2-3 hafta önce başımdan geçen bir olay...
2-3 hafta önce "Edirne Cezaevi"nde yatan amcamı ziyaret etmek için bir arkadaşımın arabasıyla İstanbul'dan Edirne'ye gittim.
Gittiğim gün görüş günü değildi ve anne-baba-eş-çocuk haricinde görüşmek için savcıdan özel izin almak gerekiyor. Yani gittiğim zaman görüşememe ihtimalini göze almıştım.
Zor geçen bir yolculuğun ardından, kardeşim, görüş izni almak için savcının yanına gitti. Savcıya durumumu... anlattı ve izin istedi.
Savcı ne derse beğenirsiniz; "maalesef tekerlekli sandalyenin cezaevine girmesi güvenlik açısından sakıncalı. O yüzden görüş yapamazsınız"!
Uzaktan geldiğimiz, gerekirse tekerlekli sandalyeden kalkabileceğimi ve bu sayede sandalyenin detaylı aramadan geçirilebileceğini, kaldı ki sandalyenin tüm parçalarının sabit olduğunu, gerekirse başımıza bir askerin koyulabileceğini...anlatmaya çalıştık. Ama tüm ısrarlara rağmen savcının kararını değiştirtemedik.
Velhasıl bu ülkede tekerlekli sandalyeli birisi cezaevlerindeki yakınlarını ziyaret edemiyor!
Bu durum o kadar gururuma dokundu ki anlatamam. Bunun üzerine eve döner dönmez hemen bir metin yazdım(aşağıda) ve adalet bakanlığına mesaj attım. Aradan 1 hafta geçti ses çıkmadı. Bunun üzerine aynı mesajı 2 günde bir yollamaya başladım. Gene ses çıkmayınca bu sefer her gün mesaj yollamaya başladım. Ama hala ses yok!
Eğer 1 ay içinde gerekli cevabı alamazsam o zaman sizlerden yardım isteyeceğim. Konuyu "Gündem" bölümüne taşıyacağım ve adalet bakanlığına yüzlerce hatta binlerce mesaj yollanması için çaba sarf edeceğim.
Sonunda bu işin düzeltilmesini umut ediyorum.
Adalet Bakanlığı'na yolladığım mesaj:
01-Temmuz-2003 tarihinde Edirne Kapalı Cezaevi'nde yaşadığım olumsuzluk üzerine size bu mesajı yazıyorum.
Bendeniz 1999 yılından beri tekerlekli sandalye kullanıyorum. Omurilik felçli olduğum için, yani sağlık koşullarımdan dolayı göğüs hizamdan aşağısını hissedemiyor ve bu seviyeden aşağısını kullanamıyorum. Kısacası tekerlekli sandalye benim hayatım!
01-Temmuz günü Edirne Kapalı Cezaevinde yatan amcamı ziyaret etmek için ikamet ettiğim İstanbul'dan bir arkadaşımın arabasıyla birlikte yola çıktık. Sağlık koşullarımdan dolayı çok zor geçen bir yolculuğun ardından görüş izni almak için savcılığa müracaat ettik. Uzun bir bekleyişin ardından -o an mahkemede olduğu için görüşemediğimiz- cezaevi savcısı yerine başka bir savcıyla görüşme imkanı bulduk. Kendisine durumumuzu anlattık ve görüşme imkanımızın olup olmadığını sorduk. Sayın savcı bize kardeşimin görüşebileceğini ancak benim görüşemeyeceğimi söyledi! Gerekçe olarak da tekerlekli sandalyeyle içeri girmemin güvenlik açısından sakıncalı olabileceğini ileri sürdü!
Cezaevinin fiziki koşullarının tekerlekli sandalyeye uygun olduğunu, uzaktan geldiğimizi... kısacası tüm çabalarımıza rağmen bu kararında ısrar ederek görüşmeme izin vermedi. Yani kardeşim görüştü ve ben kapının önünde onu beklemek zorunda kaldım!
4 senedir görmediğim amcamı görmek için yola çıktığımda, görüşememeyi göze almıştım. Bunun için bir çok gerekçe vardı; gittiğim gün görüş günü değildi, "anne-baba-eş-çocuk"tan biri değildim, savcıyı bulamayabilirdim, cezaevinde o güne özel bir durum olabilirdi vs.. Ama engelli olduğum ve tekerlekli sandalye kullandığım için görüşemeyeceğimi hiç aklıma getirmemiştim! Öyle ya başkası olmadan yerinden bile kıpırdayamayan ben nasıl bir tehlike olabilirdim ki! -Belki de tekerlekli sandalyemin aksamından dolayı- diye düşündüm ama bu da mantıklı gelmedi. Çünkü sandalyemin parçaları sabit ve gerekli aramalar zaten yapılıyor...
Yaşanan bu olumsuzluğun yönetmeliklerdeki boşluktan kaynaklandığını düşünüyorum. Ve bu boşluğun, bir tebliğ ile doldurularak, bu ve benzeri olumsuzlukların önüne geçilebileceği kanaatindeyim.
Her ortamda "özel uygulamalar"la korunan ve kollanan biz engellilerin cezaevleri görüşlerinde de korunabileceğini düşünüyorum. İşin insani boyutunu da düşünürsek, bu o kadar zor olmasa gerek.
Umarım yakında bu düzenleme yapılır ve ben de amcamı ziyaret edebilirim.
2-3 hafta önce "Edirne Cezaevi"nde yatan amcamı ziyaret etmek için bir arkadaşımın arabasıyla İstanbul'dan Edirne'ye gittim.
Gittiğim gün görüş günü değildi ve anne-baba-eş-çocuk haricinde görüşmek için savcıdan özel izin almak gerekiyor. Yani gittiğim zaman görüşememe ihtimalini göze almıştım.
Zor geçen bir yolculuğun ardından, kardeşim, görüş izni almak için savcının yanına gitti. Savcıya durumumu... anlattı ve izin istedi.
Savcı ne derse beğenirsiniz; "maalesef tekerlekli sandalyenin cezaevine girmesi güvenlik açısından sakıncalı. O yüzden görüş yapamazsınız"!
Uzaktan geldiğimiz, gerekirse tekerlekli sandalyeden kalkabileceğimi ve bu sayede sandalyenin detaylı aramadan geçirilebileceğini, kaldı ki sandalyenin tüm parçalarının sabit olduğunu, gerekirse başımıza bir askerin koyulabileceğini...anlatmaya çalıştık. Ama tüm ısrarlara rağmen savcının kararını değiştirtemedik.
Velhasıl bu ülkede tekerlekli sandalyeli birisi cezaevlerindeki yakınlarını ziyaret edemiyor!
Bu durum o kadar gururuma dokundu ki anlatamam. Bunun üzerine eve döner dönmez hemen bir metin yazdım(aşağıda) ve adalet bakanlığına mesaj attım. Aradan 1 hafta geçti ses çıkmadı. Bunun üzerine aynı mesajı 2 günde bir yollamaya başladım. Gene ses çıkmayınca bu sefer her gün mesaj yollamaya başladım. Ama hala ses yok!
Eğer 1 ay içinde gerekli cevabı alamazsam o zaman sizlerden yardım isteyeceğim. Konuyu "Gündem" bölümüne taşıyacağım ve adalet bakanlığına yüzlerce hatta binlerce mesaj yollanması için çaba sarf edeceğim.
Sonunda bu işin düzeltilmesini umut ediyorum.
Adalet Bakanlığı'na yolladığım mesaj:
01-Temmuz-2003 tarihinde Edirne Kapalı Cezaevi'nde yaşadığım olumsuzluk üzerine size bu mesajı yazıyorum.
Bendeniz 1999 yılından beri tekerlekli sandalye kullanıyorum. Omurilik felçli olduğum için, yani sağlık koşullarımdan dolayı göğüs hizamdan aşağısını hissedemiyor ve bu seviyeden aşağısını kullanamıyorum. Kısacası tekerlekli sandalye benim hayatım!
01-Temmuz günü Edirne Kapalı Cezaevinde yatan amcamı ziyaret etmek için ikamet ettiğim İstanbul'dan bir arkadaşımın arabasıyla birlikte yola çıktık. Sağlık koşullarımdan dolayı çok zor geçen bir yolculuğun ardından görüş izni almak için savcılığa müracaat ettik. Uzun bir bekleyişin ardından -o an mahkemede olduğu için görüşemediğimiz- cezaevi savcısı yerine başka bir savcıyla görüşme imkanı bulduk. Kendisine durumumuzu anlattık ve görüşme imkanımızın olup olmadığını sorduk. Sayın savcı bize kardeşimin görüşebileceğini ancak benim görüşemeyeceğimi söyledi! Gerekçe olarak da tekerlekli sandalyeyle içeri girmemin güvenlik açısından sakıncalı olabileceğini ileri sürdü!
Cezaevinin fiziki koşullarının tekerlekli sandalyeye uygun olduğunu, uzaktan geldiğimizi... kısacası tüm çabalarımıza rağmen bu kararında ısrar ederek görüşmeme izin vermedi. Yani kardeşim görüştü ve ben kapının önünde onu beklemek zorunda kaldım!
4 senedir görmediğim amcamı görmek için yola çıktığımda, görüşememeyi göze almıştım. Bunun için bir çok gerekçe vardı; gittiğim gün görüş günü değildi, "anne-baba-eş-çocuk"tan biri değildim, savcıyı bulamayabilirdim, cezaevinde o güne özel bir durum olabilirdi vs.. Ama engelli olduğum ve tekerlekli sandalye kullandığım için görüşemeyeceğimi hiç aklıma getirmemiştim! Öyle ya başkası olmadan yerinden bile kıpırdayamayan ben nasıl bir tehlike olabilirdim ki! -Belki de tekerlekli sandalyemin aksamından dolayı- diye düşündüm ama bu da mantıklı gelmedi. Çünkü sandalyemin parçaları sabit ve gerekli aramalar zaten yapılıyor...
Yaşanan bu olumsuzluğun yönetmeliklerdeki boşluktan kaynaklandığını düşünüyorum. Ve bu boşluğun, bir tebliğ ile doldurularak, bu ve benzeri olumsuzlukların önüne geçilebileceği kanaatindeyim.
Her ortamda "özel uygulamalar"la korunan ve kollanan biz engellilerin cezaevleri görüşlerinde de korunabileceğini düşünüyorum. İşin insani boyutunu da düşünürsek, bu o kadar zor olmasa gerek.
Umarım yakında bu düzenleme yapılır ve ben de amcamı ziyaret edebilirim.
