilar kemiklerin kayıP sinire baskı yapmasindan ileri gelebilir.tekrar doktora git.işin nedir neden çalışamayacaksın.bir doktor arkadaşın ayağı kesildi protez ayakla işini yapıp gezip tozuyor.önce moralini düzelt sonra birkaç doktor gez.geçmiş olsun SEVGİLER.

merhaba

ben de trafik kazası sonucu engelli kalmış biriyim. kabullendin mi bimiyorum, ama yaşadıklarımdan öğrendiğim durumumuza göre yaşamak zorunda olduğumuz. ah vah yapmak bizim aleyhimizedir inanın.

tedavi gördüğüm dönemde hastanede felçli ve yürüyemeyeceği söylenen bir hasta yürümeye başlamıştı. Umut yaşamın ışığıdır
lütfen umudunuzu yitirmeyin
sizi ve sevdiklerinizin karanlıkta kalmasına izin vermeyin.

SEVGİLER

Bende bir kas hastasıyım bundan bir 13-14 sene öncesini sorarsanız ilerisi için böyle bir engeli aklımın ucuna getirmezdim önce tanı konuldu henüz bir tedavisi yoktu kötünün iyisi dedi doktorum ve 6 aylık kontroller o da bir süre sonra bitti ve ben,hastalığım,yaşamsal gerçeklerle kaldık başbaşa tabi sevgili ailemide bir kenara itmeyim.Okul bitti özel bir işe girdim kamu sınavlarında memur alınıyormuş ve benim hastalığımın özürlülük olduğunuda o dönemde öğrendim.Özürlü,engelli kelime olarak bile alışılması çok zor geldi itiraf etmek gerekirse yanısıra ilerleyen kas hastalığının getirdiği zorluklar bunları kas hastası arkadaşlarım daha iyi anlayacaktır.Ne kadar kabullenmek istemesekte gerçek gün gibi ortada kabullenip,polyannanın verdiği yaşam sevinci,azimle bu durumda hayata nasıl daha iyi devam edebilirimi düşünmenin gereğine inandım olabildiğince hayatı bu şekilde yaşamaya çalışıyorum ara ara hiçmi kötü hissetmiyoruz,yendiğimizi düşündüğümüz gerçeklerle yüzlemiyor muyuz ?tabiki oluyor ama yinede iki seçenek var engelli iseniz ya kabullenip savaşmaya,mutlu olmaya çalışmak ya da kendini bırakmak.Sizinde tutunmanız gereken dallarınız vardır yaşamda,sebebleriniz vardır yaşamaya değer onları farkedip sıkı sıkı tutunun ve ümidiniz kaybetmeyin lütfen.

hayat

malesef taki anne karnından ayrıldığından itibaren ağlamaya başlıyorsun.
biçelen bir süre zaman var hergün bir tik atacaksın taki tik atacak durumda olmayasıya kadar.

nefes alınıyor ise haayatdan uuzakalaşmanın hayata küsmenin hiç bir anlamı yok acıyı çekende neşelenen de genesen genesen.

ozaman hayata farklı bağlanmak tatmak laızm.

bana görede özürü kabullenmek insanı rhata yaşamaya iter bence hiç özürlü olduğunuzu aklınıza getirmiyceksiniz kafanızında özürlü olduğunuzu siliceksiniz mesela ben spina bifida sonucu bedensel özürlüyüm yürümemde problem var yanlız kendimi aynada hariç hiç bi alanda özürlü görmüyorum çünkü benim diğer insanlardan hiç bi farkım yok herkesin yaptığını yaparım yapmasamda yapmaya çalışırım ama kimseye ben özrlüyüm deyip şu bundan elimi çekmem inan böyle olduğunda dahada hırslı bi şekilde tutnacaksınız hayata....

13 yildir engelliyim . (yillar ne cabuk geciyor )
Hatta sizin gibi bacagimin haraket kisitliligida yok benim bacagim yok .
Ben pek bi benimsedim bu halimi Sanki Annemden dogdum dogali böyleyim.
ee herkesin icinde dikkat cekiyorum , bütün gözlerin benim üzerimde oluyor.HErkes kalkip bana yer veriyor daha neolsun

Gülgüzeli ne kadar güzel düşünmüşsün yaa gerçekten çok hoşuma gitti

FArkli Olmak hosuma gidiyor kalabalik bir ortama giiriyorum herkesin bacagi var hepsi ayni . BEnse

demi ama ayrıcalıklarında değerini bilmek lazım

doğuştan engelliyim ben napim

kolay değil elbet kabullnmek ama birde şöyle düşünün sen snradan engelli olmuşsun engelszliğin ne demnk olduğunu biliyrsun o duyguyu yaşamış tatmışsın ya doğuştan engelli olanlar onlar ne yapsın hayata mı küssün karamsar olma beterin beteri kötünün kötüsü var unutma inancını yitirme rabbim herkesin yanında imdadına koşmaya hazır yeterki ona sığın
dua ile....

bana göre sonradan özürlü olmak daha kötü ben doğuştan özürlüyüm yanlız sonradan olsaydım pek kaldıramazdım bu yükü en azından böyle doğdun böyle yaşıycaksın birde sonradan olduğunu bi düşünsenize o daçok daha kötü bi anda hayatınız kararıyor...